Chapter #17

                                    

                                          

Senna's P.O.V 
"Mommy, are you sure that we can go with you in Uncle Ninong's company?" Sayner innocently asked. 
"I am, my king." sagot ko habang inaayos ko ang food packs na dadalhin namin. 
Isasama ko kasi sila sa kompanya dahil wala silang kasama rito sa bahay. Wala si Lyanez. Umuwi siya sa kanilang probinsiya dahil tumawag ang kaniyang ina na mayr'ong sakit ang kaniyang Lola. 
Agad ko naman siyang pinauwi sa kanila. Ayaw pa nga niya ng una kasi paano raw ang kambal wala silang makakasama sa tuwing papasok ako sa trabaho. 
Sa bandang huli ay napilit ko siyang umuwi. Minsan na nga lang siyang umuwi sa probinsiya nila. 
Dumako ang tingin ko kay Zayan na tahimik na naglalagay ng ilang books sa bag na dadalhin nila ng kaniyang kapatid. 
Marahan akong lumapit sa kaniya. 
"Zayan, anak." Pag-agaw ko ng atensiyon sa kaniya. Agad naman siyang lumingon sa akin. 
"Yes, Mom?" tugon niya. 
"Are you okay?" I asked saka umupo ako sa couch. 
"Come," aya ko.
Kinuha ko siya at pinaupo ko siya sa lap ko, ganoon din ang ginawa ko kay Sayner. 
"What's your problem?" I asked calmly. 
"We can stay here, Mom?" saad ni Zayan. 
He sounds worried. 
"I won't allow it. Alam ni'yong hindi ako panatag kapag alam kong wala kayong kasama sa bahay. You know na never ko kayong iniwan dito na kayo lang." malambing kong saad. 
"How about him, Mommy?" Sayner asked. 
"Him?" nalilito kong tanong. 
"Our father, Mom." Si Zayan ang siyang naglinaw ng sinabi ni Sayner. 
Ngumiti ako at hinalikan sila sa kanilang ulo. 
"Your safety is my priority. I don't care if he saw you both there. Hindi ko rin sure kung nasa office niya siya ngayong araw. You know your father. He has six companies. Maybe today, hindi siya pupunta ngayon sa company ni Uncle Ninong ni'yo." mahabang paliwanag ko. 
Hindi kasi sila excited na pumunta ng kompanya hindi katulad noon na sila ang unang natatapos na gumayak kaysa sa akin, pero ngayon halos ayaw nilang kumilos. 
Tatlong araw na rin ang lumipas since the day na nakapag-usap kami. Palipat-lipat siya ngayon ng kompanya niya to visit each of his companies. Kahapon ay nasa Italy siya. I heard na mayr'on siyang roon ng emergency something kaya kaagad siyang pumunta roon. 
Kaya tiyak akong wala siya sa kompanya ngayon. 
"Come on, my babies. Let Mommy see your smile." masiglang sabi ko. 
Sabay silang ngumiti sa akin saka sabay din nila akong hinalikan sa pisngi. 
"Alright, let's go na po, Mommy. We're going to be late." masiglang ani ni Sayner sabay alis sa pagkaupo sa aking kandungan. 
Naiiling na umalis din sa aking kandungan si Zayan. Ipinagpatuloy niya ang kaniyang ginagawa. Nakangiting tumayo naman ako at binalikan ang ginagawa ko. 
"Come here, Akihiro." Rinig kong tawag ni Zayan sa kaniyang kapatid. 
Pagtingin ko sa kanila ay tinutulungan ni Zayan si Sayner na isuot ang dadalhin niyang bagpack.
"Okay na ba kayong dalawa? Aalis na tayo." I informed them. 
"Yes, Mommy." sagot ni Sayner. 
Sabay silang lumapit sa akin.