50

                                    

                                          
Het is een paar weekjes later. En inmiddels ben ik morgen jarig. Maar ik weet niet zo goed of ik er zin in heb, aan de ene kant wel maar aan de andere kant helemaal niet. 
Ik ben namelijk een beetje bang dat mijn ouders me een appje gaan sturen. Ik heb ze al maanden niet gesproken, eigenlijk sinds ik hier woon niet meer. Afgelopen paar jaren konden ze nooit normaal tegen me doen, of om mij geven. 
Ze stuurde me hier heen omdat ik volgens hun absoluut niet meer thuis kon wonen, en 'onhandelbaar' was bij mijn ouders. Waarschijnlijk omdat ze mijn peuken, vapes, joints en cocaïne hadden gevonden, en mijn littekens hadden gezien wilden ze me niet meer in huis hebben.
Maar zo erg was het nou ook weer niet hoor, anders zou ik niet hier bij de jongens terecht zijn gekomen. Toen was ik dus al bijna naar jeugdzorg gestuurd, en nu bij therapie ook al 2x dat ze dat konden doen. Ach ja, ik maak me echt te druk om zulke kleine dingen. In mijn hoofd maak ik het veel groter dan het is. 

Inmiddels is het avond. We hebben net avondeten op en daarna heb ik gedoucht. Vanochtend had ik weer therapie in het ziekenhuis. Opzich ging het best goed en begin ik me al een stukje beter te voelen. Hopelijk ben ik ooit helemaal genezen van die stomme eetstoornis. 
Het heeft me wel helemaal gesloopt en ik voel me totaal uitgeput. Zelfs kleine dingen waar ik een beetje kracht moet zetten of energie voor nodig heb, lukt niet. Ik ben gewoon veelste moe. Daarom lig ik nu al in bed, al een tijdje scrollend op mijn telefoon. Ik kijk naar de tijd en zie dat het 20:49 is. Een beetje vroeg misschien, maar ik ga nu al slapen want ik kan niet meer. Gelukkig weten de jongens ook dat de therapie zwaar kan zijn en ik vaak dan al vroeg naar bed ga. En morgen wil ik wel uitgerust zijn eigenlijk, voor mijn verjaardag.
Ik doe mijn lamp uit en ga weer in bed liggen. Snel kruip ik diep onder de dekens in de hoop dat ik het niet koud krijg. Ik staar nog wat naar het plafond, maar daarna val ik al snel in slaap.

//

Ik word wakker en open langzaam mijn ogen. Het duurde even voordat ik besefte dat ik vandaag jarig ben. Ik had nooit gedacht dat ik deze leeftijd zou halen, zelfs een maand geleden dacht ik dat nog. Maar ja ik ben er nog steeds. 
Ik sta op uit bed en zoek in mijn kast naar een leuke outfit. Uiteindelijk ga ik toch voor een witte blouse en een lichtgrijze spijkerbroek. Dan kleed ik me om en poets mijn tanden. 
Uit mijn make up lade haal ik mijn spullen er uit en doe mijn make up op. Wanneer ik klaar ben pak ik mijn krultang en krul mijn haren een beetje tot dat ik het mooi vind.
Dan loop ik mijn kamer uit richting de woonkamer. In de gang ruikt het al super sterk naar iets zoets, maar ik kan niet plaatsen wat. Ik loop verder naar de keuken om mijn ontbijt te maken.
In de keuken kom ik Raoul tegen, die pannenkoeken staat te bakken. "Hee Myrthe" zegt hij vrolijk terwijl hij me gelijk in een knuffel trekt. "Gefeliciteerd met je verjaardag mop" zegt hij. "Dankjewel" zeg ik zacht terwijl ik Raoul glimlachend aankijk.
"Wat ben je aan het doen?" Vraag ik verbaasd. "Pannenkoeken bakken voor iedereen" zegt Raoul. "Maar het is ochtend" zeg ik. 
Raoul kijkt me lachend aan. "Ja, maar jij bent jarig en je moet goed eten. Dus we ontbijten gezellig met z'n alle speciaal voor jou verjaardag"  
Ik begin weer te glimlachen. Ik waardeer het zo dat ze dit speciaal voor mij willen doen. Dan wanneer ik net wil omdraaien, komen opeens de andere 4 jongens de kamer binnen gelopen. Om de beurt feliciteren ze mij terwijl ze me een knuffel geven. Daarna gaan Matthy en ik al aan tafel zitten en kletsen nog over van alles. 
Ondertussen kijk ik wat om me heen en zie hier en daar wat roze versiering hangen voor mijn verjaardag. Het doet me goed dat de jongens zo om me geven, want ik heb nooit echt zo'n goede band gehad met mijn ouders.
~
Na een tijdje zijn we klaar met ontbijten en begint Milo te praten. "En nu, tijd voor jou cadeautjes Myrthe" zegt Milo terwijl hij me aankijkt. Ik heb oprecht geen idee wat ze voor me hebben gekocht.
Milo geeft me een cadeautje aan en het is best zwaar. "Nou ben benieuwd hoor" zeg ik. Voorzichtig maak ik het open en zie dat het een nieuwe Iphone is. "Omg hebben jullie dit echt voor me gedaan?" Vraag ik verbaasd. "Ja, natuurlijk" zegt Robbie. Ik schuif het doosje open en kan mijn ogen eigenlijk niet geloven.
"Ik ben hier echt heel blij mee, bedankt!" Zeg ik enthousiast. "Beloof je ons dan wel dat je niet meer met je telefoon gaat gooien?" Vraagt Koen. Ik begin te lachen. "Ja dat zal ik niet meer doen" zeg ik. Bij mijn huidige telefoon is namelijk het hele scherm gebarsten omdat ik er mee had gegooid uit boosheid.
~
Het is al weer avond en ik zit op de bank, naast Matthy. Nou ja, eigenlijk leun ik gewoon helemaam tegen hem aan. We waren een film aan het kijken maar we houden nu even een korte pauze. 
Het was echt geweldig vandaag. Na mijn nieuwe Iphone heb ik ook nog wat make up en parfum gekregen van de jongens. Ik ben overal echt supr blij mee.
Vanmiddag kwam Rob thuis met de taart voor mijn verjaardag. Ik had best veel stress door mijn eetstoornis, of ik het dan wel durfde te eten. Sinds de therapie heb ik al veel stappen gemaakt en vandaag dus ook. 
Zoals altijd twijfelde ik heel erg toen het stukje taart voor me stond, maar ik heb toch een paar happen genomen zonder een schuldgevoel te krijgen. Ik ben blij dat ik weer een beetje normaal kan eten en dat het niet altijd meer is zoals het eerst was.
Hee moppiess,
Sorry dat ik eventjes niks had geplaatst maar ik heb het momenteel nog steeds erg druk. Maar er komen binnenkort zeker nog nieuwe delen aan!
Sorry als dit deel een beetje saai is, maar het is tenminste iets.
En trouwens bedankt voor alle reads en stemmen!
💋💋