16. Bölüm

                                    

                                          
Bölüm şarkıları 
Mavi gri: Alt üst olmuşum
Emre aydın:Beni vurup yerde bırakma
Marsis: Sevduğum
Ahmet Kaya: Arka Mahalle
Ahmet Kaya: Nerden Bileceksiniz          
"Ben ona giderken o benim canımı ilk kez yakmıştı. Oysaki ikimizinde acısı aynıydı."
                    Geçmişin izleri 
İnsanın güvendiği, gözlerine umutla baktığı kişiden can acıtacak sözler duyması ne kadar kötü bir duygu olabilirdi? Bunun cevabını ben çok iyi biliyordum. Hayatımda ilk önce Oğuz'dan daha sonra annemden duymuştum kötü sözleri. Ben kardeşimi kaybetmenin acısıyla savaşırken annem benim bir kanadımı kırmıştı. Yıkılmıştım, kendimi kaybedecek duruma gelmiştim.
Oğuz ise bana nefret dolu bir insan olduğumu, asıl zararı hep benim verdiğimi söylerdi. Her seferinde bir ayna gibi kırılırdı hislerim. Her şey için kendimi suçladığım zamanlar olmuştu. Ama ben o sözleri duymaya artık alışmıştım. Bir kere duymama rağmen ömür boyu  duyacaktım bana söylenenleri. Tıpkı şuan da olduğu gibi...
Demir'e attığım tokatla olduğum yerde kalakaldım. Yana doğru düşen kafasını kaldırıp gözlerini gözlerime sabitledi. Az önce bana Oğuz'u andıran gözleri değişmiş, yerini pişmanlık almıştı. Dolan gözlerle yüzüne bakmaya devam etmeyip hızla odadan çıktım. Fakat ben o odadan giderken geride yıkılan umutlarımı, gözyaşlarımı ve gerçekliğimi bırakarak çıktım. Çünkü artık her şeyin farkına varmıştım. 
Her insan mutlaka kalp kıran olabiliyordu. Demir bunu bana kanıtlamıştı. Sözleri kulağımda yankılanırken kendimi bahçede  buldum. Beynimdeki sesleri susturmaya çalışıyordum. Düşünmeye başladım, her şey bir anda gerçekleşmişti. O odaya girdiğimde bir şeylerin çözüleceğine inanmıştım. Biliyordum, Demir'i üzen şey o odadaydı. Fotoğraftaki küçük kız ile ilgili bir şeydi. Aklıma yaşadıklarımı getirmiştim o an. Demir'de aynısını yaşamış olabilirdi. Eğer öyleyse onun yanında olacaktım. Fakat buna izin vermemişti. Daha ne olduğunu anlamadan yüzüme karşı bir nefretle, kurduğu cümlelerle her şeyi yıkmıştı. 
Omuzumda uyudun, iki güzel söz söyledim diye mi özgüvenli oldun? 
Sesi halâ beynimde yankılanıyordu. Neden bana bu cümleleri kullanmıştı? Ona güvenmişken, ona son derece bağlanmışken neden bana Oğuz gibi davranmıştı? 
Neden Demir? 
Demir...Sana aşık olmuşken neden bana bunu yaptın? 
Kendime bile itiraf edemediğim cümleyi içimden dile getirdim. Bu şekilde olmasını istememiştim. Bu şekilde hayâl etmemiştim. Ama olmuştu, hemde hiç  beklemediğim bir anda gerçekleşmişti. 
Duygularımın farkına varmıştım, Demir'e karşı olan hislerimin adını koymuştum.