22:KAR

                                    

                                          
Bilgisayarımdan kaynaklanan bir hatadan dolayı bölüm yayınlandıktan sonra cümlelerin yerleri karışmıştır, düzelttim ama bunun için bütün okuyucularımdan özür dilerim. 



                          
Naughty Boy - No One's Here To Sleep ft Dan Smith Bastille



                          
                
                          
Bir dokunuş bazen hayattır, bazense ölümdür. Aaron'la dudaklarımız buluştuğu o an hasreti olduğum hayatı ve birazda ölümü yaşamıştım. Bana en çok istediğim iki şeyi vermişti dudakları. İnsanlar için bu belki de çok büyütülecek bir olay değildi ama ben bir buçuk asırlık zindanımda ilk defa bu kadar özgürlüğe yakınlaşmıştım. Özgürlük hayal gelmiyordu artık, umudum vardı.
                          
               Aaron'un öpüşmemizin etkisiyle hala şişmesi geçmeyen pembemsi dudaklarına baktım.  Aaron olayı hala atlatamamış bir şekilde güldü.
                          
                
                          
"Seni öptü." Dedim o Violet denen kızdan bahsederek.
                          
"Kim?" Dedi alayla gülerek. Yerine daha da gür bir şekilde güldü. Kolundan dürttüğümde gülmesini zorlukla zapt ederek dudağını ısırdı.
                          
"Violet." Birden gür bir kahkaha patlattı.
                          
"O sadece arkadaşım ve aksi bir durumun olması da imkânsız."  Biraz durdu ve yüzüme baktı "O eşcinsel." Duyduğum son kelimeyle kafam hızlı bir şekilde kafam ona doğru döndü. Hareketime gülerek bana doğru bir kaç adım attı.  "Bence benim için endişelenmek yerine kendin için endişelenmelisin." Tam karşımda durdu. "Mutfakta senin ne kadar güzel olduğunu söyledi ve onu sana ayarlamamı istedi." Duyduğum şeyleri idrak edememiştim.  "Sana olan bakışlarını fark etmemiş olamazsın." Hala alttan alttan gülüyordu.  Omzundan ittirerek arkamı döndüm ona. Az önce yaşadığım en büyük büyüyü düşünerek karanlık akşamda ay ışığıyla aydınlanan ağaçlarla dolu ormana baktım.
                          
"Beni kıskandın."
                          
"Ben kıskanmam." Dedim her zamanki düz ses tonumla "Siz onunla mutfakta çok yakındınız ve giderken hemen dudağının altını öptü." Bana biraz daha yakınlaştı. Az önceki kadar yakındı. Beni öptüğü an ki kadar.
                          
"Onlar sadece dostça yakınlaşmalardı. İlerisi değil. Ben orada asıl senin için korkuyordum. Hem Damian, Finn ve Violet. Bu kadar güzel olmamalısın." Son cümlesinin ardından yüzümün yanına düşen bir tutam saçı kulağımın arkasına sıkıştırdı. "Damian seni neden çağırdı?" Aaron'a anlatmayı planlamıştım ama anlatamıyordum. Eğer ona anlatırsam Damian tamamen araştırmayı bırakacaktı. Aaron belki de benim için daha çok çabalardı ama söyleyemiyordum işte. Sebebi ise muammaydı. Aaron'a ne cevap vereceğimi bilemeyerek öylece baktım.
                          
"Seni öpmek güzeldi." Bunu konuyu kapatmak için söylemiştim ama yalan değildi. Aaron'un yüzünde yarım ağız bir gülümseme oluştu. Birden ondan beklenmeyecek kadar sert bir hareketle beni duvara yasladı.

                          
"Konuyu kapatmaya çalışma." Hemen karşımda olan, dakikalar önce tadına baktığım dudakları yine tam dibimdeydi.
                          
"Çalışmıyorum. Sadece dudaklarını öpmenin bende uyardıklarını söylüyorum." Başparmağıyla şakağımı hafifçe okşadı.
                          
"Seni öpmek, yaşadığım en büyülü şeydi." Koyulaşmış kehribar gözlerini gözlerimin içinden bir saniye olsun ayırmadan benden çok az bir mesafeyle uzaklaştı. Gözleri odağını kaybetmeden üzerinde ki gömleğin geri kalan düğmelerini açmaya başladı. Gözlerini hala ayırmıyordu. Gömleğinin açık düğmelerini önemsemeden vücudu tekrar vücuduma yasladı. "Sana dokunmak istemiyorum, hissetmiyorsun. Ama dokunmadan da duramıyorum. Büyünün tam kendisisin sen." Ben bana daha fazla yakınlaşmasını beklerken o tamamen uzaklaştı. Üzerindeki gömleği çıkarttı ve bana arkasını döndü. Hiç yüzüme bakmadan giysi dolabını açtı. Gömleği yatağın üzerine fırlatıp dolaptan gece giydiği pijamalarını çıkardı. Bana yine hiç bakmadan odadan çıktı. Birkaç saniye öylece yerimde kaldım. Bu duvarlar benim her halime tanıklık etmişti ama buna değil. Ben daha önce kimseyi öpmemiştim. Aaron benim çoğu şeyde de olduğu gibi ilkimdi. İlkler unutulmazdı.  Ben unutmazdım.