14. bölüm

                                    

                                          

canım okurlarım 4. kurgu ile karşınızdayımmmmm. umarım beğenirsiniz iyi okumalarrrrr 
hepinizi öptümmmm
😘😘😘😘❤❤❤
💞💕💕💞💕💞💞💞💕💞💕💞💕💞💕
Bora'nın bana kızması ile irkildim.  bu adam çok değişikti.  
yutkundum. aha sıçtım ne diycem şimdi adama?
"istediğimi yaparım!!!"
Bora'nın boynundaki damarlar belirginleşmişti. 
"yapamazsın!!!"
"BUNE SEN Mİ KARAR VERİYORSUN!!!!!??????"
bir kaç adım atıp bana yaklaştı. 
"EVET BEN KARAR VERİYORUM!!!!!"
sinirle üstüme geliyordu.
"SEN KİMS-"
elini kaldırıp bana vuracakken  Tuna onun kolunu tuttu. 
"abi ne yapıyorsun sen!!!!?"
Bora'nın gözlerinden bir anlık pişmanlık geçti.  korkusuzca gözlerinin içine bakmaya başladım.
Babam zaten bana defalarca vurmuştu Bora ondan korkmamı mı bekliyordu? komikmiş.
alayla güldüm ve elimle kapıyı gösterdim.
"çıkın dışarı!!!" 
geçmişin anıları gözlerimin önüne gelmeye başlayınca yumruklarımı sıktım. gözlerim doluyordu.  
"HİÇ BİR YERE GİTMİYORUZ!!! SENDE BAĞIRIP DURMUYORSUN!!!!" 
Poyraz'ın bağırması ile irkildim.   hızla yataktan inip kapıya doğru ilerledim ama Ozan kapıya yaslanıp gitmeme engel oldu.  
"önümden çekil!!"
resmen dişlerimin arasında tıslamıştım.  alayla güldü.  
"hayır."
"YETER ARTIK RAHAT BIRAKIN BENİ!!!!! NE İSTİYORSUNUZ??? SEVMİYORUM İŞTE HASTANELERİ  ANLAYIN ARTIK KORKUYORUM HASTANELERDEN!!!!!!!!!"
hepsi bana ilk defa insan görmüş gibi bakmaya başladılar.  
yanağımda ıslaklık hissedince ağladıģımı anladım.  gözlerimi kırpıştırdım.  
Vikyor sinirle ayağa kalkıp yanıma geldi. ben kızacak sanarken o bana sıkıca sarıldı. 
"şşş geçti. korkma ben buradayım."
burnumu çocuk gibi çektim.
"gittt!"
onu ittirmeye çalıştım ama başarısız oldum. tam tersi bana daha sıkı sarıldı.  hatta saçımın üstüne birkaç öpücük bıraktı.  gözyaşlarım yüzünden bulanık görmeye başladım. 
en sonuna pes edip kollarımı beline sardım. sarılmaya ihtiyacım vardı. kendimi iyi hissetmeye ihtiyacım vardı.  
💕💞💕💞💕💞💕💞💕💞💕💞💕💞💕
gözlerimi tavana dikip bakışmaya başladım. Bora benim ağladığımı görünce doktorla konuşup eve gitmemi istemişti.  Bora'ya kızgındım hem de fazlasıyla.  onu affedebilirmiyim bilmiyorum.
derin bir nefes alıp ellerimle oynamaya başladım.  
Barış, Zeus, Ares, Efe ve Berk neredeydi? canım sıkılıyordu. 
Viktor da yoktu zaten. bir daha ofladım.  beni bırakıp gittiler her halde. karnımın guruldamasıyla dudaklarımı büzdüm. ceketimi üzerime ğeçirip odadan çıktım. hastanenin alt katında cafe gibi bir yer vardı.  
kendime bir kaç atıştırmalık alıp bir masaya oturdum. beni odada görmedikleri zaman sinirleneceklerdi biliyordum. ama umrumda değildi.  cebimdeki telwfonu alıp instagram da  gezinmeye başladım.