rozdział 20

                                    

                                          
"NIE NARAŻĘ WAS NA TO"


Perspektywa Oliwi 
Musieliśmy wracać do domu bo miała przyjechać niebawem Vanessa , po przekroczeniu  kuchni Stanęłam i patrzyłam na taras , jesień to była piękna pora roku , wszędzie liście i piękne kolory , akurat ta jesień tego roku była najpiękniejsza chyba ze wszystkich. 
- Oliwia,- wyrwał mnie z myślenia głos 
- tak ?- zapytałam odwracając się, a on zmarszczył brwi 
- mówiłeś coś?, zamyśliłam się- dodałam ,a on podszedł 
- tak , pytałem dlaczego  tak się stało że mała miała niedowagę- powiedział, a ja usiadłam 
- stało się to jak się rozeszliśmy,  ja dużo pracowałam,  spotykałam się ciągle w tym parku , i tak jakoś wyszło że jadłam mało,  byłam przemęczona i przestałam to kontrolować- powiedziałam 
A on już miał coś powiedzieć jak nagle drzwi otworzyły się z hukiem i wbiegła Vanessa. 
- mamo - krzyczała radośnie biegnąc w moim kierunku,  rzuciła mi się na szyję i mocno przytuliła 
- Jak u dziadka aniołku- zapytałam, a ona lustrowała mnie całą
- jest super , fajnie jest mieszkać na wsi - powiedziała, a ja się uśmiechnęłam 
- A z tatą się nie przywitasz ?- zapytałam patrząc jak jej wyraz twarzy się zmienia 
- nie - rzuciła 
A ja spojrzałam się na Krystiana jaki był w szoku .
- Ale dlaczego ?- Zapytałam, a ona mruknęła pod nosem , tupnęła nogą i wybiegła na górę 
- Vanessa - krzyknęłam I pobiegłam za nią mijając tatę którego mina była zdozerientowana 
Weszłam powoli do pokoju,  Vanessa siedziała na łóżku .
- kochanie co się stało?- zapytałam siadając koło niej 
- nie wiem- wyszeptała 
- o co jesteś zła na tatę?- zapytałam 
- o to że cię, znaczy was wyrzucił z domu , ja wtedy tak bardzo tęskniłam za tobą, a on nic sobie z tego nie robił - powiedziała, a ja już wiedziałam o co chodzi 
Przytuliłam ją a później skierowałam aby patrzyla na mnie .
- kochanie , to wtedy było nie porozumienie , ktoś chciał żebyśmy się rozeszli, a tata miał prawo uwierzyć bo dowody były za wiarygodne , ale teraz jest wszystko dobrze - odpowiedziałam 
- A co jeśli zno-  przerwałam jej
- nie będzie znów , teraz wszystko będzie dobrze,  znów jesteśmy rodziną, a niedługo będzie nas o jedno więcej- powiedziałam, a ona się uśmiechnęła 
- kocham cię mamo i przepraszam- wyszeptała tuląc się do mnie 
- nic się nie stało , ale na tatę się nie gniewaj , on bardzo to przeżywa- powiedziałam 
- nie będę,  przepraszam- wyszeptała i otarła łzę 
- no już nie płacz mój aniołku,  nie ma sensu aby Twoje piękne oczka płakały- wyszeptałam ,a ona spojrzała za mnie , lekko się uśmiechnęła i wyszeptała 
- przepraszam tato 
I powoli zeszła z łóżka I podbiegła do niego i wtuliła się .
- nic się nie stało- wyszeptał 
A później wzięła go za rękę I zeszli na dół, ja również to zrobiłam .
- I jak tam tato - zapytałam dosiadając się do stołu gdzie siedział już ojciec 
- bardzo dobrze - odpowiedział 
- mam nadzieje że dbasz o zdrowie , wiesz że masz brać nabierząco leki - powiedziałam 
- wszytsko pamiętam,  nie martw się- odpowiedział, a następnie Nachylił się I wyszeptał 
- dogadujecie się?- zapytał 
- Tak, przynajmniej próbuję jakoś-odpowiedziałam 
- zawsze wiesz że możesz do mnie przyjść jakbyś czegoś potrzebowała- powiedział 
- wiem dziękuję tato - odpowiedziałam uśmiechając się 
Vanessa w tym samym czasie weszła do kuchni .
- dziadku jedziemy na pizze ?- zapytała 
- no pewnie - powiedział biorąc ją na ręce 
- dziękuję że zajmujesz  się Vanessą - powiedziałam 
- nie ma sprawy , trzymaj się- odpowiedział całując mnie w policzek 
I wyszli 
Zostaliśmy sami 
- co zrobimy z tak rozpoczętym  wieczorem- zapytałam podchodząc 
- A co byś chciała?- zapytał szepcząc mi do ucha 
