Bana yazarken sad gelen bi bölümdü ama yorumlardan anladığım kadarıyla bazılarınız sevinecek dkxkkd
Hande Yener - Acı Veriyor dinleyerek yazdım sjxjdk Baya tribe girdim ya noluyo bana ndjdj
Neyse bölüm şarkımız olsun..Siz de dinleyerek okuyun bence 💞
Öptümmm💋
Zaten azıcık olan eşyalarımı alıp evden çıktım. Gözyaşlarım yine ve yeniden yanağımdan süzülürken onun beni kaçıncı kez bu hale getirdiğini sayamıyordum artık..
Sürekli ağlayarak ya ondan kaçıyor ya da ona koşuyordum. Mutluluğum birkaç saatlikti..Ama hüznüm en derinime işleyecek kadar uzun ve acılı..
Sözleri zihnimde yankılanıyordu..
"Ne bekliyordum ki? Annesiz babasız büyümüş sürekli aldatılıp kandırılmış bir kızsın..Sen tuhaf olmayacaksın da kim olacak?"
"Küçücük bir ilgiye dahi o kadar açsın ki..Benden ilgi ve sevgi almak için her şeyi kabul edip yaptığım her şeyi yutacaksın..."
"Sen olup olabilecek her şeyi hak ediyorsun..
Ben hızlı adımlarla bu evden uzaklaşsam da zihnimdeki sesi daha güçlü ve yüksek bir hal alıyordu.
Yine kendi içimde kırgındım ona..
Ama bir parça şüpheyle tabiki..
Dengesizliğinin sebebi ben miydim? Onu sürekli bir ruh halinden diğerine mi sürüklüyordum?
Ama öyle olsa bile..Sözleri çok ağırdı. Bel altı vurmuştu bu kez..Aileme en acı hatırama ve en eksik noktama bile isteye bastırmıştı. Art niyetle ve canımı yakmak için..
Takside giderken de ağlıyordum..Neden beni kollayan güzel ve tatlı bir ilişki yerine böyle dalgalı bir okyanusta dolaşıyordum ki.. Neden kendimi yüzemediğim bu dalgalara atıyordum. Her darbede daha çok yara alıp daha da bitkin düşüyordum..
Sonu görünmeyen ve fırtınanın ne zaman dineceğini bile bilmediğim uçsuz bucaksız bir okyanusta kalmıştım..Birkaç günlük sakinliğe bir anlık açan güneşe aldanıp okyanusta olmaktan tam keyif aldığım anda içinde umutla tutunduğum küçük tekne alabora oluyordu ve ben soğuk hırçın sularda kendime ağlıyordum.. Yine ve yeniden..
Kendi evime geldiğimde kendimi direkt yatağa attım. Tavanı izlemekten gözlerim ne ara yoruldu da kapandı hatırlamıyorum..
Uyandığımda saat akşama geliyordu.. Halsizdim..Yorgundum..Üzgündüm.. Evde kalamıyordum çünkü düşünmekten beynim patlayacak gibiydi.
Staja gitmeye karar verdim.Normalde Egehan vurulduğu için Önem Hanım istediğim zaman gel demişti..Artık o iyi olduğuna göre ben de evde durmaktan daha faydalı şeyler yapabilirdim..
Arka kapıdan mutfağa girdiğimde herkes odaklanmış bir şekilde tatlı bir kargaşa ile işlerini yapıyorlardı. Beni gayet sıcak bir şekilde karşılayıp kardeşimin durumunu sordular. Herkes geçmiş olsun dileklerini sıralıyordu. Üzerimi değiştirip tezgahlardan birine geçtim..
Bana gönderilen malzemeleri istenilen şekillerde doğruyordum.
"Kardeşinin iyi olmasına sevindim Hazan.."
karşımdaki ocakta tavada bir eti pişiren Önem Hanım bana bakarak konuşmuştu.
"Teşekkür ederim Önem Hanım..Neyse ki atlattı.." diyip zoraki gülümsedim..Gülmek içimden gelmiyordu ama mutfakta olmak iyi gelmişti.
