His mom.

                                    

                                          
"Wat doe je straks?". Ik keek hem aan en glimlachte. "Eh niks. Eh.. jawel ik heb iets. Een.. een feestje!". Loog ik. Hij zuchte en nam een slok van zijn water. "Sara, serieus? Zeg dan in ieder geval dat je geen interesse hebt!". Zei hij boos. "Nee.. nee Marco.. nee dat is het niet. Je bent een aardige en knappe man alleen ik kan niet met je daten sorry. Jij bent...geen moslim!". Zei ik toen naar. Marco keek me aan en moest glimlachen. "Ok, ik ga me bekeren! Voor jou!". Zei hij spontaan. Ik schrok en werd helemaal pimpelpaars van zijn woorden. "Marco! Je kan je niet voor iemand bekeren! Je moet het vanuit je hart doen." Zei ik. Hij trok zijn wenkbrauwen op en keek weg. Ik voelde een hand op mijn schouder en keek naar Ella. "Laat hij je nog steeds niet met rust? Marco ga wieberen ergens. Ze heeft geen interesse." Zei ze. Ik moest lachen en Ella kwam naast me zitten. "Ook een goedemiddag zus." Zei hij. Hij stond op en liep vervolgens weg. "Trek je er maar niks van aan. Marco is nu eenmaal een eendagsvlieg en een flierefluiter. Hij heeft in elke stad een schatje." Zei ze. "Hij is aardig alleen Ella.. ik kan dat niet." Zei ik. Ella moest lachen "Meen je dat? Het is mijn broer, ik weet hoe hij is." Zei ze. Ze bestelde een latte machiato en Luciano kwam op dat moment binnen. "Ciao lady's, hoe gaat het." Zei hij. Hij trok zijn jas en sjaal uit en bestelde een kop koffie. "Heb je alles bij je?". Vroeg ik. Hij knikte en pakte een map uit zijn tas. 
Ik bladerde ze door en keek naar Luciano. "Er zitten geen kleine lettertjes verscholen toch?" Zei ik. "Hahahhaha ja." Zei hij ineens droog. "Nee joh, geintje. Je woord geven is hier in dit land duizendmaal belangrijker dan zo'n papiertje". Zei hij. Wel, dat was wel zo. Contracten waren hier heel, heel.. bijzonder. Waar je in Nederland door allerlei bochten moest wringen en weet ik veel wat allemaal moest regelen, was dat hier in Italië zo geregeld. "Maar.. weet je dit zeker? Hierna is er geen weg meer terug." Zei hij met een serieuze blik. Ik knikte enthousiast en zocht een pen. "Waar kan ik tekenen?". Vroeg ik. Luciano wees me de plekjes aan en ik signeerde een stuk op acht papiertjes met mijn handtekening. "Gefeliciteerd, je bent officieel eigenaar!". Zei Luciano. Ik keek hen allebei aan en kon mijn geluk niet op. Eindelijk, met toestemming van de hoge baas, Rayan mocht ik zelf een bedrijf openen. En het was nodig! Italië is nu eenmaal een prachtig land om te wonen maar ook om te ondernemen. We moesten gewoon mensen afwijzen. Ik dacht meteen aan het bedrijf van Luciano die hij te koop had staan in Rome. Het was perfect plus kreeg ik flinke korting. Ik maakte een foto van het contract en zou hem straks naar Rayan sturen.
Na mijn afspraak met Luciano en zijn vrouw ben ik naar het bedrijf gereden in Milaan. Luciano is twee weken geleden getrouwd en hun bruiloft was zo adembenemend. Ik moest denken aan die bruiloften van ons, hoe alles zo over the top was en je zag dat de bruid amper genoot van haar mooie dag! Maar deze bruiloft was echt magisch. Lichtjes, lekker eten, sfeervol en het echtpaar had echt alleen aandacht voor elkaar en hun gasten. Precies zoals het hoort toch? 
Op werk werkte ik wat dossiers af en heb mijn avondmaal gegeten op kantoor. Daarna reed ik meteen naar huis om uit te rusten. De aankomende dagen zou het chaos en druk worden. Ik wilde Rayan niet teleurstellen en wilde dit zo goed mogelijk doen en laten slagen. Rayan die ik maanden niet gezien heb, ja tijdens onze online meetings maar dat was totaal anders. 
In de loop van de weken nadat hij vertrok had ik het vreselijk zwaar. Ik was gevallen voor Rayan, al wist ik dat dit natuurlijk nauwelijks of nooit wederzijds zou zijn. De weken vlogen voorbij, op werk werd het alsmaar drukken en eer dat ik het zelf wist had ik Rayan al een beetje bij beetje uit mijn hoofd gezet. Niet zozeer omdat ik niet meer verliefd op hem was, want dat was nog steeds zo, maar meer om het feit dat het toch niks zou kunnen worden. Rayan was vanaf het begin al duidelijk na het huwelijk met Hanane. Er was geen ruimte voor een vrouw in zijn leven, daar was hij heel erg duidelijk in. Was Donna dan een gewoon een tussendoortje voor Rayan? Het klinkt heel onrespectvol naar haar toe maar Rayan heeft het notabene zelf tegen mij gezegd dat er geen ruimte voor een vrouw in zijn leven was. Arme Donna.. maar niet heus! Ik moest even binnensmonds lachen en ging weer verder.