CHAPTER 4

                                    

                                          
*✯ Red Julius Cullen ✯*
✿ - The Truth - ✿
"Red," Shanel called me. I turn around sa puwesto niya.
Shanel is my cousin, dito na siya nakatira sa bahay namin, since nawala ang kaniyang mga magulang.
"Bakit hindi mo sabihin sa kaniya ang totoo?" Tanong niya saakin.
"You know Shanel, if i told her, masasaktan lang siya, kasi alam mo naman ang plano nina mom and dad 'di ba?" I sighed, sumasakit lang ang ulo ko dahil hindi kami habang buhay dito sa Star City.
"Eh, paano kung isang araw, may isang lalaki ang pumasok sa buhay niya? Ano na?" Kunot noo na tanong ni Shanel.
I sighed first then say. "We can't control her, because for the first place, hindi ko agad sinabi sa kaniya ang totoo, so hindi we can't blame her."
Shanel pause a minute, and i think that may iniisip siya.
"AHA!! You can tell the truth sa kaibigan niya!" Masayang saad nito.
"At paki usapan mo siya na wag niya ito sabihin kahit kanino, lalo na sa babaeng hindi puwedeng makakaalam nito, but atleast aware na siya na ikaw iyon." She added.
Maganda ang kaniyang naisip, and i do tell her the truth.
"Diba? Kaibigan mo na din 'yung kaibigan niya?" Tanong naman nito saakin.
"Yeah" Sagot ko naman agad.
And bigla ko naman nakita ang babaeng gusto kong maka usap.
"Ayan! I saw her! Over there! Go ahead, puntahan mo na siya, sabay na kayo....and don't worry about me, I will be okay." Sabi niya at tinapik niya ang likod ko.
Tumakbo ako papunta sa direksyon niya, at sumabay sa hakbang nito.
I guess, she noticed me, that I'm beside her, na sumabay ako sa hakbang niya.
"Oy, Julius! Ikaw pala!" She said.
"Yeah....but why you walking alone? Where's your bestfriend?" I ask her.
"Yes, umabsent ang babaitang 'yon, may dalaw kasi, kaya ayun masakit ang puson niya." She explained.
And I'm so thankful that absent si Icy, para masabi ko sa kaibigan niya ang totoo, at para ma aware siya, kung sino nga ba talaga ako.
"Uh.....I have something to tell you," I said gently.
"Sure, ano yun?" She asks.
Well, I don't want to tell her right now, because we're walking. Maybe, in lunch.
"Ah....puwedeng sa lunch time nalang? Can we eat together on lunch time?" I asked.
"Ah sure, is that too important?" She wondered.
"Yeah, it's all about past....but, just promise first, that you don't tell Icy, kung ano man ang sasabihin ko sa iyo...hmm?" I pleased her.
"B-but why?" She ask with wondered again.
"You will know it, once i will tell you." I answered.