23: Growing up

109 3 3
                                    

'Dear my Jeremiah,

I don't have the right words and mind to have said this, but I have left. I will be studying in London. I know it was messed up to have just left like that, pero hindi ko talaga kayang makita kang maging malungkot. My heart aches when you do. I promise you na kahit san man ako, sino man magpunta or who ever I meet, no one will ever be as amazing as you. No one can make my heart beat the same way you do. Sabi mo hihintayin mo ko, kaya I will wait until we meet again, I will wait to come back and have you in my arms again. I will just make everything right with my problems. I can't have you dealing with everything, it's unfair. Thank you for taking me away from everything and making me feel alive. In a crowd full of people, in a world full of bad and good, in a unfair life that makes you go insane, I will always look for you my Jeremiah. My lifeline. I fully understand if you ever find anyone else. For me you're the only person I will ever need. Thank you for giving a full experience, the kind my heart won't ever forget. May our stars and paths cross again, this time I will make sure of it. I love you, see you soon.

Eternally yours,
Your Camellia.'

Binasa ko ulit yung letter. Araw araw ko ito binabasa, lalo na bago ako mag pray, na bumalik pa sya sakin.

Isang buwan nanaman na wala ka. Hindi ko makita sarili kong itrato yung mga nakakasama namin na collab nila daddy at mommy na katulad mo. Princess treatment kaso umalis princess ko.

"Daddy anong gagawin natin sa manila?" Tanong ko. Asa airplane kami ngayon at katabi ko sila Meng. Sila daddy naman nasa kabilang upuan.

"Punta tayo tagaytay." Ani ni daddy.

"Bakit?" Tanong ko ulit. "Basta adventure toh matutuwa ka." Kamot ni daddy sa ulo nya.

"Okay po." Ngumiti nalang ako.

Siguro magugustohan ni el yung tagaytay. Sawa na ba kayo sa kaka el ko?

Nakarating na kami sa tagaytay. Ang fancy nang lahat, ang daming rooms tig dadalawa pa kaming lahat. Bat di kaya kami mag stay sa maliit na bahay lang? Nasa hotel kami parang mamahalin.

Si kuya Siko tuwang tuwa.

"Bat ka ngiti na ngiti jan?" Tinignan ko sya.

"Wala. Katuwa lang." Biglang dumeresto si Siko.

Alam mo ang weird ngayon kanina si Meng lumabas nang kwarto nila daddy naka suit. San ba kami pupunta bat parang nag pack sila nang formal?

"Meng ano sa tigin mo gagawin bukas?" Tanong ko sakanya.

"Ahh basta masaya?" Bat ang weird neto?

"Bakit di ba masaya iba nating adventures?" Tanong ko pero may unting hinala.

"Masaya kaya lahat kaya nga naisip kong masaya. Tong si kuya naman oh." Sabi ni Meng na may inis.

"Okay. Weirdo nyo lahat." Lumabas nalang ako nang kwarto.

Pumasok ako kela daddy at mommy. Nakita ko si Naynay naka dress na maganda.

"Wow nay! Ang ganda mo ah. San po kayo punta?" Tanong ko.

"Ay jan lang sa tabi tabi." Biro ni Naynay. Lahat kami tumawa.

Written in the stars // Jeo OngTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon