"....."
ရွာမှာအရာရှိတစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ မလွယ်ကူပေ ။ လူတိုင်းက ထိုအကြောင်းအရာကိုပြောကြသည် ။ ချန်းရှောင်မီက အရာရှိရာထူးကိုဝယ်ဖို့ ငွေပြား ၃၀၀၀ သုံးခဲ့တဲ့အကြောင်း သိလိုက်ရသဖြင့် ခပ်လျှိုလျှိုနေခဲ့တဲ့‌ချန်းရှောင်မီကြောင့် ရွာသားအုပ်စုက စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ သက်ပြင်းချလိုက်ကြသည်။ သူ့မှာဒီလောက်ဝင်ငွေတွေရလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်မှာတုန်း ။ 
" ချန်းရှောင်မီနဲ့ လုလင်းတို့ ထွက်သွားရင် ငါတို့ပန်းထိုးပစ္စည်းတွေကို ဘယ်လိုဆက်လုပ်ကြရမလဲ ။ ငါတော့ သူတို့တွေ စီနိုစီးပွားရေးအိမ်ကို ဆက်လက်လည်ပတ်စေချင်သေးတယ် ။ "
" ဘယ်သူသိမှာလဲ၊ သူတို့ဒီမှာရှိတုန်းကလောက်တော့ အဆင်ပြေမှာမဟုတ်တာ သေချာတယ် ။ "
ရွာသားတွေက ချန်းရှောင်မီ ထွက်သွားခြင်းရဲ့အကျိုးဆက်ကိုတွေးမိတဲ့အခါ ချန်းရှောင်မီရဲ့ ကြင်နာမှုကို စတင်သတိရလာကြသည်။ 
...........
လုလင်းက အရာရှိဖြစ်လာမယ်လို့ကြားတဲ့အခါ အဖွားလု အလွန်မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်နေမိသည်။ လုလင်းလို ဂြိုလ်ဆိုးကောင်က ဘာကြောင့်များ အရာရှိလုပ်ငန်းကို လုပ်ကိုင်သွားနိုင်ရလဲဆိုတာ သူနားမလည်နိုင်တော့ပေ ။ 
လုချောင်ယုက ချန်းရှောင်မီနဲ့လုလင်းတို့ဝယ်တဲ့ခေါင်းစဉ်က သိပ်မကောင်းဘူးလို့ပြောသည်။ ရှစီရင်စုက နယ်စပ်နဲ့‌နီးစပ်နေပြီး စစ်ဘေးသင့်နေတဲ့ နေရာဖြစ်သည်။ အဲ့လိုစီရင်စုက ကောင်တီတရားသူကြီးဟာ အခက်ခဲဆုံးအလုပ်ဖြစ်ပြီး ကျူးကျော်သူတွေက တခြားသူတွေကိုသတိပေးဖို့ ကောင်တီတရားသူကြီးကို အရင်ဆုံးသတ်ပြကြသည်။ 
အဖွားလု ထိုစကားကိုကြားတဲ့အခါ အတိုင်းအတာတချို့အထိ ချွေးသိပ်နိုင်ခဲ့သည် ။ သူက လုလင်းဟာ ခဏတာ ရှင်သန်နိုင်တဲ့လူဖြစ်ဖို့ပဲ ကံပါလာတယ်လို့ တွေးမိသည် ။ လုလင်းသာ အဲ့ဒီရာထူးကိုယူရင် အနှေးနဲ့အမြန်ဆိုသလိုပဲ အသတ်ခံလိုက်ရလိမ့်မည်။ 
လုလင်းရယ် သူ့အဖွဲ့ဝင် ၁၄ ယောက်ရယ် မြည်းလေးကောင်ရယ်က အကောင်းဆုံးအင်အားနဲ့ တက်ကြွမှုအပြည့်ဖြင့် ရှစီရင်စုကိုဦးတည်သွားနေကြသည်။