Rayan kwam voor me staan en keek me aan. "Wie is Giovanni?". Vroeg hij terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg. "De nieuwe hoofdverantwoordelijke van het bedrijf." Zei ik. "Ah, en die komt even langs je huis. Waarvoor en waarom?". Zei hij. Ik hoefde hem niks uit te leggen! Is hij helemaal bedonderd. Hij hieldt me hier in zijn hotelkamer gevangen en nu moet ik nog vertellen wie mijn medewerkers zijn?
Ik ging ineens verzitten en keek voor me uit. "Ik hoef me niet te verantwoorden tegenover jou." Zei ik. Rayan moest gek genoeg lachen. "Wacht eens even..". Zei hij terwijl hij zijn mobiel pakte. "Giovanni.. Giovanni....". Zei hij. "Ah ik dacht aan een oude taart net als die Nico maar dit keer ging je voor een jong iemand? Klasse hoor." Zei hij. Rayan moest hem op de site van mijn bedrijf hebben opgezocht en gezien. Ik schudde enkel mijn hoofd vol ongeloof. "Je belt niet meer met hem. Heb je dat begrepen?". Zei hij. Ik keek hem geschrokken aan en stond meteen op.
"Nu ga je eens goed luisteren! Jij gaat mij niet vertellen wie ik niet mag bellen. Hoor je me? Je bent al te ver gegaan met je idiote plan dat je mijn kind van me wil afnemen, er is een grens! Giovanni is een goede kracht en heeft hier niks mee te maken. Jij bemoeit je nergens mee!". Zei ik. Ik was neidig! Het wordt steeds erger met deze man! Hij keek me enkel maar aan en liep toen weg. Ik zuchte zo diep dat mijn hart er pijn van deed. Ik storte in elkaar op de bank en ging liggen. Ik moest liggen want het leek alsof alles weer om mij heen draaide. Hoorde dit erbij? Was dit normaal? Wat het ook was, het uitvogelen hiervan had geen zin want na een half uur snikken viel ik in slaap.
De volgende morgen werd ik gewekt door een stem. Ik schoot meteen overeind en keek om me heen. Ik lag in een bed. Heeft hij me naar zijn bed gedragen? En heb ik zowat de hele avond en nacht geslapen??
Ik snapte deze man niet! Ik liep de slaapkamer uit en zag Rayan met vier andere mannen zitten. Allen zagen ze er zakelijk uit dus ik denk dat hij een vergadering...
Wacht eens even? Heeft hij gewoon een vergadering in zijn hotelkamer ingepland omdat hij dacht dat ik zou vluchten ofzo? Oh mijn hemel, nu voelde ik me helemaal een gevangene! Ik liep terug naar de slaapkamer en pakte mijn tas en viste mijn mobiel eruit. Ik belde Fatima en hij ging over. "Fatima? Hij is erachter gekomen." Zei ik huilend toen ze opnam. "Wat? Huh? Hoe dan?". Zei ze. "Een collega die hier werkt in zijn bedrijf heeft me blijkbaar gezien. Dat is niet meer zo belangrijk. Hij weet het en hij is zo vreselijk boos dat ik niks heb gezegd." Zei ik door mijn tranen heen. "Pfff ik ben er ook schuldig aan Sara. Ik pushte je ook om naar Italië te gaan. Het spijt me zo." Zei ze. "Blijkbaar is hij ook niet getrouwd. Dat hele huwelijk met die kreng is niet doorgegaan!". Zei ik. "Wat??!! Maar ik zag ze echt! Ze zaten samen in de auto." Zei Fatima. "Ik geloof je, maar kennelijk was hij toen al bezig om haar weg te krijgen. Fatima waarom voel ik me zo dom en alleen? Ik ben hier zo alleen." Snikte ik. "Ik kom eraan. Is ie helemaal van de pot gerukt!". Zei ze kwaad. "Nee.. nee! Dat is niet nodig. Ik.. ik kom terug naar Nederland." Zei ik. "Rayan heeft al geboekt, we vliegen vanavond terug." Zei ik. "Maar.. maar Sara. Ok, we mochten het niet achterhouden maar hier komen is zo fout begrijpt hij dat wel!?". Zei ze. "Ik weet het Sara! Ik weet het alleen hij wil er niks van weten. Alles wat ik zeg interesseert hem niet!". Zei ik snikkend. "Ok.. ok en als je hier in Nederland bent? Wat.. wat dan??". Zei ze. "Hij wil me letterlijk een soort van opsluiten totdat ik bevallen ben. Hij is zo boos Fatima en niet voor rede vatbaar." Zei ik. "Opsluiten??? Waar???". Zei ze in paniek. "Bij hem huis! Begrijp je nu in wat voor positie ik zit?". Zei ik. "Je komt naar Nederland en je gaat gewoon naar je eigen huis. Is hij helemaal gek geworden!" Zei Fatima. "Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ja, misschien ebt zijn boosheid dan een beetje en gaat hij er misschien anders over denken." Zei ik hoopvol. "Bel me, zodra je geland bent bel je me begrepen? En voor nu adem in adem uit. Het ergste heb je achter de rug. Hij weet het nu..". Zei ze. Ik nam afscheid en keek naar mijn mobiel.
JE LEEST
From Italy With Love
RomanceSara en Fatima zijn twee zussen die de strijd aan moeten gaan met heel wat oneerlijke gebeurtenissen. Jaloezie, afgunst, verdriet maar soms ook hoop en... liefde?