45. BÖLÜM

                                    

                                          
Baranı görmemle neye uğradığımı şaştım. Evin ve Rohat hayla sarıldıklarına göre Baranı henüz görmemişlerdi ama iş işten çoktan geçmişti çünkü Baran sert adımlarıyla yanımıza doğru yaklaşıyordu, boynunda'ki damarlar belirginleşmişti, yani bu demek oluyordu'ki bitmiştik biz. Evin Rohatan ayrılıp kafasını bize doğru gelen ağbisine çevirdi.
"Ağbi."
"Ağam."
Aynı anda söyleyince korkuya bir birlerini yüzlerine baktılar. Baran yanımıza yaklaşıp Evinin yakasından tutup Rohatan uzaklaştırdı.
"Ağan senin o kolunu götüne sokacak!"
Rohata atığı kafayla Evin çığlık atı.
"Ağam açıklaya bilirim..."
Baranın öfkeden gözü dönmüştü çoktan, kim ne derse duymuyordu.
"Ağbi yalvarırım dur!"
Evin Barana korkudan yaklaşamıyordu.
"Demek benim kardeşime yan gözle bakarsın ha şerefsiz!"
Kolunu tutup arkaya doğru dönderince Rohat acı ile çığlık atı. Olduğum yere kitlenmiş olan biteni izlemekten başka bir şey gelmiyordu elimden. Evin ağlıyarak kolumdan tutu.
"Yenge nolursun bir şey yap! Öldürecek onu."
Dudaklarımı yalayıp ağlayan Evine baktım, sonra Baranın boks torbası gibi dövdüğü Rohata. Adımımı atıp yanına yaklaştım.
"Baran dur artık öldüreceksin!"
"Ağbi lütfen!"
Baran tekrar Rohata yumruk atıp nefes nefese bana döndü.
"Kesin lan siz sesinizi..."
Baş parmağını bana doğru uzatı önce parmağına baktım sonra saçı başı dağılmış olan yüzüne.
"Hele sen hiç konuşma Dilda!"
Dudaklarımı yaladım sanırım başa dönmüştük.
"Ağam seviyo..."
Baran kafasını gözünü büküp yeniden Rohata döndüp kolunu tutarak yumruk atı.
"Kimi seviyon it sen! He kimi!"
Yeniden atığı yumrukla gözlerimi kapatıp adımlarımı geri çektim.
"Geçin arabaya beni bekleyin! Sizinlede görünecek hesabım var!"
Evin ağlayarak son kez Rohata baktı ağzı yüzü kan içindeydi kendinden geçmiş gibi duruyordu.
"Baran lütfen daha fazla devem etme."
Hayal kırıklığı ile yüzüme baktı, bu çok berbat bir şeydi onu kaybetmek istemiyordum'ki ben, ailem olmuştu artık o benim.
"Sanane lan sanane! Sen benim arkamdan iş çevirmeden önce düşünecektin!"
Gözlerim anında doldu, dudaklarımı büzüp kafamı yana yatırdım. Daha çok sinirlenmiş olacaki Rohatın yakasından tutup ayağa kaldırır kaldırmaz atığı kafayla yeniden yere düşmesi bir oldu.
"Neyi bekliyorsunuz siz hayla!"
Korku ile sıçradık, Rohatan gözünü ayırmayan Evinin kolundan tutup arabaya doğru görürdüm.
"Yenge öldürecek onu."
Evini ilk kez böyle görüyordum ve bu durum beni fazla kötü hissetmeme neden oluyordu.
"Şşş tamam gel."
Arabanın kapısını açıp bindirdim, yanına geçip oturdum camdan dışarı baktığımda ne Baran nede Rohat hiç bir şey görünmüyordu.