4

                                    

                                          
ဧည့်ဆောင်လို့သတ်မှတ်ထားပေမယ့် အတော်ကိုကျယ်ဝန်းတဲ့နှစ်ထပ်ဆောင်လေးရဲ့ လရောင်ကြည့်မျှော်စင်လေးမှာ လူငယ်လေးတစ်ယောက်ကသူရဲ့လက်တစ်ဖက်ကို ေနာက်ပစ်ကာ အဝေးတစ်​
နေရာသို့ကြည့်နေခဲ့သည်။ 
''ဝမ်ကျယ် ''
နောက်ကျောဘက်ဆီမှခေါ်သံကြားတဲ့အခါမှာ အနည်းငယ်စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ရဲ့အစ်ကိုက ေအးချမ်းသောအပြုံးတစ်ခုဖြင့်အနားကိုလျှောက်လာသည်။ 
အစ်ကိုဖြစ်သူအား တရိုတသေပြန်ပြီးခေါင်းငုံကာနှုတ်ဆက်လာတဲ့ညီဖြစ်သူကြောင့် ဝမ်ဟိုက်ခွမ်း ထပ်မံပြီးပြုံးလိုက်သည်။
''ဝမ်ကျယ်....ဘာတွေဒီလောက်တောင် ငေးကြည့်နေတာလဲ ''
''............''
မည့်သည့်စကားမျှပြန်မပြောဘဲ တစ်နေရာသို့ကြည့်နေတဲ့ညီဖြစ်သူကြည့်ရာကို သူသည်လည်းကြည့်လိုက်မိသည်။ 
လရောင်အောက်မှာ ဝတ်စုံအနီဆင်မြန်းထားတဲ့ ရှောင်းသခင်လေးက နတ်ဝင်သည်တွေ ကလေ့ကထရှိတဲ့အကတစ်မျိုးကို ကြိုးစားပြီးသင်ယူနေတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ 
''ရှောင်းသခင်လေးက...စိတ်ရင်းကောင်းမယ့်ပုံဘဲ....သူနဲ့စကားပြောကြည့်ပါလား ဝမ်ကျယ်''
ညီဖြစ်သူက သူ့ဘက်ကိုလှည့်လာကာ မမှိတ်မသုန်ကြည့်ရင်း တည်ငြိမ်သောအသံဖြင့်စကားဆိုလာခဲ့သည်။ 
''ဘာလို့....ကျွန်တော်နဲ့လက်ထပ်ပေးစေချင်တာလဲ အစ်ကို ''
ဝမ်ဟိုက်ခွမ်းက ညီဖြစ်သူကိုအကြည့်လွှဲကာ ရှောင်းသခင်လေးဆီပြန်ပြီးအကြည့်ပို့ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။ 
''ဝမ်ကျယ်....ရှောင်းသခင်လေးကို သဘောကျတယ်မလား ''
ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့နားရွက်ဖျားတွေက ချက်ချင်းနီရဲသွားခဲ့သည်။ 
''အစ်ကို....အထင်မှားနေပြီ ''
''ကောင်းပါပြီ....ဒါဆိုလည်း လက်ထပ်ပွဲကိုဖျက်လိုက်ကြတာပေါ့ ''
ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့လက်သီးတို့က အနည်းငယ်ဆုတ်သွားတာကို ဝမ်ဟိုက်ခွမ်းကမြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်ပါသေးသည်။