Ben, Hira Deren
Hayatı darmadağın o kız.
(Gerçek aile kurgusundandır.)
¬Değerlim'e, Hira'ma gelsin bu hikayem. İsmin yaşasın güzelim, yattığın yerde huzurla uyu.¬
01012023
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••
Hira, şaşkınlıkla yetimhanenin orada gördüğü kişilere şaşkın bakışlarla bakıyordu. Aralanan ağzını kapattı ve dudaklarını birbirine bastırdı.
"Merhaba Hira." demişti Çağrıhan. Kardeşiyle tanışmanın getirdiği mutlulukla ona bakıyordu. Koyu kahverengi gözleri ışıl ışıl parlıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Temsili)
"Merhaba." diye mırıl mırıl konuştu Hira. Çekindiği için gözlerini kaçırmıştı.
Anne ve babasının yönlendirmesiyle karşı koltuğa oturdular. Ellerini çıplak bacaklarının arasına soktu ve titremelerini bir nebze olsun durdurmaya çalıştı.
"Ben Mir Efken, Hira. Büyük abinim." Hira, yetimhanede bacağına çarptığı hatta ona ceketini veren abisine baktı. Uzun olmayan siyah saçlarını düzgün bir şekilde geriye yatırmış, üstünde bol siyah kumaş pantolon ve siyah gömlek vardı. Boynunda zincir kolyenin parıltısını gördü Hira. Bileğinde pahalı olduğunu belli eden saat ve parmaklarının çoğunda yüzük vardı. Sert yüzü ve dövmeli vücudu Hira'yı ister istemez korkutmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Temsili)
Hira, ne söyleyeceğini bilmediği için sadece kafasını salladı.
