Part 33:បងសុំខ្លាចអូនហេីយ!

                                    

                                          

ពេលងូតទឹកស្លៀកពាក់អីហេីយទេីបរាងតូចចុះទៅក្រោមដេីម្បីញាំអាហារពេលយប់តែដោយទាំង​អ្នកខ្លះតោងដូចតឹកកែដេីរអោបដៃអោបខ្លួនរាងតូចរហូតវាយមិចក៍មិនរាងដែរ
"នៅឲស្ងៀមមេីស!ផាច់"មាឌធំឲដូចដំរីតែមេីលធ្វេីចរិកចុះពេលដែលហ្វតវាយចឹងក៍ធ្វេីមុខជូរហេីយនៅកាន់មិនលែងផ្អែកក្បាលលេីស្មាហ្វតទៀតតែផ្អែកទាំងពិបាកព្រោះកម្ពស់ខុសគ្នា
"វាយបងទៀតហេីយ..បងឈឺណាហ្វតៗ"
"ពិននឹងឈឺ?នេកុំមកធ្វេីចរិកក្មេងតូចដាក់ខ្ញុំ!"
"ក្មេងតូចតែសម្រាប់អូនទេ!ហ្វតហាកាលលេីកលែងទោសឲបង?ហេីយកាលធ្វេីសង្សាបង?បាច់ធ្វេីសង្សាក៍បានធ្វេីប្រពន្ធក៍បាន"
"គ្មានថ្ងៃ!"អស់អីនឹងវាចាទៀតពេលដែលជេមចឹងទៅបានត្រឹមខាំមាត់សង្គត់ចិត្តរហូតដល់តុបាយដែលពេលនេះមនុស្សម្នាពេញតុមេីលមកពួកគេហ្វតឃេីញកៅអីជិតភូវីនទំនេរករហន់ទៅអង្គុយមុនរកតែជេមចាប់ទៅអង្គុយជិតមិនបានមានតែទៅអង្គុយទល់មុខហ្វតវិញទាំងមុខក្រញ៉ូវ
"បងភូនៅឈឺទេ​?"រាងតូចលុកដៃទៅក្រសោបមុខភូវិនមេីលចុះឡេីងៗព្រោះភូវិនត្រូវរាងខ្លាំងដែលបោះជេមឡេីងជាំបានគេសួរទាំងក្ដីបារម្មណ៍ភូវិនពេលដឹងដល់ការបារម្មណ៍របស់ហ្វតបែបនេះក៍ញញឹមរួចទៅក្រសោបដៃហ្វតវិញញញឹមដាក់ហ្វត
"បងមិនអីទេ..ចុះហ្វត?គេមានធ្វេីបាបហ្វតអត់?"
"ខ្ចិលនិយាយពីម្នាក់នឹងណាស់បង!"ម្នាក់នោះគ្មានអ្នកណាក្រៅពីជេមទេកាយវិកាស្និតស្នាលក្ដីបារម្មណ៍ពីគ្នាធ្វេីឲជេមគេច្រណែនណាស់តែគេបានត្រឹមក្ដាប់ដៃណែនប្រឹងទប់អារម្មណ៍ឆេវឆាវក្ដៅក្រហាយរបស់ខ្លួនបេីពេលមុនវិញតុនេះប្រហែលជាក្រលាបខានបានញាំហេីយតែឲគេធ្វេីដូចមុនយ៉ាងមិច?កាន់តែមិនចេះទប់កំហឹងដូចមុនហ្វតនឹងកាន់មិនចូលចិត្តគេលេីសដេីម
"កាលអូនញាំបាយ?"
"កុំចេះ!"និយាយពិននឹងហ្វតក៍ចាប់ផ្ដេីមញាំបាយតែញាំទាំងមុខមិនរីកញាំដូចគេបង្ខំចឹងនៅលួចដៀងភ្នែកសម្លកជេមទៀត
"យ៉ាងមេចអាល្អិត?ម្ហូបមិនឆ្ងាញ់?"
"ស្អប់មុខលោកឯងពេក!"