*Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı
"Ah be küçük kız. Beni peşinden koşturmayı çok seviyorsun," dediğinde soluklanmak için durduğu kısa saniyede kaslı göğsü sertçe yükseldi.
"Koşma o zaman!"
Aramızdaki mesafeyi tek adımıyla kapattığında belimin...
Maalesef bazı sebeplerden dolayı geç gelmek zorunda kaldım ama bilmelisiniz ki her zaman size dönerim 🥹
Bu aralar biliyorsunuz sınava hazırlanmam gerekiyor o yüzden sizden anlayış ve sabır bekliyorum 🥹
🦅 Sınırı 1000 beğeni ve 1000 yorum 🦅
Yorumlarınızı okumayı çok seviyorum çünkü bu bana güç ve motivasyon oluyor. O yüzden lütfen nokta, ünlem gibi boş yorum yapmayınız. Fikirlerinizi ciddiye aldığımı ve değerlendiğini bilin 🥹
Keyifli okumalar diliyorum aşklar ♥️
Bu arada beni ınstagramdan takip edin bence kitabımızla ilgili videolar paylaşıyorum, sizlere yeni bölüm haberi veriyorum 🥹
Instagram: hazalabaa Kitap için sayfa: hazalabahikayeleri Tiktok: hazalaba Twitter ya da X: hazal_aba (gelecek bölümden kesitler atıyorum)
Whatsapp kanalına gelmek isterseniz bana buradan mesaj atabilir ya da ınstagramdan linkini alabilirsiniz 🥹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şimdiki Zaman
Mahira
Bir kolumu yastığımın üzerine serip başımı öne doğru uzatırken diğer elimin parmaklarını Sancak'ın yüzünde gezdiriyordum. Odayı başucumuzdaki lambanın koyu sarıya çalan ışığı aydınlatıyordu ve gözlerimizi birbirimizden bir saniyeliğine de olsa çekemiyorduk.
Sancak geçmişimizde anılar havuzunda kulaç attıkça göğsümden birer parça daha Sancak'a ait olmak üzere kopuyor, yol haritasına ihtiyaç olmaksızın sahibine adımlıyordu.
Başparmağımı alt dudağının üzerinde gezdirirken acı veren kelimeleri çekip almak istiyordum. "Sana olan hayranlığım her geçen gün daha ileriye, altından kalkamayacağım bir çığ olmaya devam ediyor. "
Ela gözlerindeki hüzün bedenimdeki nefesi çekip aldı. İtirafım dudağımın ucunda beklerken kaybettiğim nefesi kokusuyla doldurmak için içimi çektim.
"Zaman geçtikçe kimseye söyleyemediğim en büyük sır en büyük günahım oluyordun," sözleri o zamanlar hissettiği suçlulukla doluydu. "En yakın arkadaşımın kız kardeşine aşık oluyordum."
Sancak'ın terazisini görebiliyordum. Bir yanında kalbi diğer yanında içine hapsolduğu aklı duruyordu.
Ve terazinin ağır gelen kısmı aklı olmuş olmalıydı. Aklı oluyordu ki seneler önce yaşadıklarımızın sebebi bu savaşta kaybetmeyi seçişiydi.
Peki birini sevmek günah olabilir miydi?
Sevmek zaten başlı başına günahsa bizim gideceğimiz yer neresiydi?
