လူဆိုတာအမှားကိုမကျူးလွန်ခင်ကတည်းက စဉ်းစားတွေးခေါ်နိုင်မယ်ဆိုရင် ကျူးလွန်တယ် ဆိုတဲ့စကားဘယ်ရှိလာတော့မှာလဲ...။
သူဟာလည်း ဘာကိုတွေးပြီး ကျူးလွန်မိခဲ့လည်းဆိုတာ သူမသိတော့ပေ...။
များပြားသည့် အားဖြည့်စာတွေကို ထမင်းစားခန်းထဲသယ်သွားရင်း နေရာစီခိုင်းလိုက်သည်။ သူဘယ်လောက်ဘဲ မပျော်မရွှင်ဖြစ်နေရတယ် ဆိုဦးတော့ ဒါဟာ သူ့အသွေးအသား...။
သူ့ကလေးကို အဖေမရှိသည့် လူတစ်ဦးလိုမျိုးမကြီးပြင်းစေချင်..။ အထူးသဖြင့် သူ့လိုလူယုတ်မာအဖေလိုမျိုးမရစေချင်ပေ...။
ဒီကလေးကိုတော့ သူတာဝန်ယူရပါမည်။
"သွေးကုမ္ပဏီ လုပ်ငန်းစီးဆင်းမှုအပေါ် ကျွန်မတို့ရဲ့ ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှုကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီ ကိုသျှံ..."
ထမင်းစားခန်းထဲဝင်လာသည့် သူမကိုသူအသာမော့ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ သဘောထားကိုလည်းသူနားလည်ပါသည်။
"သဘော..."
သူဟာ သူ့မခင်၏သဘောနှင့် သူမကိုလက်ထပ်ခဲ့တာဖြစ်ပြီး သူမရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုအပေါ်ကိုလုံးဝစိတ်ဝင်စားခဲ့ခြင်းမရှိခဲ့ပေ။ သို့သော် သူ့အမေကတော့ သေချာပေါက် စိတ်ဝင်စားနေပါလိမ့်မည်။
"ရှေ့လျှောက် ကိုသျှံ ရဲ့ကုမ္ပဏီက တစ်ကိုယ်တည်းရပ်တည်ရတော့မယ်..."
"ကိုယ်တစ်ယောက်တည်း ရပ်တည်လာတာ နီနီ နဲ့လက်မထပ်ခင်ကတည်းကပါ နီနီ.. အဲ့ဒါလောက်လေးကို ကိုယ်မဖြုံဘူး..."
"ကိုသျှံ ကမဖြုံနိုင်ပေမဲ့... ကိုသျှံ ရဲ့ မိဘတွေကတော့ ဖြုံချင်ဖြုံနေမှာဘဲ..."
"......"
သူမ၏ ခပ်မဲ့မဲ့ မျက်နှာထားကိုကြည့်ပြီး သူသက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သူ့မှာအစကတည်းက တစ်ယောက်တည်းတောက်ပဖို့ အစွမ်းအစသိပ်မရှိခဲ့ဘူးလေ...။ သူပြိုလဲတဲ့အခါ သေချာပေါက် သူ့ရဲ့ကြိုးကိုင်သူတွေက ယိုင်နဲလာပေလိမ့်မည်။
"ဦးကောင်းဇုန် ကဒေါသထွက်နေလောက်ရောပေါ့ ကိုသျှံ?.."
"ခွမ်း!!!.."
ဘုန်းသွေးသျှံ လက်ထဲမှဖန်ခွက်လေးကြေမွပျက်စီးသွားရသည်ကို မနီရာ မြင်နေရသည်။ သွေးတွေစိမ့်ထွက်လာနေသည့် ဘယ်လက်ကို သူမအကြည့်လွဲလိုက်သည်။
YOU ARE READING
အချစ်စေစားရာ
General Fictionခေါင်းစဉ်မှာအတိုင်း အချစ်စေစားရာမှာ လူတွေပျော်ရွှင်စွာအဆုံးသတ်နိုင်မလားဆိုတာ.....။
