/25/ bölüm

                                    

                                          

Akşam olduğunda kendime aynadan son kez baktım. Gerçekten çok güzel olmuştum. 
Üzerime kırmızı saten bir elbise giymiş, saçlarımı da salık bırakmıştım. Hafifde makyajla kusursuzdum. 
Bu gece çok farklı olucaktı. Ne olursa olsun Kaan bana yeniden güvenicekti. 
Aynadan kendime gülümseyip aşağı indim. Aşağı indiğimde sofraya göz gezdirdim. 
"Efendim başka birşeye ihtiyacınız varmı?" diye soran Katyaya baktım. Onu Kaana birşey dememesi için ikna edene kadar canım çıkmıştı. Kendisi Kaanın sağ koluyduda..
"Hayır herşey yolunda"
Kapı birden çaldığında hemen kapıya koştum. Muhtamalen Kaandı..
Kapıyı açtığımda yüzümdeki gülümseme soldu. Kaanın yanında bir kadın vardı. 
Onlara şaşkınca baktığımda yutkundum. 
"Hoşgeldiniz"
"Hoşbulduk" diyen kadın hemen içeri geçti. 
Anlamsız gözlerle Kaana baktığımda oda beni inceliyordu. 
"Kim bu kadın?" dedim merakıma yenik düşerek..
"İş arkadaşım diyelim" diyerek içeri geçti. Üstünü çıkardığında bir yandanda bana döndü. "Bu hal ne?"
"Baş-başa yemek yeriz diye düşünmüştüm" dediyimde yüzümü izleyip içeri geçti. 
Hiç bir şey söylemedi. Moralim çoktan bozulmuştu. 
Bende somurtarak salona irellediğimde az önceki kadın koltukta oturmuş etrafı inceliyordu. 
Kaan karşı koltuğa geçtiğinde bende onun yanına geçtim. 
"Bu arada tanışmadık canım ben Selvi"
"Bende Esila" dedim mesafeli bir şekilde..
Ben bu geceyi böyle hayal etmemiştim..
"Doğrusu Kaandan beklemezdim evliliği" diyen Selvi Kaana bakarak gülümsedi. 
"Neden?" 
"Kaan öyle evlilik adamı değildir de o yüzden" dediyinde kendimi sakinleştirmeye çalıştım. 
"Demek ki herşey göründüğü gibi değil"
"Ola bilir canım" diyerek yeniden Kaana yöneldi. "Ee Kaan karının neyine aşık oldun?"
Ya sabır
"Bu boş konuşmayı bitirip sofraya geçelim istersen Selvi" diyen Kaanla ona döndüm. 
Boş konuşma..
"Ah tabi" diyerek ikiside ayaklandı. 
Neden ben yokmuşum gibi davranıyordu ki..?
Bende kalktığımda Kaan baş köşeye, ben soluna, Selvide sağına geçti. 
Masada sessizlik hüküm sürürken yine Selvi konuştu. 
"Yarın arkadaşlarla buluşucaz Kaan sende gel"
"Bakarız"
"Hangi arkadaşlar?" dediyimde Kaan yemeyine devam ederek yüzüme bile bakmadı. 
"Eski arkadaşlar canım sen tanımazsın"
"Sorun yok tanışırız bizde" diyerek gülümsediğimde Selvide güldü. 
"Ama biz aramıza herkesi almayız bunu da bil"
"Ben herkes değilim Selvi. Kocam arkadaşlarıyla buluşuyorsa bende gelirim" dediyimde yüzündeki gülümseme soldu.