Triangle ▲ (KathNiel OneShot)
Dito equilateral triangle ang pinaguusapan. Dapat EQUAL diba? Pero bakit hindi?
"Kasi kapag nagmamahal ka, kakambal nanun ang salitang sacrifice." sabi mo.
Recitation natin to sa Values Education.
Mahirap kang mahalin. Bakit? Sa kadahilanang bestfriend kita, at di lang yun. Bestfriend ko din ang taong mahal mo at mahal ka din niya. For short, magbebestfriends tayo.
Pinaupo ka na ni Ma'am. One sit apart ang distance ng seats nating tatlo. Pag kaupo mo, nginitian kita. Pero tinignan mo muna siya at nginitian bago mo ako ngitian pabalik.
Back to the topic, EQUAL diba? Pero bakit hindi?
Simple lang ang mga sagot diyan.
LOVE IS UNFAIR.
Yes its unfair for me. Sa ibang di sawi, successful, masaya = LOVE IS FAIR. I'm the opposite.
Wala naman akong magagawa e, mahal ka ni Adrian, mahal kita, pero ikaw? Si Adrian lang ang mahal mo. Ang swerte niya, kasi sabay-sabay tayong nagkakilala, nagbonding, nagtapat ng damdamin para sa isa't-isa. Pero siya parin ang pinili mo.
Pinapunta tayo ni Ma'am sa AVR. Ang guess what? Kakanta ako. Every year eto are routine ng school. Remeber when Adrian and I confessed our feelings for you? Akala ko ako lang ang nagmamahal sayo, may kaagaw pala ako. Tinawag ako sa stage, hinahanap kita. Nakita ko si Adrian, positive na magkatabi kayo. Kinawayan niyo ko, nag-thumbs up ka pa. Ang sarap sa feeling.
Sinimulan ko na ang pagkanta, hanggang sa narating ko ang last stanza ng kanta..
"Sa school, sa flag ceremony
Hanggang uwian araw-araw
Hinahanap-hanap kita
Hinahanap-hanap kita
Totoo. Since kinder na magbebestfriends tayo, hinahanap na kita umaga pa lang. At pag di kita nakita? Pupuntahan ko si Adrian. Dun ko lang mapapansin na magkasama pala kayo.
At kahit pa magka-anak kayo't
Magkatuluyan balang araw
Hahanap-hanapin ka
Hahanap-hanapin ka..."
Totoo. Kinder palang sinabi ko na sayo na papakasalan kita. Magkakaanak tayo at magkakaapo. Pero yun pala ay sabi-sabi lang. Kasi si Adrian na ang tutupad nito.
Pagkatapos ko kumanta, napalakpalakan kayong lahat.
Alam ko na kung bakit di equal ang pag-big. Kasi kapag nagmahal ka, di naman pwedeng suklian din nila ito diba? Di naman pwedeng mahalin kadin nila kagaya ng pagmamahal mo sa kanila? Wala na akong magagawa. Este MERON. Patuloy kitang mahalin. Kahit kasal ka na, kahit may anak, apo na kayo. Because in that way, love can be that fair.
Bumaba ako ng stage, sinalubong niyo ko ni Adrian.
"Ang galing mo naman Chris! I'm so proud of you."
"Nice one Chris."
sabi niyo.
Dinala ko kayong dalawa sa garden ng school, gabi na din kaya wala nang tao dito.
May tugtog, yellow roses sa gilid, lanterns, yellow lights, a table for two.
Inaya ka ni Adrian sa table at kumain na kayo. Oo, prinepare ko to para sa inyo. Bubusugin ko na lang ang mga mata ko. Kasi kapag masaya ka, mas masaya ako. Tinanong ka ni Adrian kung pwede ka daw ba niyang maging girlfriend. Hinanda ko na ang sarili ko para dito...
Tumakbo ka at niyakap ako. Umiiyak ka. "Chris *sniif* Thank you. Thankyou talaga Chris. *sniff*" sabi mo. "Gabriela...." pagtawag sayo ni Adrian. Tumakbo ka papunta kay Adrian. "YES! I can be your girlfriend. YES!" sigaw mo.
Handang-handa na ako na magyayari ito.
Lagi mong tatandaan Gabriela. MAHAL NA MAHAL KITA at kailanman, di ako mapapagod sa iyo, o sa inyong dalawa ni Adrian.
At nangyari na nga ang nakatadhana.
Ikaw at si Adrian? Kasal na. Masaya ka, mas masaya ako.
Dumating ang araw na kanailangan naming umalis ni Adrian, kailangan naming gawin ang trabaho namin. Pulis kaming dalawa. Police Buddy ko si Adrian kaya sinundo ko siya sa bahay niyo. Kumaway ka lang sakin mula sa pinto ng bahay niyo habang nagpapaalam ka kay Adrian. Delikado tong trabahong to', charge kami sa pinakamalaking drug sindicate ng bansa. Sabi ni Adrian, maiwan na ako at siya na lang ang sasama. Bakit? Para daw pag sakaling mawala siya, mababantayan daw kita. Nagdadalawang isip ako ung maiiwan para mabantayan ka, o kung sasama ako para mabantayan ko si Adrian. Nagend up ako sa samahan si Adrian.
Nasa gitna tayo ng operation. Ang lakas ng tibok ng puso ko at may kutob ako na may mangyayaring masama, na wag naman sana.
Sinilip ko ang area at sumigaw. "CLEAR!" ibg sabihin na walang pahamak sa lugar na yun. Binababa ko na ang baril ko.
"CHRIS!" rinig na sigaw ni Adrian sa di kalayuan hawak ang baril na nakatutok sa isang sindikato na may hawak ding baril na nakatutok naman kay Adrian.
Di ko na binunot pa ang baril ko....
Tumakbo ako at hinarangan si Adrian mula sa balang tatama sa kanya.....
Ang nasa isip ko? Ikaw parin Gabriela. Ginawa ko to dahil alam kong kapag si Adrian ang nawala, mawawala ka din. Pero kapag ako ang nawala, walang naman sigurong magbabago. Ayos ng si Adrian ang magbantay sayo kesa pa ako.
"Kasi kapag nagmamahal ka, kakambal nanun ang salitang sacrifice."
-Chris
-The End-
All rights reserved 2013 ©
Written by: girltryinghard
*****
Epic, sorry. Click the external link for oneshots! :*
BINABASA MO ANG
Triangle
General Fiction"Kasi kapag nagmahal ka, kakambal na nun ang salitang sacrifice..." Genre: Fiction, Romance Written by: girltryinghard | 2013 ©