38. Ziek

                                    

                                          
Pov Robbie
Ik loop snel naar boven, al snel heb ik door dat het Luca is die aan het gillen is. Raar, dat doet hij nooit. Het gehuil wordt luider naarmate ik dichter bij Luca's kamer kom. Als ik de deur open, zie ik hem rechtop in zijn ledikantje zitten. Zijn trappelzak is half open, en zijn gezichtje is rood van het huilen. Grote tranen rollen over zijn wangen terwijl hij snikt. Mijn hart breekt bij het zien van hem, hij is zo overstuur. "Papa!" roept hij door zijn tranen heen, terwijl hij zijn armpjes naar me uitstrekt. Ik steek mijn handen uit en til hem voorzichtig uit het ledikantje. Hij klampt zich meteen aan me vast, zijn kleine handjes grijpen mijn trui terwijl zijn lijfje nog schokt van het snikken. "Ssst, Luca, het is oké. Papa is hier, je bent veilig," fluister ik zachtjes, terwijl ik hem dicht tegen me aandruk. Ik begin heen en weer te wiegen, loop rustig door de kamer en wieg hem zachtjes op het ritme van een slaapliedje dat ik mompel. Zijn snikken worden geleidelijk minder, maar ik voel nog steeds de spanning in zijn kleine lichaampje. Ik zit op de rand van de stoel in zijn kamer en blijf hem wiegen, mijn hand zachtjes over zijn rug bewegend. Zijn ademhaling wordt rustiger, maar zijn wangen zijn nog nat van de tranen. "Had je een nare droom, lieverd?" vraag ik zachtjes, en hij knikt tegen mijn schouder. Ik hoor zachte voetstappen op de trap, en even later verschijnt Matthy in de deuropening. Zijn blik is bezorgd. "Alles oké Rob?" fluistert hij. "Nu wel, maar ik denk dat hij een nachtmerrie had," antwoord ik, terwijl ik Luca nog steeds tegen me aan wieg. Matthy knikt en komt dichterbij. Hij legt een hand op mijn schouder en kijkt met een zachte glimlach naar Luca, die zich langzaam ontspant in mijn armen. "Weet je wat? Misschien wil hij even met ons beneden knuffelen voordat we hem weer instoppen," stelt Matthy voor. Goed idee," zeg ik, terwijl ik Luca nog even vasthoud. "Zullen we naar beneden gaan, Luca? Samen met mij en papa Matt?" vraag ik zachtjes. Luca knikt slaperig en wrijft met zijn kleine handjes over zijn ogen. Matthy pakt de trappelzak en ritst hem helemaal open. Hij trekt hem voorzichtig uit, dat zit wat fijner. Samen lopen we terug naar beneden, terwijl ik Luca nog stevig tegen me aan houd. Ik ga beneden op de bank zitten. Luca nestelt zich tegen me aan. Zijn kleine lichaampje lijkt eindelijk wat meer ontspannen. Matthy komt aangelopen met een klein flesje met warme melk. "Luc, wil je wat warme melk?" vraagt Matthy, Luca antwoord niet. "Cariño, ¿quieres un poco de leche?" Fluister ik zacht, Luca haalt zijn hoofdje, die tegen mijn buik gedrukt was, uit mijn trui. Hij knikt zacht, "Wel bij papa Rob." Zegt hij zacht, zijn stem ruw van het huilen. "Dat is goed jongen." Zegt Matthy die naast me komt zitten en me de fles geeft. Luca gaat weer lekker liggen en ik doe het tuutje van de fles in zijn mond. Hij drinkt een paar slokjes en dan duwt hij de fles met zijn tong uit zijn mond. Ik leun een beetje naar voren en zet de fles op het tafeltje. "Papa..." zegt Luca terwijl hij zijn armpjes uitsteekt richting mijn hoofd. "Ja jongen, wat is er?" vraag ik lief, ik til hem een klein beetje rechtop en trek hem dan tegen mijn borst aan. Hij begint opnieuw te huilen, bij elke uithaal schokt zijn hele lichaam. "Ssstt, lieverdje. Papa is hier, doe maar rustig. Je bent veilig." Zeg ik zacht. Mijn vingers bewegen zacht door zijn haartjes. Dezelfde bruine kleur als die van mij met een lichte golf erin. Eigenlijk lijkt Luca heel erg op mij. Maar dat doet er nu even niet toe. Mijn kind zit hier voor de tweede keer op één avond te huilen in mijn armen. Ik leg hem weer op mijn rechterarm en begin weer rondjes te lopen, terwijl ik zacht liedjes zing. Hij blijft maar huilen, ik weet niet meer wat ik moet. Ik voel een arm om mijn schouder en stop even met lopen, maar blijf Luca zacht heen en weer wiegen. "Doe even rustig Rob, focus ook op je eigen ademhaling." Ik knik en adem diep in en uit. "Matt, wat kunnen we nog doen?" vraag ik zacht. "Wat deed je laatst met Eva?" ik zucht en denk na, ik weet het weer. Ik doe mijn pink in zijn mondje en laat hem er op sabbelen. De tranen blijven lopen, maar hij huilt niet meer. Hij sabbelt zacht op mijn vinger. Ik loop naar de gang en open met zijn elleboog de deur van de speelkamer, ik ga op de grote schommelstoel zitten, die aan