1.8| anne komutan

                                    

                                          
Beğenmeyi unutmayın♡
...
'Dağda terörist avlıyorum ama abimden çekiniyorum.'
~
Kayseri nin üzerinden tam 1 hafta geçmişti. Günlerimiz monoton bir şekilde geçiyordu. Karargah ve ev arasında gitmekten başka birşey yapmıyorduk. Ben tam anlamıyla Turhal olmuştum. Lojmandaki evimden bütün eşyalarımı Turhal malikanesine getirerek tamamıyla orada yaşamaya başladım. Ailemle aram oldukça iyiye gitmeye başlamıştı. Ali abi ile çok bir muhabbetimiz yoktu ama aramızda bir soğukluk da yoktu. Kendisi soğuk bir adam olsa da bize karşı yumuşak davranmaya çalıştığını görebiliyordum. İyi birisiydi.
Yağmur geçen gün beni üniforma ile gördüğü için o günden beri asker olmak istiyordu. Ali abiden saklıyorduk tabi bu durumu. Askerlik kudretli bir meslek olmasının yanı sıra çok da tehlikeli olduğu için, özellikle bizim gibi özel kuvvetlerde olan kişi için, Ali abim istemiyordu. Yani pek de karşı çıkamayacak gibiydi çünkü bizim küçük Asena asker olmakta oldukça kararlı görünüyordu.
Bir hafta geçmişti ama henüz Barbaros dan bir haber yoktu.
Kısa bir duş almıştım kahvaltıdan hemen sonra. Uzun sarı saçlarımı taramak için sol tarafıma aldığımda gözlerim aynadaki yansımamı buldu. Vücudum dinç görünse de gözlerim ben yorgunum diye bağırıyordu. Makyaj yapan biri değildim ama yorgunluğumu gizlemek adına bugün yapmam gerek gibiydi.
Saçlarımı tarayıp kuruttum hızlıca. Ardından yukarıda sıkıca toplamıştım. At kuyruğu toplamak bana yakışıyordu ama genel olarak beremi veyahut kaskımı takabilmek için aşağıdan toplardım.
Bugün tatilimdi. Tatilimdi ama her an görev emri ile karargaha çağrılabilirdik.
Derin bir nefes alıp çıktım odamdan. Adımlarım salonu bulduğunda kimsenin olmadığını fark ettim. Sonra mutfağa geçtim. Kartal abimi orada bulmuştum.
"Abi nasılsın?"
Elindeki tableti bırakıp bana döndü gülümseyerek. "İyiyim abim sen nasılsın?"
Bende gülümseyerek masaya yerleştim. "Olduğu kadar."
Bir hafta önce bir şehit vermiştik ve sevgilim hala ortada yoktu.
Kartal abim "aklın hala Barbaros da olduğunu biliyorum ama artık düşünmemeye çalışsan? Biliyorsun albay dışında kimse bilgi sahibi değil."
"Biliyorum abi zaten öyle yapmaya çalışıyorum."
Mutfağa giren bir hareket hissettiğimde vücudumu hafifçe o yöne çevirdim. Annem ve Yağmur du gelen. Yağmur beni görünce kocaman gülümsemesiyle yanıma gelip kollarını açtı. Kucağıma aldım onu bende.
Annem "Bugün kız almaya gidiyoruz."
Kartal "O ne demek anne?"
Annem "Hilal in ailesi aradı. Madem böyle böyle o zaman gelin kızı bizden isteyin dedi." Mutlu değildi ama. Bir problem mi vardı?
"Başka birşeyler de mi dedi anne?"
Gözleri parlamıştı. Anne dememden olduğunu biliyordum. "Yok merak etme."
Abim bana dönmüştü. "Bizi kandırabileceğini mi zannediyor yoksa ben mi yanlış anladım?"
Başımı salladım. "Doğru anladın bence."
Masaya yerleşti o da bizim gibi. "Haklısınız." Yağmur a döndü. "Bebeğim bahçedeki çiçekler sulanacak, Hasan abine haber verir misin?"
Yağmur "Tabi babaannecim," diyerek kucağımdan indi ve gitti.