Teşekkür ve Birkaç Ufak Bilgi

                                    

                                          



Bu hikâyeyi çok özel insanlar okudu.
En başta teşekkürüm hikâyeyi en az benim kadar benimseyip seven bütün okurlarımadır. Teşekkür ederim, her birinize tüm kalbimle... 🫶🏻
Ben bölümleri birilerine ithaf etmek istemedim hiçbir zaman. Herkes her bölümü sevecek diye bir kaide yok çünkü. Ya ithaf ettiğim bölümü okurum beğenmezse diye içim içimi kemirirdi maalesef. Öyle kötü yollardan geçtik ki 33-39 arası bölümleri birine ithaf etsem kafamı kıranlar olurdu belki hahshaha. Bu sebeple, yani bölüm ithafı yapmadığımdan benim için çok özel ve önemli olan birkaç kişiye özel olarak teşekkür etmek istiyorum.
İlk teşekkürüm 2016 yılından beri desteğini hep hissettiğim, çoğu hikâyemin yorumlarında kendini mutlaka belli eden, editleriyle, fotoğraflarıyla ve tweetleriyle çoğumuzu mest eden sevgili Feyza(peterinheidisig)'ya. Fantastikten aniden "Benim acilen bu dramı yazmam lazım!" diyerek kapına geldiğim zaman beni vazgeçirmeye çalıştığını ama Akın'a herkesten çok âşık olduğunu asla unutmayacağım. 
Bu hikâye daha küçücükken, henüz beş bin okunması bile yokken Twitter'da destek olup, her daim beğenisini dile getiren, gerek tweetleriyle gerek de özel mesajlarıyla beni çok mutlu eden birkaç isme de teşekkür etmek istiyorum. Çok sevgili Dora(doramakim), Prongs(prongs12), Gülşah(lilgulsah), Çilli(cilliordeek) ve canım Songül(songullekerr)'e destekleri, sabırları ve hikâyemi en az benim kadar sevdikleri için teşekkür ederim.
Hayatıma attıkları ses kayıtlarıyla ve mutlu bir sona dair yılmayan umutlarıyla dahil olan iki muhteşem kız, Gülnur(glnr_glgl) ve benim başımın tatlı belası Arya(lucarysa)'ya da her türlü manipülasyon yeteneklerimi üzerlerinde kullanmama izin verdikleri için teşekkür ederim. 
Süreç içerisinde, hikâye büyüdükçe yolumuzun kesiştiği ve kesiştiğine çok mutlu olduğum sevgili Filiz ablacığıma, gifleriyle beni mest eden B.(beingrocess)'e; sevgisini ekranın diğer ucundan çok fazla hissettiğim, gerek ağlaştığım, gerekse kahkahalarla güldüğüm canım Sena(modernmezarlık), Judy(VioletssssI), Mina(minasardothien), Sude(ayranmdokulmesn), Merve(konusanmerve); benim için çok ama çok değerli editler yapan Instagram hesaplarımız: alacalibirsevda, gunyuzuvesikaligi, alacaliyapbozvesikaligi'na büyük bir teşekkürü borç bilirim. 
Hikâyedeki özel ve güzel anları görsele döken çok sevgili Zeynep(hizeynaa)'e ve Ahsen(AhsenBurcu4)'e de emekleri için çok teşekkür ederim.
Bu hikâyenin asıl sahibi olan hanımefendiye (A.F.Ö) de yolumuz kesiştiği, bana hikâyesini anlattığı ve yazmama izin verdiği için çok teşekkür ederim. Hayatımın en güzel tesadüfüydü. Bana sizleri kazandırdı.
Ve 'Kırmızı Güller Çabuk Solar' isminin sahibi anneme... Anneciğime, o bilmese de bu hikâye adına yaptığı onca şey için, çocukluk anılarımı bana verdiği için, anne olmanın ne demek olduğunu bana gösterip kendisinden ilham almama izin verdiği için çok teşekkür ederim. (Az sonra kucağında küçük bir çocuk gibi ağlayacağım)
Çok fazla isim, çok fazla konuştuğum ve sevdiğim insan varmış bu hikâyeyle ilgili, yazarken fark ettim. Dahası da var biliyorum, lütfen gönül koymayın, benim b12'm biraz düşüktür, unuturum, çok üzülürüm, siz kalpten teşekkürlerimi sunduğumu ve sizleri çok sevdiğimi bilin. Yaşı benden büyük, yaşıtım ve yaşı benden küçük bir sürü tanıştığım, çok sevdiğim insan oldu ve iyi ki dedim hep. İnsanın içerisindeki kelimeleri seven, anlayan ve benimseyen birilerinin olması paha biçilmez bir durummuş. Bu hikâyeyi kaleme alırken ne hissettiysem yazıya dökerek sizlere de hissettirmek için çok çabaladım. Başarılı oldum mu, bu sevgili okurlarımın, yani sizlerin takdiridir. Üç yıllık süren bir serüvenin sonuna öyle ya da böyle beraberce geldik işte. Sizi çok sevdim, umarım bir şekilde kalbinize kelimelerimle işleyebilmişimdir ben de.