"Anak, oshan. Ang haba na nang buhok mo" sabi ni mama habang sinusuklay Yung buhok ko.
Nakaupo Ako habang kaharap Yung salamin. Tama nga si mama mahaba na ito Hanggang leeg Kona. Kung Hindi ko siguro tinatali ito siguro magkakamalan Ako babae.
"Kuya oshan pagupitan mo kaya Yan" suggestions Naman ni joy habang nakaupo sa kama ko.
Gabe na kasi at may senior night kami Ngayon kaya ito inaayosan Ako ni mama. Naalala ko Nung nakaraan na Dito Kumain sila ni Phil halos Hindi Ako makagalaw nang maayos, napansin siguro ni joy iyon nang lumabas Siya Mula sa kusina kaya Siya na Ang pumalit sa akin sa counter at Ako Naman ay tumolong na lang sa kusina Kay mama.
"Mahal Ngayon magpagupit joy" ngusong Sabi ko.
Dinig ko Naman Ang mahinang tawa ni mama sa likuran ko na sinusuklayan Ang buhok ko. Kapag Makita ko lang si mama nakangiti ay Masaya na din Ako, kahit paano ay nawawala din Yung sakit naramdaman namin Nung past namin.
Isa sa dahilan bakit Hindi Ako nagpagupit dahil one hundred Yung bayad Ngayon kapag magpagupit ka. Kung ipagupit ko iyon mas mabuti na lang idagdag iyon namin sa gastos Dito sa Bahay. Nilagay ni mama yung suklay sa maliit na mesa katabi nang salamin nasa harap ko.
Kinuha ko yung Tali, pero Bago ko itali Yung buhok ko ay nag lagay Ako nang baby iol sa buhok ko para Naman walang baby hair na sisira sa kagwapohan ko.
"Oshan mas bagay Sayo kapag nagpagupit ka" Sabi ni mama. Hinarap ko Naman Siya nang matapos ko itali Yung buhok ko.
Kita ko sa mga Mata niya Ang pagkaseryoso. hinawakan niya Ang dalawang kamay ko. Bakas sa mukha ni mama na matanda na Siya. I'm twenty years old nasa first year college pa lang Ako. Yung kurso ko na kinuha ay Isang seaman, Hindi din biro Yung bayaran sa paaralan. Kahit paano ay nagagawan namin nang paraan iyon.
Ngayon ay habang sumasakay Ako sa jeep Hindi mawala sa akin isip Yung gusto ni mama pagupitan Yung buhok ko. Hindi ko kasi kaya gumastos kung Hindi Naman importante, tsaka matatali ko lang Naman ito.
Makarating Ako sa paaralan ay bumaba na Ako sa jeep. Isang sakay lang kasi nang jeep Mula sa Bahay namin Dito san Vincent university. Marami nang mga estuyante na pumapasok doon, nakasibelyan lang kami. Ang suot ko ay long sleeve na kulay itin at block na pants.
Kinuha ko Yung cellphone ko na nokia sa Akin bulsa para matawagan na Yung mga barkada ko. Habang hinihintay na sagotin ni kenzi Yung tawag ko ay naglakad na din Ako papasok sa loob nang university.
"Pare where are you?" Bungad niya sa akin nang masagot niya Ang tawag. Maingay din sa background niya. Dinig kopa Ang tawanan nang mga Kasama niya.
Mukhang kanina pa sila nandito." Ako dapat Yan mag Tanong Sayo kenzi. Na saan kayo?" Balik Tanong ko sa kanya. Dinig ko Naman Ang mahinang tawa niya.
"Nandito Kami sa soccer field nanood nang laro nila ni Phil" he said. Wala sa Oras Ako napairap dahil sa sinabi niya.
Sino ba Naman Hindi makilala agad ito si Phil kung pangalan niya ay umousbong sa buong university. Kahit bagong lipat siguro makilala agad Siya kung tatanong ka sa mga estuyante nandito.
Matapos Sabihin ni kenzi iyon ay binabaan Kona Siya nang tawag para mapuntahan na Siya. Hindi ko alam na may laro pala sila ni Phil. Habang papalapit Ako sa field ay Hindi ko maiwasan wag kabahan sa Hindi Malaman na dahilan.
Sobrang daming tao nanood doon, nakaupo sila sa damuhan kanyang-kanya grupo. Yung iba Naman ay nakatayo pero sa likod sila nang mga nakaupo. Nilibot ko Ang paningin ko sa field.
Parang nag doble Yung kaba sa akin dibdib nang tumama Ang Mata namin dalawa ni Phil nasa soccer field, inapakan niya Ang bola. Hindi ko alam kung nagmamalik Mata lang ba Ako o Hindi. Nakita ko Siya na ngumisi Bago sipain Ang bola sa isang Kasama niya.
