သူ့မျက်လုံးတွေကို ဘယ်တော့မှပြန်ဖွင့်ပြီး ကမ္ဘာကြီးကို သူ့ဘာသာသူမြင်နိုင်မှာလဲ။
သူ အခုမြင်နေပြီလို့ ပြောခဲ့တာက သူလိမ်ပြောခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
သူ့မျက်လုံးများကို အနည်းငယ်မျှပင် လုံးဝမဖွင့်နိုင်သေးပေ။
ဒါပေမယ့် သူ မလိမ်ခဲ့ဘူး။
ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူမျက်လုံးမှိတ်ထားရင်တောင် သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က အရာအားလုံးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်နေနိုင်လို့ပဲ။
ဒီလိုခံစားချက်မျိုးက သိပ်ကို အံ့သြစရာကောင်းပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို လွှမ်းမိုးနေသည့် မျက်လုံးများရှိသကဲ့သို့ အဆုံးမသတ်ဘဲ လမ်းကြောင်းအားလုံးကို သူ"မြင်နိုင်"ပြီး မူလမျက်လုံးထက် သူပို၍ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နိုင်သည်။
အစတုန်းကတော့ သူ မလုပ်နိုင်ဘူး။ သူ မျက်မမြင်ဖြစ်သည့် ပထမဆုံးငါးနှစ်မှာ သူက တခြားမျက်မမြင်တွေနဲ့ ဘာမှမကွဲပြားဘူး။ သူသည် သူ့အသံနှင့် လမ်းပြတုတ်ကို သူ့လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားရုံဖြင့်သာ ကမ္ဘာကြီးကို လေ့လာနိုင်သည်။
သို့သော် အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် လွန်ခဲ့သည့်ငါးနှစ်လောက်ကတည်းက သူ့မျက်လုံးများသည် ပြောင်းလဲသွားပုံရပြီး သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလည်း စတင်မြင်တွေ့လာရသည်။
ပထမတော့ သူ့ရှေ့က စင်တီမီတာ အနည်းငယ်ကိုသာ မြင်ရသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ သူသည် ပို၍ပို၍ ဝေးဝေး "မြင်နိုင်"ကာ ပို၍ပို၍ ရှင်းလင်းလာသည်။ ယခု ငါးနှစ်ကြာပြီးနောက် သူ "မြင်နိုင်သည့်" အကွာအဝေးသည် ဆယ်မီတာသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။
သာမန်လူတစ်ယောက်သည် ဆယ်မီတာသာမြင်နိုင်လျှင် သူ၏မျက်လုံးများသည် အခြေခံအားဖြင့် အသုံးမဝင်သော်လည်း အမြင်အာရုံဆုံးရှုံးသွားသော ဆယ်ကျော်သက်အတွက် ဤဆယ်မီတာက အရာအားလုံးကို ဆိုလိုသည်။
အရေးကြီးဆုံးကတော့ သူ"မြင်နိုင်သည့်" ဆယ်မီတာက အတားအဆီးများကို လျစ်လျူရှုထားသည့် ဆယ်မီတာဖြစ်သည်။
Chapter 3 (တံခါးခေါက်တယ်)
Start from the beginning