het plafond hangt. Matthy komt erbij zitten. We zitten dicht tegen elkaar aan. Zacht neurie ik een slaapliedje, terwijl we zacht heen en weer schommelen. Matthy wrijft de traantjes van Luca's wangen. Dan plant hij zacht een kusje op zijn voorhoofd. Ik glimlach licht als ik het zie. Ineens komt Luca rechtop zitten, zonder dat ik kan handelen, komt zijn hele maaginhoud uit zijn mond. Matthy en ik handelen direct. Ik zit zelf, net als Luca helemaal onder de kots. Ik loop naar boven met het schreeuwende jongetje in mijn armen. Ik leg hem op de commode, Matthy kleed hem uit, ik kleed mezelf ook snel uit. "Ik ga wel even snel met hem douchen, we stinken enorm." Ik pak hem van Matthy aan, "Matt, wil je er alsjeblieft bij blijven? Ik ben bang dat er zo nog meer komt. Hij knikt en pakt de vieze kleding van Luca en mij, hij stopt het in de wasmand. Ik zet de douche aan en als hij warm is, stap ik eronder. Ik douche niet zo vaak met de kids, dat is gewoon onhandig. Ik zet Luca op mijn heup. Ik zet de stralen van de douche wat zachter en houd hem onder de warme stralen. Hij ontspant, niet meteen, maar als ik hem dichter tegen me aandruk en over zijn ruggetje kriebel, zucht hij zachtjes. "Goed zo jongen, adem maar goed in en uit. Ontspan lekker. Leg je hoofdje lekker tegen me aan." hij legt zijn hoofd tegen mijn sleutelbeen. Ik druk een kus in zijn haar. Na een paar minuutjes zet ik de douche uit. Ik stap de douche uit en loop richting Matthy. Hij staat met zijn armen wijd, waar een enorme handdoek tussen zit. Hij slaat zijn armen om ons heen. "Ben je oké schatje?" vraagt hij, ik knik, "Het gaat goed, gewoon een beetje geschrokken." Matthy knikt en wrijft mijn rug droog. Dan laat hij me los. En neemt Luca van me over. "Nee... ik wil papa Rob..." zegt hij zwakjes. "Papa Rob moet zich even afdrogen, dan gaat hij jou weer knuffelen ja?" zeg ik zacht, Luca zucht en laat zijn hoofdje tegen Matthy aanzakken. Ik droog mezelf snel af en loop naar de slaapkamer. Ik doe een boxer aan en kijk hoe laat het is, 21:30u, we zijn al ruim een uur verder. Ik ga naast Matthy bij de commode staan. Ik geef Luca mijn hand, hij begint met mijn vingers te spelen. Als hij een luier aanheeft, vraag ik; "Luc, wil je in je luier knuffelen, of wil je een pyjama aan?" "Met luier, bij papa Rob." zegt hij zacht, ik kijk Matthy aan, hij knikt geruststellend. Ik pak Luca voorzichtig vast en ga met hem in bed zitten. Matthy kleedt zich ook uit tot zijn boxer en komt naast me zitten. Hij geeft me een kus en fluistert, "Je doet het echt goed schat." Ik kijk hem aan en glimlach klein, maar dankbaar. Ik wieg Luca nog een klein beetje, en merk dat hij zijn rust heeft kunnen vinden. "Wil je gaan slapen vriendje?" vraag ik als hij gaapt en in zijn oogjes wrijft. Hij schudt zijn hoofd, "waarom niet maatje? Slapen zal je goed doen" zegt Matthy zacht, "Wil niet alleen." Zegt het kleine jongetje zacht. Ik kijk Matthy aan, hij knikt, hij had hetzelfde idee. "Je hoeft ook niet alleen te zijn, wil je bij papa Matt en mij in het grote bed slapen?" vraag ik, hij kijkt me even aan en knikt dan vermoeid. Ik geef hem even aan Matthy, dan ga ik op mijn zij liggen en spreid mijn armen. Matthy legt Luca in mijn armen, ik trek hem dicht tegen me aan en sla mijn armen beschermend om hem heen. "Slaap lekker maatje." Fluister ik zacht en druk een kusje op zijn haar. Een tijdje later merk ik dat hij slaapt. Ik kijk Matthy aan en zucht diep. "Kunnen we een serie kijken ofzo? Ik wil even mijn gedachten verzetten." "Ja natuurlijk, dat snap ik helemaal, je hebt een uur met een huilende peuter in je armen rondgelopen." Zegt Matthy zacht. Hij staat op, pakt zijn laptop en komt weer in bed liggen. Ik til Luca op en leg hem op mijn borst, hij kreunt even, maar slaapt verder. Ik krul me op tegen Matthy en we starten onze serie. Na een uurtje gaap ik en sluit ik mijn ogen. Matthy merkt het, en zet de laptop uit. Hij wilt opstaan om hem weg te leggen, maar ik houdt hem tegen, "Niet opstaan..." mompel ik, Matthy grinnikt zacht en legt de laptop op zijn nachtkastje. Dan buigt hij weer naar me toe. Luca ligt nu als een soort zeester op mijn borst. Opnieuw til ik hem voorzichtig op. Ik ga op mijn zij liggen en neem Luca precies zo in mijn armen als een uur geleden, alleen nu met mijn rug naar Matthy toe. Ik voel hoe hij mijn heupen vastpakt en me naar zich toe trekt. Hij slaat zijn armen beschermend om mij en Luca heen en we vallen in slaap.