Oorlog.

                                    

                                          
"We kunnen juridische stappen nemen?".
"Juridische stappen?". Vroeg ik. "Dit is al de vierde klant die ze onder onze neus weg gekaapt hebben! Waarom zou ik een advocaat in de arm nemen als ik verdomme medewerkers heb in dienst  heb om dit te voorkomen?". Ik zuchte diep en stond op. "Jullie verkloten het en een advocaat moet het oplossen. Zo werkt het dus." Zei ik terwijl ik naar mijn bureau liep. Ik staarde voor me uit en ging uiteindelijk achter mijn bureau zitten. Ik moet iets doen, ik moet iets doen om mijn klanten terug te krijgen en ervoor zorgen dat dit nooit meer gebeurt. Ik opende een la van mijn bureau en ineens rolde er een pen uit. Ik pakte het op en zag dat het de pen is van Sara die ik gekregen had in Italië. Ik weet niet wat er in die vrouw omging. Ik weet niet waar ze bezig mee was, maar wat het ook was het maakte me neidig. Dit was haar wraak jegens mij. Mijn bloed kookte en nog even ik zou van woede uit elkaar knallen!
Ik stond weer op en hield de pen nog steeds in mijn hand. Terwijl ik ernaar keek dacht ik aan één ding. Ik moest dit stoppen. Als dat betekende dat Sara een oorlog wilde voeren met mij dan was het maar zo. Ik liep naar de prullenbak en gooide de pen erin. Je wilt oorlog Sara, die krijg je.
"Bel de advocaat. Nu."
Twee dagen later was het zover. Ik had alles geregeld met mijn advocaten en nu was het afwachten geblazen. Er zou een zeer leuke brief op de deurmat van Sara vallen. Geloof me, ik heb zeer goed nagedacht of dit wel de oplossing was. Zinde Sara om wraak door mij? Pak mij dan, maar niet de bedrijven die eigenhandig door mijn vader zijn opgebouwd. Uitgerekend zij zou dat moeten weten! Ik pakte mijn werkzaamheden op aangezien ik alles op hold had gezet om deze zeer vervelende kwestie op te lossen. Ik hoopte dan ook dat Sara gehoor zou geven met enkel een waarschuwing. Ze had het één en ander te verduren gehad in haar leven en mijn gedrag tegenover haar verdiende echt geen schoonheidsprijs, maar tot zoiets in staat zijn? Als er iets is waar elke ondernemer een hekel aan heeft is dat je klanten gestolen worden. Notabene ook door diegene die je alle ins en outs hebt geleerd over het vak. Het was niet alleen onprofessioneel van haar kant maar het voelde als een scherpe dolk in mijn rug. 
In het begin was ik ook voorzichtig met Sara en kon ik me niet voorstellen hoe iemand uit de medische wereld een vastgoedbedrijf of überhaupt een bedrijf kon runnen. Naarmate de tijd verstreek naarmate ik haar passie en doorzettingsvermogen bewonderde en oprecht respect had. Alles heeft ze in één keer verpest door deze idiote actie uit te halen. Alles. Ik heb het ook verpest, dat weet ik maar ik zou nooit aan haar bedrijf of klanten zitten. Als je je klantenbestand op die manier probeert op te bouwen moet ze zich wel realiseren dat die kaartenhuis in elkaar zal storten als je mij dwars zit. Voor nu was het een waarschuwing. Een officiële waarschuwing. Dat ze mijn klanten had afgenomen zal ik dit keer maar door de vingers zien. Maar de volgende zal het oorlog zijn. Dan maakte het me geen moer uit of je een verschrikkelijke verleden hebt gehad of dat ik verliefd op je was. Ik kan die switch zo makkelijk maken. Als het op zulke dingen aan kwam, was mijn hart van beton.
Drie weken later zat ik thuis en keek ik naar het nieuws. Sami was bezig met tekenen en ik had het allemaal wel gezien. Het was de laatste weken zo hectisch en doe daar ook maar de stress van Sara erboven op. Ik zuchte en stond op. "Wat wil je eten?". Vroeg ik aan Sami die fanatiek aan het tekenen was. "Kijk dat ben jij." Zei hij. Ik keek naar de tekening die hij gemaakt had. "Hm echt?". Zei ik terwijl mijn ogen gleden over een figuur. "Ik heb toch geen baard?". Zei ik terwijl ik naar Sami keek. "Nee. Maar een soort van!". Zei hij lacherig. "Ok, dat ga ik dan meteen weg scheren." Zei ik. Sami keek me aan en liet zijn potloden vallen. "Please papa mag ik zien hoe je dat doet?". Zei hij. Ik keek hem verbaast aan en moest lachen. "Eh ok?". Zei ik terwijl hij achter me aan liep. Ik zette alles klaar in de badkamer en Sami pakte een stoel om er eens goed voor te zitten. "Ben je er klaar voor?". Zei ik. Sami knikte heftig en keek vol bewondering hoe ik het deed. "Zoveel is het toch niet Sami. Jij tekende een baard alsof ik sinterklaas was ofzo." Zei ik. "Ja nu wel!". Zei hij. Ik keek hem gek aan en hij moest helemaal lachen. "Wat?". Zei ik. "Kijk eens in de spiegel papa, die witte schuim lijkt nu op een witte baard!". Zei hij. Ik keek hem droog aan waardoor hij nog harder ging lachen. "Dus je hebt me..." stamelde ik. Sami kwam niet meer bij en ik keek in de spiegel. Inderdaad, met al die mouse rondom mijn mond leek ik precies op sinterklaas. Ik keek naar Sami die al van zijn stoel kwam en lachte zo hard dat het aanstekelijk was. Ik liep naar hem toe, pakte hem op en ik smeerde hem vol met scheerschuim. Hij lachte zo hard dat hij buikpijn kreeg en ik moest ook hard lachen. Deze jongen maakte me zo gelukkig en ik hieldt zoveel van deze kleine man. 
Ik ruimde uiteindelijk alles op en ging meteen douchen. "Weet je al wat je wilt eten Sami?". Zei ik terwijl ik de badkamer uit liep. "Jaaaa tomatensoep met tosti". Zei hij. "Tomatensoep met to...". Ik haperde en keek hem aan. "Dat noem je toch geen avondeten." Zei ik. Sami dacht weer na "Kapsalon met pindasaus!". Zei hij. Ik keek hem aan en er schoot ineens iets te binnen. "Kapsalon met pindasaus?". Herhaalde ik. Sami knikte alsof hij daarmee wilde zeggen dat wordt het, of anders niets. "Prima jongen,..". Zei ik. Hij liep weg en ging weer verder met het opruimen van zijn kamer. Nog nooit heeft hij dit benoemd noch gegeten. Ik probeerde hem ook zo min mogelijk ongezond te laten eten. Maar dit was bijzonder. Onwijs bijzonder. Want zijn moeder was gek op kapsalon met pindasaus. Vooral toen ze zwanger was. Ik peste haar zelfs ermee. "Miriam, wat is dat voor troep?" En ga zo maar door en om Sami nu zo te horen. Ik glimlachte enkel maar en bleef naar hem kijken. Elke dag leek hij meer en meer op zijn moeder..