20

                                    

                                          
ဤမိသားစုတွင် ရွှမ်းရိဟန်သည် လင်းယန်ရန်ကို ပထမဆုံးတွေ့ရှိသူဖြစ်သည်။
"ရွှမ်းယန်ရန်..."
အခုလေးတင် သူ့နောက်ကွယ်မှာ မိဘတွေကိုတိုင်တန်းပြီးသွားပေမယ့် နောက်တစ်စက္ကန့်မှာပဲ လူကိုယ်တိုင် သူ့ရှေ့ရောက်လာခဲ့သည်။
ရွှမ်းရိဟန်သည် လင်းယန်ရန်ကိုမြင်သောအခါ အပြစ်ရှိသလိုခံစားလိုက်ရပြီး ရှက်ရွံ့သဖြင့် သူ့အဖေနောက်သို့ ဝင်ပုန်းလိုက်၏ ။
ရွှမ်းဟုန်ဝေ နှင့် ချုံးရာယွီသည် သူတို့သား လင်းယန်ရန်ကိုမြင်ရုံနှင့် အလွန်ထိတ်လန့်သွားသည်ကိုမြင်လိုက်သဖြင့် ဒေါသတကြီးလှည့်ကြည့်ကာ ချက်ချင်းရန်စောင်တော့သည်။
"ရွှမ်းယန်ရန်...မင်း အချိန်ကိုက်ရောက်လာတာပဲ။ငါတောင် မင်းကို လာရှာတော့မလို့"
လင်းယန်ရန်သည် ထူးဆန်းပေမဲ့ ရင်းနှီးသလိုခံစားနေရသည့် သူ့ရှေ့မှလူကိုပြန်ကြည့်လိုက်သည်။
ထူးဆန်းတာက သူနဲ့သက်ဆိုင်သလိုသာခံစားရသော်လည်း သူကိုယ်တိုင်ကတော့ တခြားသူကို မသိပေ။
သို့သော် ရင်းနှီးမှုမှာ ဤလူသည် မူလပိုင်ရှင်၏ မွေးစားဖခင်ဖြစ်ပြီး မူလပိုင်ရှင်သည် သူတို့အနားတွင် ဆယ့်ခြောက်နှစ်ကြာအောင် နေခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်သည်။
လင်းယန်ရန်သည် စာအုပ်ထဲရောက်လာပြီးနောက် မူလပိုင်ရှင်၏မှတ်ဉာဏ်အချို့ကို အမွေဆက်ခံခဲ့သည်။
သို့သော် သူ့ရှေ့ကလူကိုတွေ့သောအခါ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က အလိုအလျောက် နောက်ပြန်ဆုတ်မိသွား၏ ။
သူ့ခန္ဓာကိုယ်က သက်တောင့်သက်သာမရှိသလိုခံစားလိုက်ရပြီး သူနားမလည်နိုင်သည့် အရိုးထဲစိမ့်ဝင်နေသည့်အကြောက်တရားတစ်မျိုးမျိုးတွေ့ကြုံခဲ့ရ၍ သူ့အလိုလိုကြောက်ရွံ့နေခြင်းသာဖြစ်ရမည်။
လင်းယန်ရန် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။
မူလပိုင်ရှင်အပေါ် ရွှမ်းဟုန်ဝေ မည်မျှအထိ ရက်စက်ခဲ့သည်မသိ။ယခု သူဤခန္ဓာကိုယ်ကို သိသိသာသာကို ပိုင်နေပြီဖြစ်သော်လည်း ယင်းကဲ့သို့အကြောက်တရားမျိုးအပေါ် သူ့ခန္ဓာကိုယ်က တုန့်ပြန်နေဆဲဖြစ်သည်။