Hij ging pal tegenover me zitten en keek me aan. "Ik wil je bedrijf overkopen. Dat is geen geheim." Zei Rayan. Ik was sprakeloos. Had ik maar gevraagd wie het was!! "Waarom zei je niks?". Zei ik ineens. De makelaar keek me aan en toen naar Rayan. "Zal ik jullie even.. eh wat tijd geven. Ik ben buiten." Zei hij terwijl hij opstond samen met de collega van Rayan. En daar zaten we dan. Alleen hij en ik, pal tegenover elkaar. Hij die de kamer wederom vulde met zijn machtige uitstraling en ik.. een grijze muis die met duizend vraagtekens tegenover hem zat. In gedachte zag ik mijn avonturen in Italië al in duigen vallen. 
"Dus als ik het goed begrijp zorg je ervoor dat je mijn bedrijf eerst leeg haalt en daarna wil je het kopen? Waar ben je mee bezig Rayan? Telkens als ik denk dat je niet erger kan zijn, heb ik het mis!". Zei ik. Rayan keek me doordringend aan en tikte met zijn pen op de tafel. "En hou daarmee op, ik wordt gek van dat geluid!". Zei ik. Rayan stopte meteen en legde zijn pen weg. Dat is nieuw, meneer luistert!
Ik schoof de stoel naar achteren en wilde opstaan. "Ik begrijp het niet. Of ik het nu koop of een ander, wat maakt het uit." Zei hij. Ik keek hem aan. "Die 'ander' heeft me niet zwaar genaaid zoals jij dat hebt gedaan." Zei ik. Rayan keek bloed serieus en zijn blik stond op donder. "Je neemt die woorden terug Sara, ik heb niks gedaan. Ik heb je vaak genoeg gewaarschuwd dat het bedrijfsleven hard werken is." Zei hij. "Dat heb je wel. Dat heb je zeker wel! Rayan, ik ging met je in zee. Ik liet jouw personeel blijven. Ik had ook verschrikkelijk gemeen kunnen zijn en je personeel...". Rayan kapte me af. "En dan? En dan Sara? Het komt altijd goed met mij en mijn personeel. Omdat ik ze hoog heb zitten, omdat ik ze waardeer, omdat ik hen allemaal als familie beschouw doen ze alles voor het bedrijf. Ja.. zelfs mee verhuizen naar een nieuwe locatie." Zei hij. "Familie...". Herhaalde ik. "Ja. Familie.. behalve die Luuk." Zei hij terwijl hij weg keek. Ik zuchte en sloeg mijn armen over elkaar. "Wees blij dat je dan zo'n grote familie hebt. Ik heb niemand en als ik ze wel heb naaien ze me ook. Ik kan hier niet meer tegen." Zei ik. Ik stond op en Rayan keek me aan. "Ga zitten Sara." Zei hij ineens. Ik keek hem verbaast aan en dit keer stond zijn blik iets anders. Nog wel gevaarlijk maar toch scheelde er iets wat ik nog nooit gezien had bij hem. "Wat?". Zei ik alsof ik het niet gehoord heb. "Ga even zitten.. alsjeblieft." Zei hij. Ik keek hem aan en ging weer zitten. 
"Ik heb lang nagedacht. Dit is iets wat ik je al wilde vragen maar misschien is het er nooit van gekomen of ben ik gewoon überhaupt gek om dit te vragen van je. Maar nu weet ik het wel zeker aangezien je de intentie hebt om naar Italië te gaan." Zei hij. Ik keek hem vreemd aan. "Wat bedoel je?". Zei ik. Rayan keek me doordringend aan en kuchte even. "Ik ga deze maand een bedrijf in Italië openen. Het is mijn eerste bedrijf in dat land. Het was ook de droom van mijn vader om uit te breiden en Italië is een mooi land met veel aanbod aan vastgoed. De prijzen liggen lager als hier en de mensen lijken daar op één of andere manier sneller tevreden dan hier." Zei hij. Ik keek hem aan en wist één, niet waarom hij dat laatste zinnetje benadrukte terwijl hij weg keek en twee, wat moet ik met al deze informatie? Hij zag me al verbaast kijken en sloeg zijn armen over elkaar. "Nee?". Zei hij ineens. Huh? Nee? Wat nee? "Ik volg je niet." Zei ik. "Ja daarom die nee, je volgt me niet en het kwartje lijkt niet te vallen." Zei hij. Pfff ik werd gek van zijn denigrerende woorden en zinnen af en toe! Eigenlijk zou ik nu moeten opstaan en zo uit dit gebouw weglopen!
"Wat ik probeer te zeggen Sara is dat ik je daar wilt hebben. Als hoofd manager. Jij spreekt vloeiend Italiaans. Je hebt nu onderhand ondervonden hoe de vastgoed in elkaar zit alhoewel je wel een snelle opgever bent, dat laatste was de reden waarom ik enigszins nog twijfelde." Zei hij. Ok.. meent hij dit? Ik keek hem echt raar aan en dit keer tikte ik met een pen op de tafel. "Je.. vraagt mij een bedrijf in Italië te managen?". Vroeg ik. "Correct." Zei hij. Ik weet niet hoe of waarom, maar ik zag de humor er wel van in en begon te lachen. Gewoonweg om het idee al! Rayan keek echter bloed serieus en ik staakte het gelach. "Je meent het?". Zei ik ineens. Rayan bleef me zwijgend aankijken. "Rayan, weet je wat ik zo vreemd vind aan jou en de hele situatie. Je zorgt ervoor dat ik me verschrikkelijk onzeker voel in die vastgoedbubbel. Je zorgt ervoor daar ik geen poot heb om op te staan en achter mijn rug om dingen doet die je amper heb overlegd, je zorgt ervoor dat ik de naam 'zakenvrouw' amper waard ben. Je zorgde ervoor dat je een afspraak met mijn makelaar maakt om mijn bedrijf over te nemen terwijl je hem letterlijk failliet heb later verklaren doordat je al je personeel hebt weg gehaald en nu.. nu moet ik de goede, heilige Sara spelen en jouw helpen met je imperium uit te breiden? Want? En waarom? Je vind me vast zielig en waardeloos. Opgeven heb ik mijn hele leven niet gedaan maar je kan niets opgeven als je datgene nooit gedaan hebt of nooit heb willen doen. Nee dus. Bedankt. Misschien dat Rachel je wel uit de brand wil helpen." Zei ik terwijl ik de stoel naar achteren schoof en op wilde staan.