Chapter-39

                                    

                                          
Chapter -39 ရှက်ကိုးရှက်ကန်း
ဂျန်းဇီးလူး အံ့သြသွားသည်။  ထိုနေ့တွင် လူများကို ကယ်တင်နိုင်လိမ့်မည်ဟု သူမမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။
  ယောင်းတုန်း သည် ၎င်းတို့၏ သူဌေးငယ် ရွှမ်းရှင်းယန် ၏ လူယုံဖြစ်သည်။
  ဒါနဲ့ သူက ဂျန်းဇီးလူး ကို ငွေအပ်တစ်ချောင်း ငှားလိုက်တယ်။
  …
ဂျန်းဇီးလူး သည် ဆေးနှင့် အပ်စိုက်ဆေးထိုးအပ်များနှင့်အတူ ရွာသို့ အမြန်ပြန်ပြေးခဲ့သည်။
ဂျန်းဇီးလူး သည် အသွားအပြန် တစ်နာရီကျော်ကြာသည်ဟု မှန်းဆခဲ့သည်။
နွေဦးရာသီစနေပြီဖြစ်သော်လည်း နေ့နှင့်ညအကြား အပူချိန်ကွာခြားချက် ကြီးမားပြီး ညလယ်တွင် အလွန်အေးနေသေးသည်။  သို့သော် ဂျန်းဇီးလူး သည် တစ်လမ်းလုံးပြေးသွားသောကြောင့် သူမသည် အအေးဒဏ်ကို လုံးဝ မခံစားရဘဲ ချွေးပါးပါးလေးဖြင့်ပင် ထွက်လာခဲ့သည်။
  သူမသည် အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် အိမ်သို့ ပြန်ပြေးခဲ့သည်။
  ပြန်ပြေးပြီးရင် အသက်ရှူမဝသေးဘူး။
ဂျန်းဇီးလူး ပြန်လာတာကိုမြင်တော့  မဒမ်စီ နှလုံးသားတွေ ခုန်ပေါက်သွားတယ်။
  ဂျန်းဇီးလူး အတွက် သူမ တကယ်ကို စိတ်ပူနေမိသည်။
ငါ့ရဲ့စိုးရိမ်မှုတွေကြောင့် ဂျန်းဇီးလူး အကြောင်းကို ငါ့သား စီဟီဂျင် ကို မကြာခဏ ပြောလေ့ရှိပါတယ်။
 မဒမ်စီ သည် စီဟီဂျင် ကို နာရီဝက်ကျော်ကြာ ပြုစုနေခဲ့သည်။  ရံဖန်ရံခါ သူမသည် မျက်နှာသုတ်ပုဝါတစ်ထည်ကို ရေစိမ်ကာ ထုတ်ယူကာ စီဟီဂျင် ၏ နဖူးပေါ်တင်ကာ သူ့ကို စိတ်အေးစေပါသည်။
  “ပြန်လာတာ ကောင်းတယ်။”
ဂျန်းဇီးလူး က "မေမေ၊ ကျွန်မ ဆေးကို ကိုင်ပြီး သူ့ကို ပြုစုပေးရင်း ပြုတ်ပေးလို့ ရပါတယ်"
 မဒမ်စီ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
ဂျန်းဇီးလူး က  မဒမ်စီ အား ဆေးချက်ပြုတ်နည်းကို ပြောပြပြီး  မဒမ်စီ သည် မီးဖိုခန်းသို့သွားကာ ဆေးကိုပြုတ်ရန် ထင်းရှူးဆီဖယောင်းတိုင်ကို ထွန်းညှိခဲ့သည်။