Rozdział 8

                                    

                                          
GABRIEL 
– Jestem szczery. Nie okłamuję cię, jak zrobiłoby to wielu facetów na moim miejscu, żeby dostać to, czego chcą – wyznaję. – Powinnaś być mi wdzięczna, dzięki temu wiesz, że co prawda nie powaliłaś mnie na kolana swoim urokiem i nie masz szans, bym zakochał się w tobie bez pamięci, ale możemy uczynić tę znajomość naprawdę przyjemną. – Muskam kciukiem kącik jej ust. 
	Stella szarpie się w tył i cała stroszy. 
	– Wciąż mnie szokuje, jak bardzo jesteś porąbany. 
	– A więc mi odmawiasz? 
	– Lubisz szczerość? To teraz moja kolej. – Zaczepia ręce na biodrach. – Nie mam pojęcia, jakim cudem jakakolwiek myśląca kobieta dobrowolnie zbliża się do ciebie na odległość krótszą niż kilometr – warczy. 
	Taka wściekła jest nawet urocza. 
	– Bo jeszcze nie doświadczyłaś tych cudów, które im funduje. – Z rozmysłem poprawiam frotkę wciąż owiniętą wokół mojego nadgarstka. Jej frotkę. 
	– O na litość boską – wzdycha. 
	– Pokażę ci co nieco, jeśli ładnie poprosisz. 
	Usta jej drżą, ale się nie uśmiecha. 
	– Gabriel? – W jej ton wkrada się odrobina flirtu. Tym razem to ona zimniejsza dystans między nami. 
	– Tak? 
Opiera dłonie na mojej klatce piersiowej. I z  jakiegoś powodu jej dotyk sprawia, że wszystkie moje mięśnie napinają się wyczekująco pod skóra. 
	– Sprawiasz, że mam ochotę... – urywa.  
	Owijam ramię wokół jej talii i przyciągam ją ku sobie.
	– Na co? – mruczę. 
	I sekundę później przeszywa mnie tak potworny ból, że od razu osuwam się na kolana. 
	O ja pierdolę. Ta szalona dziewczyna właśnie kopnęła mnie w jaja! 
	– Na to – chichocze ten podstępny bachor. I jeszcze zaczyna podskakiwać. 
	Co za... Przysięgam, że wciąż widzę pieprzone plamy pod powiekami. Wirują mi przed oczami jak robaczki świętojańskie ze swoimi świecącymi zadami. 
	– Oszalałaś? – Próbuję wstać, ale tylko turlam się po trawniku. 
	O kurna, jak to boli! 
	– Wolałabym pocałować rekina niż ciebie – przedrzeźnia mnie. 
	Jak ja ją dorwę, to już nie będzie taka wesolutka. 
	– Co wy tam robicie? Długo mam na ciebie czekać? – Rozbrzmiewa głos Jamesa. 
	Oglądam się na auto, w którym siedzi na miejscu pasażera z odpaloną fajką wystawiona za uchylone okno. 
	– Idę. Wybieramy się na imprezę. – Zwracam się ponownie do Stelli, kiedy już udaje mi znowu odzyskać pion. – Jedź z nami – proponuję. 
	– Po co? Żebym musiała oglądać ciebie i twoje koleżanki w trakcie orgii? – Marszczy się. – Nie dziękuję. 
	– A co? Boisz się, że je też pobijesz w szale zazdrości? Czy po prostu jesteś zbyt wielką nudziarą? 
	Bachor odpędza mnie machnięciem dłoni. 
	– Podobno ci się śpieszy, może znikniesz mi już z oczu? 
	Zwinnym ruchem obejmuję jej wyciągnięte palce własnymi i okręcam ją tak, by jej ręce były unieruchomione w moim uchwycie za jej plecami. 
Jest ubezwłasnowolniona i niemal przyklejona do mojego torsu. 
	– To ty tutaj przyszłaś. Do mnie – mówię tuż przy jej uchu, a potem muskam jego kraniec ustami. 
	Stella szarpie się w moim uścisku, ale i tak zauważam, jak przeszywa ją dreszcz. 
	– Bo majstrowałeś coś przy moim samochodzie – burczy. 
	– Naprawdę? 
	– Co zrobiłeś? 
	No cóż, chyba przyszła pora na niespodziankę wieczoru.
	– Zostawiłem ci swój numer – oznajmiam. 
	– Co? – Stella wyswobadza się z moich objęć. – Gdzie?
	Przesuwam się odrobinę, by dać jej lepszy widok na maskę, na której widnieje wypisany białym mazakiem ciąg cyfr. 
	– Miłej nocy. – Wymijam ją i idę do swojego mercedesa. 
	– Coś ty zrobił z moim autem? – wrzeszczy za mną. 
	Obracam się w jej stronę, nie przerywając marszu. 
	Stella usiłuje wytrzeć maskę jeepa rękawami swojej bluzki i prycha przy tym raz po raz. 
	Rozkoszny widok. Może i nie jest do końca w moim typie, ale teraz  z tymi błękitnymi tęczówkami jarzącymi się od furii, wygląda naprawdę super seksownie. 
	– Zadzwoń, kiedy tylko zechcesz, mój słodki torciku. – Wsiadam za kierownicę i odpalam wóz, a później wyjeżdżam na ulicę.  
	Ostrzegałem ją, że nie powinna ze mną zadzierać. Może następnym razem będzie rozsądniejsza. 
	Chociaż w sumie... oby nie.