Hoofdstuk 18: parcours

                                    

                                          
Het zweet stroomde over mijn rug terwijl ik samen met Jaemelynn de paaltjes probeerde te ontwijken. TOK! Shit niet nog een dacht ik. Dit was al zoveelste keer dat ik het parcours moest afleggen, en dat op mijn eerste echte lesdag. Want je mocht pas stoppen als je het parcours drie keer foutloos genomen had. Gelukkig was ik niet de enige die het er belabberd van af bracht, want van de 48 jongens, mezelf niet meegerekend, waren er pas 12 die het parcours drie keer foutloos genomen hadden. Wel waren er van de 36 andere jongen, 25 die het parcours al minstens een tot twee keer foutloos gelopen hadden. "Nog een keer Lara en dan is de volgende aan de beurt!" Werd er naar me geschreeuwd door de man die ons moest trainen. Ik zuchtte, "kom op Jaemelynn daar gaan we." Ze schudde wild met haar kop, "nee, ik wil niet nogmaals! En als dat echt moet dan moet je me tenminste steunen! Iedere jongen doet dit met zijn draak, terwijl wij niet eens samen werken!" Ik zuchtte opnieuw, "sorry ik voel me gewoon nog niet echt een draken rijder." Haar kop kwam vol in mijn buik! "Dan moet je misschien eens beginnen met op me zitten! Ik ben heus wel sterk genoeg! Ik ben niet zo'n zielig kasplantje zoals die andere draken! Ik kom uit het wild en daar zijn draken nou eenmaal sterker, kom spring op mijn rug!" Ik twijfelde, wat nou als het fout ging? Dan konden we misschien niet eens meer draken rijders worden. "Wat sta je nou te treuzelen Lara, kom op opnieuw het parcours in!" Weer werd er naar me gegild en ik nam snel een besluit. Voorzichtig ging op Jaemelynns rug zitten, de stekels zo veel mogelijk vermijdend. Een zadel had ik nog niet dus erg lekker zat het niet, maar het moest er maar gewoon mee door. Ik pakte haar twee hoorns vast en Jaemelynn ging van start! De paaltjes vlogen zo snel langs dat ze een beetje wazig werden! De wind gierde door mijn haar en ik voelde de krachtige spieren van Jaemelynn onder me bewegen. Daar was het einde van het parcours al! Maar Jaemelynn stopte niet! Integendeel, ze ging juist nog sneller. De laatste paaltjes kwamen langs en Jaemelynn katapulteerde zichzelf de lucht in! "WHOOHOE!!" Gilde ik, zoiets had ik nog nooit meegemaakt! Natuurlijk had ik wel eens op een drakenrug gezeten, dat vond ik dan geweldig, maar het viel allemaal in het niet bij deze ervaring. Jaemelynn spreidde haar vleugels en cirkelde langzaam terug naar de grond, waar een paar jongens met open monden stonden toe te kijken. We landden op de grond en ik stapte voorzichtig af. "Ben jij helemaal gek geworden!? Hoe waag je het zonder vliegles of zadel al op je draaks rug te gaan zitten!? Je had wel van je draak af kunnen vallen!" De man bleef maar schreeuwen. Stilletjes draaide ik me om naar Jaemelynn, "je was geweldig! Hoe deed je dat? Je hebt nog helemaal niet getraind." Zachtjes aaide ik haar over haar neus en ze keek omhoog, "ik heb met je meegekeken in je boeken en je herinneringen weet je dat niet meer? Net als dat jij gisternacht in mijn droom mee keek, niet dat het erg was maar ik kon het wel voelen. Van jouw herinneringen leer je veel van hoor." Ik moest lachen, "natuurlijk leer je daar veel van ik ben dan ook ontzettend slim, maarre ik denk dat ik nu die trainer eens moet gaan kalmeren." De man had het schreeuwen inmiddels opgegeven en keek nu alleen nog maar boos. "Zo heb je nu dan eindelijk aandacht voor me? Wil je me dan uitleggen waarom in hemelsnaam zo dom deed?" Tja hoe ging ik dit formuleren? Jaemelynn had helemaal op eigen houtje gehandeld. "Mijn draak vertelde me dat ze het parcours alleen nog een keer wilde afleggen als ik op haar rug zat. En dus deed ik dat. De rest van het vliegen was net als voor u een verrassing want ze sloot me buiten zodat ze het niet per ongeluk kon vertellen. Ik dacht dat ze dat deed omdat het rennen haar teveel energie kostte, maar dit was dus haar verrassing." De man knikte "hmm... Heel zeker dan dit niet jouw idee was?" Ik fronste, "je gelooft toch niet serieus dat ik mijn draak in gevaar zou brengen voor een stom paaltjes parcours, niet?" De man knikte goedkeurend, "Je draak is wel sterk moet ik zeggen, ga haar nu maar rust geven, voor jou is deze les voorbij.
                          
-------
Ik draag dit speciaal hoofdstuk op aan @LiekeFranken omdat ze steeds gezellig met me wil chatten en ik haar boek ook goed vind. Het is TerraAbora en ik vind het geweldig!
                          
Vergeet niet te stemmen en/ of te reageren!