Rozdział 4

                                    

                                          
✞
Wróciłam do domu dosyć późno, miałam włączony tryb nie przeszkadzać w moim telefonie. Gdy tylko przekroczyłam jego próg, za rogu wybiegli zmartwieni rodzice. Mama zaczęła mnie przytulać i mówić, jak to się nie martwiła o mnie. Kiedy odeszła podszedł ojciec do mnie, obejrzał moją twarz i również mnie uściskał. Podejrzewałam, że się martwili bo jestem ich jedynym dzieckiem, ale aż takich emocji się nie spodziewałam. Belli zaczęły lecieć łzy, zaczęłam zastanawiać się czy ze szczęścia, czy ze zmęczenia, Gavin jak tylko skończył mnie obejmować, podszedł do żony, żeby zarzucić swoją rękę na jej ramiona i przyciągnąć do siebie.
- Gdzie, ty się szwendałaś?- zza rogu pojawiła się Issabella. - Powoli, już z tatą traciliśmy nadzieję, że wrócisz.
- Byłam... - wtedy zawahałam, się czy powiedzieć im o moim miejscu, od 7 lat moim. - U Sophie, taka nowa dziewczyna w szkole.
Zmyśliłam to na poczekaniu, może i miałam osobę o takim imieniu w klasie, ale nigdy z nią nie rozmawiałam. Była raczej cichym dzieckiem, które siedzi na przerwach w kącie i coś bazgrze w notatniku, chociaż chodziły plotki że sprzedaje dragi. Była bardzo ładna. Włosy ma ciemne, prawie że czarne, ścięte na wolf cut. Jest bardzo blada, ale pasuje to do jej osoby, zawsze ma śliczne kreski, może i dosyć duże ale zawsze były równe, rzęsy miała doklejone. Sophie ma taki śliczny nos a w nim kolczyki, nostrila i septuma. W moich oczach od zawsze była śliczna, ale wiedziałam że nikt z naszego otoczenia jej nie docenia.
- Dlaczego nie odbierałaś, włączała się poczta głosowa - ojciec nagle dołączył do rozmowy - Myśleliśmy, że coś ci się stało, masz odbierać telefony i odpisywać mi i matce. Przy okazji Bella mówiła, że idziesz do Ruby, a nie do jakiejś innej koleżanki i chciałaś, żebym ciebie odebrał.
Kurwa, nie przemyślałam tego. Zapomniałam o tym kompletnie, że miałam być u przyjaciółki i że prosiłam mamę, żeby powiedziała tacie czy będzie w stanie mnie odebrać, Zaczęłam delikatnie panikować ale wymyśliłam na poczekaniu, również to że plany się zmieniły. Oboje popatrzyli się na siebie, później na mnie i widziałam że coś podejrzewają, więc stwierdziłam że pora uciekać.
- Mogę już iść? - spytałam niepewnie, wiedziałam że ojciec najlepiej przeprowadziłby 2 godzinny wykład, czemu nie mam już tak robić.
- Idź. Odpuszczam tylko dlatego, że jesteś zmęczona i jest późno - powiedział. - Jutro nie idź do szkoły, skoro tak późno wróciłaś.
Byłam w szoku, przez to co powiedział. Szybko podziękowałam za to, że ojciec mi odpuścił i pobiegłam na górę, do mojego pokoju. Gdy tylko otworzyłam drzwi, chciałam od razu wskoczyć na łóżko, ale pierwszy prysznic. Moja sypialnia była dosyć duża, mieściło się w niej wszystko czego potrzebowałam, i przy okazji własna garderoba i łazienka. W pomieszczeniu panowała biel, gdy się wchodzi na środku stoi ogromne łóżko. Oczywiście białe, po obu stronach stoją małe szafki nocne. Po prawej stronie pokoju, stoi biurko i toaletka w jednym. Gdy tylko przeniosło się wzrok na ścianę obok łóżka, znajdowało się tam wielkie okno balkonowe, kochałam tam siedzieć wieczorami i wspominać dzieciństwo. Lewa strona pokoju to ściana z plakatami oraz zdjęciami, znajdowały się tam również drzwi jedne do łazienki, drugie do garderoby. 
Gdy przestałam się przyglądać pomieszczeniu, szybko poszłam do garderoby po piżamę, moją ulubioną w Hello Kitty. Kochałam takie rzeczy, mimo że już mam prawie 18 na karku. Gdy przeszłam do drugiego pomieszczenia, szybko zatkałam wannę korkiem i puściłam wodę dodając przy tym, wiśniowy płyn do kąpieli oraz jakąś kulę, żeby woda nabrała koloru. Wzięłam się, za zmywanie makijażu i robieniu skincare. Tapetę zmyłam na początku płynem micelarnym, a później jeszcze masełkiem do demakijażu. Od razu po tym umyłam twarz, zrobiłam sobie jej masaż oraz w końcu, rozebrałam się i weszłam do wanny zakręcając przy tym już wodę. Sięgnęłam jeszcze po telefon, który stał na szafce obok wanny, włączyłam na Spotify moją playlistę, z girly piosenkami. Kochałam słuchać tych piosenek kiedy chciałam się rozweselić, i nie myśleć o chłopaku.