1.1

                                    

                                          
Bölüm 11
Belki Başka Zaman 
"Gülüşünü hiç kaybetme güzel kızım." 
"Sen yanımda olduğun sürece hep güleceğim anne." 
"Ben hep yanında olacağım. Beni göremesen bile kalbine dokun kızım, işte ben orada olacağım." 
________
"Mirel, bir şeyler yemelisin artık." 
Cevap vermedim. 
"Mirel, Ferdi'den ayrılmayı düşünmüyorsun değil mi?" diyerek oturdu yanıma. 
"Düşünüyorum." diye sessizce cevapladım camdan dışarıyı izlerken. 
"Saçmalıyorsun. O adam bir şey yapamayacak, ne sana ne ona." 
"Yapabilir, yapacak da. Tanımıyorsunuz onu Arven." dedim dolu gözlerimi ona çevirirken. 
"Bak Lâl de araştırıyor, eninde sonunda yakalanacak o adam. En azından bırak da bunun kararını Ferdi versin." 
Seslice bir nefes alıp verdim ve tekrardan cama çevirdim bakışlarımı. 
Annemin mezarını görmek, Ferdinin canıyla tehdit edilmek, hem de ona kavuştum derken... 
Bırakmayacak peşimi değil mi? Tam mutlu oldum derken olamayacağım. Üstüme bir lanet gibi yapışan bu duygu bırakmayacak peşimi. 
Kapının açılma sesini duyduğumda Ferdinin döndüğünü anladım. İşte asıl şimdi başlıyordu her şey. 
"Ben artık gidiyorum, bırak kararı Ferdi versin." diyen Arvenin gözlerine baktım. 
Sanırım haklıydı. 
"Gidiyor musun Arven?" diye sordu içeri giren Ferdi. 
"Evet, bugün antrenmana gelmedim malum. Altayla birkaç şeyi halletmemiz gerek." 
"Tamam, teşekkür ederim." 
"Ne demek, her zaman." deyip sarıldıktan sonra gitti Arven. 
Bakışlarımı Ferdiye çevirmeden dışarıyı izlemeye devam ettim. Biliyordum çünkü eğer ona bakarsam kesin ağlamaya başlardım. 
"Mirel?" seslendi ama cevap alamadı. 
"Güzelim bir sorun mu var?" diye sordu yanıma otururken. 
"Mirel bana bak lütfen." 
Elini çeneme atıp yüzümü ona doğru çevirdi. Gözlerini gördüğüm an tutamadım kendimi. Gözyaşlarım bir bir dökülmeye başladı. 
Bir an bile kaybetmeyip Ferdinin göğsüne gömüldüm. Elleri sıkıca sardı belimi. Başını koydu başımın üstüne. 
"Sakin ol güzelim, bak ben buradayım." diyerek teselli etti beni.
"Ferdi..." diyerek kafamı kaldırıp yüzüne baktım. 
"Ferdi ben seni kaybetmek istemiyorum." dedim daha çok ağlarken.