CHAPTER 26

                                    

                                          
*✯ Icy Mari Recalde ✯*
✿ — My Mind Is Full Of Our Memories —✿
Bakit kaya masasayang memories namin ni Red ang nakatatak dito sa utak ko? Eh palagi naman kaming magkasama ni Luke.
Ilang days na din noong naging 'kami' na ni Luke, I feel so happy din kasi masaya akong makita na nagpapasaya ako ng isang tao, pero behind of all the happiness, malayo pa rin talaga ang iniisip ko.
Andito din ako kasama si Luke, naka upo sa ilalim ng malaking kahoy. Sabado din naman ngayon kaya gumala kaming dalawa, I'm really sad to my best friend kasi hindi ko muna siya masasamahan na mag bond as a bestie.
Malapit nang lumubog ang araw at iyon naman ang dahilan kung bakit kami nakatingala dito ngayon, hinintay namin na lulubog na ang araw.
"What are you thinking?"
Napaka seryoso ng tanong niya, kaya unti unti ko naman itong nilingon. Kumunot ang kaniyang nuo at hinihintay nito ang sagot ko kaya nginitian ko nalang ito saka tinapik ang kaniyang balikat.
"No, I'm just so excited na makita ang magandang tanawin dito. Iniisip ko lang din naman na masaya ako kasi I feel secured when I am with you." I try to make him smile kaya nginitian ko siya ng matamis, at tinapik ulit ang balikat niya. 
To be honest, reason ko lang 'yan para kampante siya sa kung ano man talaga ang iniisip ko, because until now, I can't control my mind to think the past. Kakainis!
Unti unti na ding lumulubog ang araw kaya hintay na hintay naman kami, kaunti nalang talaga ay maging kulay orange na ang mundo.
Sa paligid namin, mayroong mga taong nag babike, gumala, ang iba naman ay naghintay sa palubog na araw pero malayo sa aming kinaupoan ngayon.
"Here it comes! The beautiful sunset!" Masayang saad nito habang napaka excited na parang bata at mas excited pa siya saakin. Buti naman at pinagsawalang bahala niya lahat ng mga sinabi niya kanina.
Tiningnan ko lang siya at bahagyang ngumiti sa kasayahan sa kaniyang mukha. Bigla naman din itong tumingin saakin.
"What?" Pagsalubong ng kilay ko, mapang asar na titig kasi ang binigay niya saakin.
"Nothing. Masaya lang ako, kasi sawakas nakuha ko na din ang babaeng minahal ko ang unang babaeng naging girlfriend ko." He smile softly and warmly gaze at me.
Masaya ako sa mga narinig ko mula sa kaniya, pero may natapunan lang ako ng pansin sa mga nasabi niya. Wait, ako ang unang naging girlfriend niya? As in?
Napansin siguro niyang naka kunot ang aking nuo kaya tumawa siya ng mahina at hinawakan ang kamay ko.
"Anong mali sa mga nasabi ko?" He slightly laughed.
"Ibig sabihin, ako ang unang babaeng naging girlfriend mo?" Parang may maraming nakapalibot na question mark sa ulo kong tanong.
He laughed before he answered. "Yes, hindi ako naactract sa ibang mga babae. Nabigla nga ako no'ng nakita kita kasi bumibilis ang pagtibok ng puso ko, kaya niligawan kita."
Wait, totoo? 
"Talaga?! Hindi naman ako naniniwala." Pag irap ko naman sa kaniya. 
Wow! Ang ganda talaga ng buong mundo ngayon dahil sa sunset, grabe nakakamangha.
"Totoo nga. Promise." Nilingon ko siya at nakita ko naman na nakataas ang kaniyang kaliwang kamay. Weh? Sa kapogian niya at ang daming mga babaeng mas maganda kesa saakin tapos hindi talaga siya nahuhulog? Grabe siya.
Tumango naman ako at binalik ang tingin sa magandang sunset.
Natahimik kami ng ilang segundo saka naman ito nag tanong.
"Eh ikaw ba, may naging boyfriend kana ba in past? I mean na try mo na din bang makapasok sa isang relasyon?"
Bakit pa niya tinanong? Nilingon ko ito at hintay ng hintay naman ito sa kung ano ang isasagot ko sa kaniya. Hindi agad ako nakasagot. Paano nga ba naman ako makakasagot eh kung hanggang ngayon namimiss ko pa din ang childhood love ko?
"What?" Inayos niya ang pag upo niya kasi hintay na hintay ito sa kung ano ang isasagot ko. Ngumiti nalang ako.
"Wa.......wala....na....naman." Pagsinungaling ko sa kaniya. Ngumiti naman ako ng pilit. Ugh! Ang hirap pala noh? Kung i-dedeny mo na wala kang naging ka relasyon na hanggang ngayon ay ito pala palagi ang sumasagi sa puso at isipan mo.
Bigla naman na iba ang aura niya, na para bang alam nito na nagsisinungaling lang ako, klarong klaro na din na nagsisinungaling ako dahil utal utal ang mga sagot ko.
"You are lying." 
"No I'm not!" Kinontra ko agad ang sinabi niya at kumunot ang aking nuo.
"Tell me, sino siya?" Automatico niyang tanong at hindi niya pinansin ang mga sinabi ko.
"Wala nga, kulit naman." Nag cross arms ako habang umiiling at inikot ang ulo sa kabilang side.
"I kwento mo, huwag kang madamot."
Pagkarinig ko naman sa sinabi niya napalingon ako sa puwesto niya.
"Wala nga eh, ano naman ang i kwento ko kung meron?" Ilingna iling ako.
"Ang unfair mo, kinuwento ko sayo ang naging love life ko pero ikaw hindi." Malungkot siyang saad.
Sorry, hindi ko talaga puwedeng sabihin, baka mamaya saan na patungo itong pag usapan natin at baka may word akong masabi na, namimiss ko na ang taong 'yon, na gusto ko na siyang makita.
Kaya itikom nalang ang bibig at kailangan nalang talagang walain itong mga memories na 'to sa utak ko. Hahaha, napaka solid pala ng puso at isipan ko noh? Kasi ten years na ang nakalipas pero pabalik balik pa din ang memories na 'yan dito sa utak ko.
"Oh, bakit natahimik ka?" Napatingin ako bigla sa taong nagtanong.
"Ha? Wala, tingnan mo oh, tinitingnan ko lang naman ang magandang sunset." Ngiti ngiti ko naman. Pero biglang Kumunot ang nuo nitong kasama ko. "Bakit??"
Natawa ito tapos nagsalita naman. "Wala nang sunset. Madilim na din."
Ewan ko, matatawa ba ako o ano.
"Tara na nga! Maglakad lakad pa tayo." Tumayo ito at inalalayan naman akong makatayom
Kaya nag lakad naman kami sa may parke. Nasa likoran lang ako ni Luke at sumusunod sa kaniya.
Pero bigla siyang huminto kaya napahinto nalang tuloy ako, itinaas ko ang aking isang kilay kahit hindi naman niya ako nakikita kasi nakatalikod siya, pero unti unti naman niya akong nilingon, lumapit ito saakin kaya medyo na weirdohan lang ako.
"Bakit nasa likoran ka lang?" He winked and hold my hands.
Ilang hakbang din, may nakita ako sa unahan.
"Si Akira ba 'yan at....
.
.
.
.Julius?"
๑⁠˙⁠❥⁠˙⁠๑
— M J 🌟