ROZDZIAŁ 6

                                    

                                          
Miał być we wtorek, ale wrzucam dziś <3
Anyway, miłego czytanka!
__________________________________________
-  Lady Makbet popadła w obłęd wskutek popełnionych czyny. Zbrodnia, do  której namówiła swojego męża doprowadziła ją do obsesji, z którą sama  nie potrafiła sobie poradzić ostatecznie kończąc swój żywot poprzez  samobójczą śmierć. – ostatnie zdanie wypowiedziałam na jednym wydechu i  resztkami sił opadłam na krzesło.
Temat  kobiecej postaci w dramacie Shakespeare ostatecznie mnie nie pokonał,  ale wyssał resztki sił. Kątem oka spojrzałam na publiczność, za którą  jak na złość robili ludzie z mojej klasy. Na szczęście dla nich zdjęcia  potraw i półnagich dziewczyn na Instagramie okazały się bardziej  interesujące niż ja i moje wystąpienie, więc zapewne poza Katie i Alexis  nikt nawet nie zwrócił na mnie szczególnej uwagi.
-  Komisja zarządza piętnaście minut przerwy, celem wydania werdyktu.  Zespołom bardzo dziękujemy za zaangażowanie w dzisiejsze debaty  literackie i zapraszamy na ogłoszenie wyników po przerwie. – przemówił  przewodniczący składu oceniającego, a ja w duchu zaczęłam się modlić,  żebyśmy tym razem nie przeszli do następnego etapu.
Tym  razem nie zależało mi na wygranej. Dotrzymała swojej obietnicy danej  Pani Leg już po pierwszym razie. Poza tym do następnego etapu miały  zakwalifikować się tylko drużyny, które zwyciężyły każdą z debat. Na  moje nieszczęście mieliśmy już dziś za sobą pierwszy sukces, więc od  tego starcia dużo zależało. Ja miałam natomiast tym razem zero  motywacji. Nie obiecywałam nauczycielce, że wygramy te debaty, tylko, że  przebrniemy przez pierwszy etap, więc pomimo, że przygotowywałam się  przez ostatnie dwa tygodnie z sylwetek kobiecych w poematach Shakespeare  moja determinacja podczas samych starć na żywo była znacznie mniejsza.  Nie tyczyło się to jednak moich kolegów z drużyny. Podczas pierwszej z  debat słuchałam przemówienia Austina z szeroko otwartymi oczami, kiedy  przybliżał całokształt postaci Julii z dramatu „Romeo i Julia". Byłam w  niemałym szoku, że ten sam gość, który nieco ponad dwa tygodnie temu  twierdził, że to kurier dostarczył Julii miksturę teraz potrafił  zacytować fragmenty dramatu wypowiadane przez tytułową bohaterkę. Widać  coś albo ktoś bardzo go zmotywowało, w przeciwieństwie do mnie. Z tyłu  głowy wiedziałam, że ostatnim razem podczas ostatniej z debat moją  największą motywacją był brunet, który siedział naprzeciwko mnie i  rozbierał mnie wzrokiem próbując mi udowodnić swoją wyższość. Właśnie,  Adrien. Tym razem go nie spotkałam. Co prawda Whitney Young Magnet High  School było stosunkowo dużą placówką, więc szanse na to, że akurat na  siebie przypadkiem wpadniemy były znikome, ale w głębi serca myślałam,  że tak właśnie się stanie, zwłaszcza po jego ostatniej obietnicy. 
Jak to było? Do zobaczenia zarazo.
Te słowa miały jak widać termin ważności, który upłynął po ostatniej domówce u Oliviera, może to i lepiej.
-  No brawo stara! – zaklaskała Alexis – Nie wiedziałam, że moja  przyjaciółka ma taki ukryty talent. Aż chciało mi się ciebie słuchać,  może powinnaś odpuścić prawo i zostać politykiem?
Mówiłam  już jak bardzo ich wsparcie było nieocenione? Jeśli nie to właśnie to  robię. Te dwie wariatki były dla mnie jak światełko w tunelu.
- Miło mi! – ukłoniłam się żartobliwie – a teraz spadajmy stąd, zanim każą nam tu wrócić na wyniki.
- Papierosek? – zapytała Katie unosząc brew.
- Po pierwsze to śmierdzi, po drugie szkoda zdrowia, a po trzecie nam nie wolno.
- Ari, brzmisz jak moja matka – przewróciła oczami w odpowiedzi.