Life update: still a mess!

                                    

                                          
"Echt??".
Ik voelde mijn hart een klein sprongetje maken terwijl ik het nieuws even goed door liet komen.
"Giovanni, je bent geweldig! Ik ga het meteen tegen Fatima zeggen!". Zei ik. Ik hing op en liep naar de keuken waar Fatima bezig was met koken. "Goed nieuws sis!". Zei ik. Ze veegde haar handen af en keek me aan. "Said zal elke cent moeten terug betalen. En wat je over dat andere zei, de advocaat doet er niets mee zoals we je beloofd hebben." Zei ik.
Fatima had een sip gezicht en glimlachte geforceerd. "Ben je niet blij? Je krijgt je geld terug tot de laatste cent. Het is jouw geld. Je wilde er zoveel mee, studiegeld voor de kinderen, een huis kopen." Zei ik. Ze knikte en glimlachte even. "Ik weet het, het is moeilijk zusje." Zei ik. Ik trok haar naar mij toe en kuste haar wang. "Baraka ok? Ik ga erover ophouden. Said heeft zijn weg gekozen. En dat was niet de juiste weg." Zei ik.
"Wat maak je?". Vroeg ik. "Lasagne én cannoli's." Zei ze met een glimlach. "Giovanni komt nog eten toch?". Zei ze. Ik knikte en leunde tegen het aanrecht. "Ik wilde hem hiermee bedanken. Hij heeft notabene die peperdure advocaat zelf betaald Sara." Zei ze. Ik glimlachte. "Giovanni is lief en heeft een hart van goud." Zei ik. Ze glimlachte en samen gingen we verder met de cannoli's vullen. 
Tegen een uurtje of zes belde Giovanni aan. Ik deed de deur op en hij liep naar binnen. Hij groette Fatima en de kinderen. "Dit is voor deze auto liefhebster en Zayn, ik heb dit voor jou." Zei hij. Hij gaf ze twee cadeaus en ze storte zich helemaal erop. "Wat lief, hoe wist je dat..". Fatima keek me aan en glimlachte. "Van Sara." Zei hij met een knipoog. 
We zaten allemaal aan tafel en aten van de overheerlijke lasagne. Naderhand kreeg Giovanni een cappuccino met een cannoli en hij genoot ervan. "Dit is echt heerlijk! Nog lekkerder dan die van de winkel! Nog bedankt trouwens voor het adres, maar ze kunnen niet tippen aan jouw meesterwerk." Zei hij tegen Fatima. Fatima werd een beetje rood en stond op om af te ruimen. "Blijf zitten, ik ga wel opruimen." Zei Giovanni. "Echt niet, je bent onze gast." Zei ze. "Een gast met handen die makkelijk iets kunnen doen." Zei hij. Ze glimlachte en samen ruimde ze de tafel af. 
Toen we klaar waren bracht Fatima de kinderen naar bed en keek ik naar Giovanni die op zijn beurt naar mij keek. "Die Said hé, wat een idioot is dat toch. Dat je zo'n lieve en mooie vrouw tussen je vingers laat glippen." Zei hij. "Vertel mij wat, ze heeft gisteren eindelijk de scheidingspapieren getekent. Tranen van verdriet en ze was zo in zichzelf gekeerd. Ik ben blij dat je er vandaag bent. Ik merk dat ze anders is met jou in de buurt." Zei ik. 
"Hoe bedoel je?". Vroeg Giovanni. "Ja gewoon, ze lacht meer. Praat meer." Zei ik. "Fatima is geweldig en eerlijk gezegd echt mijn type." Zei hij ineens. Ik keek hem met grote ogen aan en moest ineens hard lachen. "Zit je nu gewoon mijn zusje te versieren? Arme vrouw rouwt nog om een gebroken hart." Zei ik. "Haha, nee. Ik heb veel respect voor haar. En ja, ik ben een eerlijke man. Dat weet je, je zusje is prachtig en lief." Zei hij.
"Gio ze heeft het nu erg moeilijk. En dan haar kinderen die hun vader moeten missen." Zei ik. "Ja dat begrijp ik.. hoe dan ook. Zijn verlies!". Zei hij met een knipoog. 
Fatima liep naar binnen en keek ons aan. "Wie verliest er?". Zei ze. Giovanni keek me aan en glimlachte. "Eh..". Stamelde hij. "Said." Zei ik. Fatima keek me verbaast aan. "Wat is er met hem?" Zei ze. 
"Zijn verlies. Precies zoals we het bedoelen. Je bent een lieve dame, een prachtige ook nog. Het is zijn verlies dat hij je kwijt is." Zei Giovanni ineens.
Je zou haast denken dat Fatima eigenlijk zou moeten protesteren. We hadden het nog wel over haar man. Goed de papieren waren getekent maar ok, wettelijk waren ze nog man en vrouw. En de kinderen? Het was wel hun vader over wie het hadden. Shit! Ik had spijt omdat ik dat zei!