දේදුනුගේ මානයෙන්
ඔෆිස් එන්න බෑ කියලා ඊයේ රෑ හිතුනත් උදේ පාන්දර අම්මා එයගේ හොරනෑව ගහලා මාව නැගිට්ටුව නිසාම මම ඔෆිස් ආවා. ඉස්කෝලේ යන කාලේ නම් හිතුන ගමන් බඩේ අමාරුවක් හරි හදාගෙන ගෙදර ඉන්න පුළුවන් ඒත් දැන් එහෙම බෑනේ අපරාදෙ ලොකු වුණේ. අවුරුදු විසි හයේ මට අවුරුදු දාසයේ මං ගැන විසාල ඉරිසියාවක් එනවා.
උදේ නැගිට්ට ගමන් සිතග good morning babe කියලා මැසේජ් එකක් දාලා තිබුන නිසා එක කියවලා රතු වෙච්චි පාර මං තාමත් ඉන්නේ කම්මුල් අල්ල අල්ල මතක් වෙන ගනට රත් වෙලා ලේ පිරෙනවා. මාත් දැන් ආදරේ කරන කෙනෙක්නෙ කියන හැගීම් හරිම අමුතුයි. මට දැන් ඉස්සරහ වගේ මං ගැන විතරයි බලන්න් බෑ මං වෙනුවෙන් ඉන්න තව කෙනෙක් ඉන්නවනේ ඉස්සරහ මං සම්බන්ධයක් පටන් ගන්න අකමැති එක හේතුවක් තමයි ඕක මගේ නිදහස නැති වෙයි කියලායි මට හිතුණේ. ඒත් සිතග ගැන මට ඒ විදියට දැනෙන්නේ නෑ. හරිම කෙනා ජීවිතේට ආවම ඒ කෙනා වෙනුවෙන් ඇතුවෙන සිතුවිලි පවා ලස්සනයි කියන්නේ බොරු නෙවෙයි කියලා මටත් දැන් හිතෙන්වා.
පේ ශීට් වගයක් චෙක් කර කර හිටපු මගේ අවදානේ වෙනස් වුණේ මගේ ලයින් එක රින්ග් වෙච්චි නිසා.
" ආකාශ් ඔයාට චෙයාමන් ඔෆිස් එකට එන්න කීවා "
"මට? චෙයාමන් ඔෆිස් එකට ඒ මොකටද?"
"ඔව් ඔව්ව් අනේ ඉක්මනට යන්න හොදේ "
රිසෙප්ශන් එකේ නර්තනා එහෙම කියලා කෝල් එක කට් කරේ මාව අන්ධ මන්ද කරලා. චෙයාමන් ඔෆිස් එකට තියා මං ඒ ෆ්ලෝ එකට ගිහින් තියෙන්නෙත් අතේ ඇගිලි ගාමට අඩුවෙන්. එකපාරට චෙයාමන් ඔෆිස් එන්න කීවම බය වෙන්නේ නැද්ද ඉතින්.
කරකර හිටපු වැඩේ පැත්තක දාලා මං ඉලවේටර් එක ලගට ගියේ පඩිපෙල් බඩගන්න බැරි නිසා. චෙයාමන් ඔෆිස් තියෙන්නෙ තර්ඩ් ෆ්ලෝ එකේ කන්ෆරන්ස් රූම් එකයි චෙයාමන්හේ ඔෆිස් එකයි විතරයි ඒ ෆ්ලෝ එකේ තියෙන්නෙ. ඉලවේටර් එකේ දොර ඇරෙනකොටම ඒකේ තියන මිරර් එකේන් කොන්ඩේ හදාගෙන මම ඉක්මන් කරලා ඔෆිස් එක ලගට ගියේ අහේතුවකට ගැහෙන පපුව ගනම් නොගෙන. මට ශුවර් මං මොකුත් නඩුවක් දාගත්තේ නෑ කියලා ඒ වුණට වැරැදි කරන්නම ඕන නෑ මේ වගේ තැන් වල නඩු වැටෙන්න එක තරහා කරයෙක් හිටියා නම් ඇති. එත් මට එහෙම තරහා අය නෑනේ.
