မောင် ( 28 )

                                    

                                          
( လိုအပ်ချက်များ ရှိနေတာကြောင့်
  စာရေးသူအား ခွင့်လွှတ်ပေးပါရန် )








°°°°°•°°°°°•°°°°°•°°°°°•°°°°°

မေ့ဆေးရှိန်နဲ့ အိပ်ပျော်နေတဲ့
သူ့အသည်းအသက်လေးဟာ
ခွဲခန်းထဲက ထွက်လာပြီး ခုချိန်ထိ
မနိုးသေးတာကြောင့် Jk တစ်ယောက်
နေမထိ ထိုင်မထိဖြင့် စိုးရိမ်နေသည်။



" မောင့်သည်းငယ်လေး....
အိပ်လို့မဝသေးဘူးလာ
နိုးလာပါတော့..မောင်လွမ်းနေပြီး
အချစ်ရယ်...."



Jk သူ့ seok လေးရဲ့ လက်ကလေးကို
ကိုင်ပြီး တဖွဖွနမ်းကာ ပြောနေသည်။
ပုခတ် နှစ်လုံးထဲ သားသားလေးတွေ
က သူ့ PaPa အပြိုင် အိပ်နေကြသည်။
လူကြီးတွေက အသက်ကြီးပြီးမို့
seok လေး ခွဲခန်းထဲက ထွက်လာပြီး
မကြာ အိမ်မှာဘဲ ပြန်နားခိုင်းပြီး သူနဲ့
အတူ Rm နဲ့ V က အဖော်နေပေးသည်။
သူတစ်ယောက်ထဲ စောင့်လို့ဖြစ်ပေမဲ့
သားသားလေးတွေ ရှိနေတော့ Rm တို့
စောင့်ပေးမှာကို မငြင်းတော့ဘဲ လက်ခံ
လိုက်သည်။ အခုလည်း မိုးလင်းပြီးမို့
Rm နဲ့ V က လူကြီးတွေကို သွားကြို
နေပြီးဖြစ်သည်။



ညကတည်းက အိပ်နေတဲ့ seok လေး
ဟာ ခုမိုးလင်းတဲ့အချိန်ထိ မနိုးသေးတာ
ကြောင့် Jk စိုးရိမ်နေသည်။
ဒေါက်တာက စိုးရိမ်စရာ မရှိတော့ဘူး
ဟု ပြောသည့်တိုင် Jk မှာ စိုးရိမ်စိတ်
တွေ မပျောက်သေးပါ။ ကိုယ့်အပူ
 ကိုယ်ဘဲ သိတယ် ဆိုသလို ရင်ထဲက
အပူဟာ ခုထိမကျသေးပါ။




" အဲ့...အဲ့.."
ပုခတ်ထဲက နီတာရဲလေးတစ်ယောက်က
အသံပေးလာတော့ seok လေးလက်အား
အသာလွတ်ကာ ပုခတ်နားသွားလိုက်သည်။


" ဒယ်ဒီ..သားငယ်လေးက..
နိုးနေပြီးလာ..."


မျက်စိမပွင့်တပွင့်နဲ့ သားငယ်လေးဟာ
အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းနေသည်။ သားကြီး
ကတော့ အိပ်ပုတ်လေး သူ့ PaPa နဲ့
အပြိုင် အိပ်နေပြီး ခြေကားယား 
လက်ကားယားလေးနဲ့ အရမ်းချစ်ဖို့
ကောင်းနေသည်။ သားငယ်လေးကို
ချီပြီး လမ်းလျှောက်နေတော့ သားငယ်
လေးက သူ့လက်ထဲ ပြန်အိပ်ပျော်သွား
သည်။ သူ့သားလေးကိုကြည့်ပြီး Jk
တစ်ယောက် အသည်းယားလာပြီး
ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို နမ်းကာ
ပုခတ်ထဲ ပြန်သိပ့်လိုက်သည်။