Chapter #32

                                    

                                          

Zayaner's P.O.V 
"Kaninong bahay po ito, Daddy?" inosenteng tanong ni Sayner pagkapasok namin sa loob ng aming bahay. 
"Ours son. When everything is okay. This house will be our house. We will live here as a complete family." I responded and glance at Senna. 
"Why you bring us here?" Senna asked and looked at me. 
"I don't know?" tanging nasagot ko. 
"Have you eaten?" she asked once again. 
"Not yet," pag-alinlangan kong sagot. 
Kung hindi siguro tumawag si Grandpa ay baka hanggang ngayon ay tulog pa ako. 
"My twins, come. Ibaba ni'yo na muna ang mga gamit ni'yo dito sa couch." marahang yaya at utos ni Senna sa kambal. 
Sumunod agad ang kambal. 
"Where's the kitchen?" simpleng tanong ni Senna. 
Tinuro ko kung saan matatagpuan ang kusina. Walang salita naman siyang tumungo sa direksiyon na tinuro ko. 
Lihim na napabagsak-balikat ako. Naging mas malamig si Senna sa akin after naming mag-usap sa rooftop. 
Dumako ang tingin ko sa kambal at ngumiti. 
"My twins, come. I have something to show for the both of you." ani ko, 
"What is it, Dad?" Sayner asked saka lumapit sa akin. Tahimik namang sumunod si Zayan kay Sayner. 
"Come with me first." I stated and wink at him. 
Hinawakan ko ang kamay ni Sayner. Nang hahawakan ko ang kamay ni Zayan ay agad siyang lumayo sa akin. 
"No need. I can walk by myself. Just lead the way." wika niya, 
"Okay," tanging nasambit ko. 
Tumungo kami sa hagdan at umakyat hanggang sa marating namin ang second floor ng bahay. 
"Daddy, are you okay na po ba? Last night, you were sick." Sayner broke the silence. 
"I am okay now. Thank you for taking care of me." I said and smiled. 
"Mommy is the one who takes care of you. She looked worried last night." wika ni Sayner. 
Is she? Lihim akong napangiti. 
"It's not a worry, Akihiro. The correct term is guilty." sabat naman ni Zayan na ikinawala ng ngiti ko. 
"Mom rejected him." dagdag pa ni Zayan sabay una sa amin. 
"Ow! Sad to hear that." Tumigil sa pag-akyat si Sayner at tumingin sa akin. "Welcome to Mommy's rejected list, Daddy." patuloy niya sabay bitiw sa akin at sumunod sa kuya niya. 
Napakurap-kurap naman ako ng aking mga mata. 
What the? 
Naiiling na sinundan ko silang dalawa. Kailangan ko kaya makukuha ang simpatya mula sa mga anak ko? Medyo close na rin naman kami ni Sayner pero wala pa rin siya sa sides ko. 
Pagkarating namin sa second floor. Tumigil kami sa isang pinto. Binuksan ko ito at tumingin sa kambal. 
"Come in," I said. 
Pumasok naman ang dalawa sa loob. Sumunod naman kaagad ako. 
"A baby's room?" komento ni Sayner. 
"Yup, it's for the both of you, but I couldn't give you this room when you were still a baby." ani ko,