Just Ken and Paulo being a sentimental parents and please, excuse the latter part of this entry, it's my finger's doing and I'm enosenssss...
***
Paulo: *woke up late* *parang zombie na naglalakad papuntang kusina, kamot-kamot ang ulo* *gulo-gulo pa ang mahabang buhok*
Ken: Wow, gising na ang mahal na Hari. Parang galing pa nga sa sabunutan.
Paulo: *pouts* Sorry. Lunch na pala? Ang tagal ko pala talagang nagising.
Ken: Yup! Hindi na kita ginising since almost three am ka na rin nakatulog kagabi sa sakit ng ulo mo. Ayos ka na ba?
Paulo: I'm fine, thank you sa pag-alaga kagabi.
Ken: Of course, ikaw pa ba? Come on, kiss ko. *tugged his husband affectionately*
Paulo: *kissed Ken's cheeks* Love you.
Ken: Love you. *smiles widely* *fixes his husband's hair*
Paulo: *kissed Ken's nose*
Ken: *kinilig ang atay* Wait, ipaghahanda kita. I made your favorite sinigang and kare-kare. Mainit pa ito.
Paulo: Thank you—wait, nasaan si Lemon? I've been looking for her pagkagising ko. Usually, kapag weekend, I always find you two na nag-aasaran.
Ken: That... sinundo nina Stell. Bonding daw muna sila ng mga Tito niya. Basta ang sabi ko, iuuwi nila ang anak natin before 4PM.
Paulo: Oh... binihisan mo ba ng maayos iyon? Naku, ha! Sinasabi ko sa'yo, sa labas ka talaga matutulog.
Ken: *made a face* Luh, mahal baka nakakalimutan mong fashion designer ang asawa mo. Gusto mong ipaalala ko pa sa'yo?
Paulo: *chucks* Yabang!
Ken: Syempre naman, maganda ang sense of fashion ng mga magulang niya. Hindi pwedeng badoy ang damitan ng anak natin 'no. Hmp!
Paulo: Dapat lang!
Ken: Sige na, kain ka na—ay, oo nga pala. Nasabi ni Lemon na birthday ng teacher nila bukas.
Paulo: *deadpanned before swallowing his food* Gano'n? Happy birthday to her.
Ken: Mahal!
Paulo: *laughs* Joke lang. Bakit ba kasi magkahawig sila ni Maldie? Tssss...
Ken: *laughs too* Love naman nakakainis ka. Mabait naman si Teacher Irene.
Paulo: Demonyo naman ang Maldie, gano'n? May nabili akong bagong libro, gusto ko ulit ibigay sa kaniya.
Ken: Wow, ang lakas magsalita ng ganyan. Palibhasa, wala si Lemon dito.
Paulo: Of course, kapag nandito ang bata, kailangan nating maging cautious sa mga sasabihin natin. Isa pa, matalino ang anak mo, madali siyang makaka-pick up. As of now, big baby naman ang kaharap ko kaya okay lang.
Ken: Sus! Pero kasi, balak ni Lemon na bigyan ng something valuable or sweet ang teacher niya. Ano'ng magandang ibigay?
Paulo: *smiles tenderly* Our daughter is the sweetest, 'no? Ganito pala ang feeling kapag proud Daddy ka na?
Ken: Hala siya, bakit ka ba umiiyak? Of course, she's our little one. She's full of love kaya she turned out to be our sweetest little lady. *wiping his husband's tears*
Paulo: *natawa* Ang petty. Ang iyakin.
Ken: Nope! I feel the same. I can't imagine that she's growing too fast and she became smarter too. Parang hindi pa ako ready na tumuntong siya sa teenager phase.
YOU ARE READING
Nah, Just SeKen
FanfictionThis is just some random SeKen imagines or drabble on the writer's past time. Some might find this cringe-y, or maybe some butterfly flapping its wings on their stomach. Few would also tear up, who knows what to find inside; anything childish, daddy...