•10•

                                    

                                          

                            

                                
                            
                              
                                  
                              
                              
                                
                                  
                                  
                                
                              
                             
                            
                            
                          
                          
|•°•|
Diego Ferrante
Heyecandan parmaklarım titriyordu. Kalbim ise yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. En son böyle ne zaman hissettiğimi hatırlamıyordum.
İlk defa Alara'yı görecektim ve heyecanlanmam normaldi. Birkaç gündür zaten ondan uzak kalmıştım. İşime o kadar odaklanamamıştım ki en son Gabriel'e bırakıp Türkiye'ye uçmuştum. 
Sabahtan beri buradaydım ve geldiğimden beri Alara'nın evinin önünde arabada bekliyordum. Geldikten bir saat sonra kapısını çalmıştım fakat evde değildi belli ki. Onu beklemiştim. 
En son sabahın üçünde eve gelmişti. Bir adamın onu bıraktığını görmüştüm. Başta müdahale edecektim fakat arabada sadece ikisinin değil, başka kızların olduğunu da görmüştüm.
Adam ona kapıyı açmasına yardım etti ve Alara içeri girdikten sonra çekip gitti. Biraz bekledim ve cesaretimi toplayıp kapıya ulaştığımda çalıp çalmamak arasında kalmıştım. Bu kadar geç bir saatte onu korkutmak istememiştim. 
En sonunda bana attığı mesajların bildirimleri sırayla gelmeye başlamıştı. Hızla gelen mesajları çevirdiğimde kafasının zaten yerinde olmadığını anlamıştım. 
Bana geçmişi hakkında konuşmaya hazır olmadığını söylediğinde merakım gittikçe artmıştı. Eski nişanlısının kim olduğunu ve neden daha on sekiz yaşında nişanlandığını o kadar çok öğrenmek istiyordum ki, içim içimi yiyordu. 
Gabriel'in bunu bana ilk söylediği anda ne tepki vereceğimi bilememiştim. Sadece öylesine durmuştum. Ve sadece ona bu işe karışmamasını dile getirmiştim. Her ne kadar merak etsem de onu daha fazla araştırmadım ve Gabriel'e olanları unutmasını söyledim.
Zaten ardından kendisi de böyle bir şeyi yaptığına pişman olmuştu. Ve kendini affettirmek için işlere daha çok çalışacağını ve Alara'ya bir daha bulaşmayacağını söyledi. 
Alara en son attığım mesaja sadece bakarken ben ise ellerimi cebime sokmuştum. Birkaç saniye sonra kapıyı açmıştı.
Sarı saçları biraz dağılmıştı ve makyajı akmıştı. Ama gözleri hâlinden zıttı. Merakla kocaman açmıştı ve beni ilgiyle süzdü.
"Diego? Gerçekten geldin mi?" Neyse ki biraz Türkçe çalışmıştım ve dediğini az çok anlamıştım. Ben ona bir cevap bile veremeden aniden üzerime doğru yığılması bir olmuştu. 
"Alara!" Ona bir şey olduğunu sanıp endişelenmiştim ama onu tuttuğumda yüzüne düşen saçlarını çektim. Ve aniden bir horlama sesi duyduğumda uyuya kaldığını anladım. Yüzü bana aynı bir bebeği andırması ile gülümsedim.