- nie wiem właśnie, może ma dworze będziemy siedzieć?- zapytałam rozpinając guzik koszuli na samej górze 
- zawsze musisz mieć tak zapiętą tą koszulę?- zapytałam 
- Tak - odpowiedział
- co boisz się że jakaś cię będzie podrywać?- zapytałam uśmiechając się 
- przecież każda się ino patrzy, a ja zawsze odsyłam je  bo jestem cały twój- wymruczał mi 
- yhym - powiedziałam 
Ale niestety przerwał nam telefon 
Krystian odebrał go ale jego mina była wściekła .
- co jest ?- zapytałam 
- A znów problem z tym typem co zarywał do ciebie rok temu - odpowiedział 
- chce się spotkać?- zapytałam  
- tak , ale myśli że jestem w delegacji - odpowiedział 
- To zrobimy spotkanie konfrotacyjne  - odpowiedziałam 
- Ale jak ?- zapytał 
- jedźmy ,  już Ci mówię- powiedziałam 
Godzinę później...
- nie dopuszczę do tego żebyś była przynętą , nie narażę was na to - powiedział Krystian chodziąc w tej spowrotem 
- Krystian , to jedyna opcja żeby go zdemaskować,  pamiętasz co zrobił rok temu prawda ?- zapytałam 
- Oliwia,  nie narażę was - powiedział 
- dam radę,  a przecież pomieszczenie jest monitorowane,  ochroniarze będzią za ścianą- odpowiedziałam 
- kochanie,  tu chodzi o wasze zdrowie , on może być niebezpieczny - powiedział 
- poradzę sobie,  lećcie bo zaraz będzie - rzuciłam I założyłam podsłuch,
Włosy rozpuściłam, a ramię odkryłam,  Stałam tyłem bawiąc się ołówkiem,a drzwi się otwarły .
- o dzień dobry - powiedziałam teatralnie 
- Oliwia?, cieszę się że cię widzę- odpowiedział siadając 
- ah tak ?, a czego oczekuejsz - zapytałam uśmiechając się 
- słuchaj ,sama jesteś ?- zapytał 
- no tak , Krystian jest w delegacji więc Zostałam sama - oznajmiłam
- słuchaj,  przemyślałaś moją ostatnią propozycję ?- zapytał 
- którą?- zapytałam udając zamyślenie 
- no tą gdzie miała byś się rozwieść- odpowiedział 
- dlaczego miała bym się rozwieść?- zapytałam zdziwiona 
- Oliwia,  przecież my jesteśmy sobie przeznaczeni  , ty jesteś bizneswomen ja jestem  bizmesmenem, przy mnie  miała byś wszystko - powiedział 
- uważasz że przy moim mężu nie mam niczego ?- zapytałam marszcząc brwi 
- on traktuje cię Jak kurę ino żebyś z dziećmi siedziała , a przy mnie była byś wolna - powiedział 
- hmm , ciekawa propozycja ale - urwałam 
- co ale ?- zapytał 
- dlaczego ty tak nie lubisz go ?- zapytałam 
- bo ma wszytstko , nie zasługuje na ciebie , ty powinnaś wyżej się cenić- rzucił
- hmm zgadzam się ale mam warunek- rzuciłam uśmiechnięta 
- jaki skarbie - zapytał
- chcę na początek milion , na inwestycje - rzuciłam odpinając koszulę 
Leciał na mnie 
Wstał 
- nie potrzebne są ci te dzieci , rujnują twoja karierę- rzucił podchodząc I lustrując mnie
- masz piękną figurę- dodał 
Cofałam się,  pokazując do kamery ręką znak pomocy , gdy chciał mnie dotknąć uderzyłam go, a on upadł .
Krystian wpadł jak oszalały 
- zaraz ci kark skręcę- rzucił 
- Krystian spokój- krzyknęłam ,a ochroniarze zabrali tego faceta
- nie zrobił ci krzywdy?- zapytał przerażony 
- nie , mówiłam Ci że umiem się obronić- powiedziałam 
- jesteś blada Oliwia- powiedział 
- Krystian jesteś przewrażliwiony,  czuje się dobrze - rzuciłam opierając się o biurko , co prawda mała kopała mocniej ale przez to że się zestresowałam jak szedł do mnie. 
- przecież wid- urwał mu mój okrzyk 
- A nie mówiłem- powiedział I dodał 
- jedziemy do szpitala bez dyskusji 
Po godzinie zostało stwierdzone  że skoczyło mi ciśnienie i mam się uspokoić i odpoczywać .
Wyszłam ze szpitala 
- Krystian mówiłam Ci że nic takiego - rzuciłam 
- kochanie , dla ciebie nic Ale małej to szkodzi- powiedział patrząc mi w oczy.
- jeszcze mam te zeznania w środę- mruknęłam opierając się o zagłówek 
- odwołać je ?- zapytał 
- nie , ale chcę być tam z tobą- powiedziałam 
- będę,  zawsze będę- odpowiedział
Hejka jak wam się podoba rozdział