6.BÖLÜM

                                    

                                          
Herkese selaaaammmm
Yeni bölümle karşınızda LORDENYAS. 
Size yeni ve bomba gibi bir bölümle geldim keyifli okumalar dilerim güzellerimmm. 
Muahhh 💋💋 öpüldünüz

"Sanki hiçbir şey uyaramaz
İçimizdeki sessizliği
Ne söz, ne kelime, ne hiçbir şey
Gözleri getirin gözleri.
Başka değil, anlaşıyoruz böylece
Yaprağın daha bir yaprağa değdiği
O kadar yakın, o kadar uysal
Elleri getirin elleri
Diyorum, bir şeye karşı komaktır günümüzde aşk
Birleşip salıverelim iki tek gölgeyi." 
Edip Cansever~
🐚🌪
******
~🖤
Odasında oturuyordu Asuman. Öğretmeninin vermiş olduğu kitabı okuyordu. 
Yeni yeni okuma yazma öğreniyordu. Okumayı yeni öğrenmiş olmanın verdiği mutluluk ile gülümseyerek okuyordu kitabı. 
Sırtını yatak başlığına dayamış, bacaklarını bükerek kendine çekmişti. 
Evde kimse yoktu. Annesi ve Gül teyzesi kardeşiyle beraber dışarı çıkmıştı, abisi okuldaydı, Raşit ise... Bilmiyordu. ama cehennemin sonuna kadar yolu vardı. 
Bir sayfayı daha okuyup bitirince diğer sayfaya geçti Asuman. 
Bu sayfayı okumaya üşendi. Bu yüzden yataktan kalkıp odanın kapısına ilerledi. Kapıyı açtı ve odadan dışarı çıktı. Koridorun başındaki aynaya doğru ilerledi. 
Aynanın yanına geldiğinde yüzüne baktı. 
Kaşı ve dudağı patlamıştı, yanaklarında küçük yara izleri vardı, alnı ise morluklarla doluydu. Yüzü harebeye dönmüştü. 
Ama Asuman çirkinliği sevmezdi. Her zaman güzel olmalıydı. Bu onun vazgeçilmez kuralıydı. 
Duvara sabitlenmiş aynanın altında bulunan komidinin ilk çekmecesini açtı. İz geçiren bir merhem alarak yüzüne sürdü. Kapatmak için başka bir şey yapamazdı. 
Kremi parça parça eline alarak sürdü. Sürdükten sonra aynada kendine cilveli bir şekilde gülümseyerek kendine cilvelendi. 
"Güzel kızsın be Asuman." dedi kendine. 
O böyle kendi kendine cilvelenirken önünde durduğu aynanın yanında bulunan dış kapı gürültülü bir sesle açıldı. Gelen kişinin annesi olması için dua etti Asuman.