Rozdział 7

                                    

                                          
AURORA
Może po mnie tego nie widać ale ja już dawno jestem pogodzona z moim ślubem ale ja chyba mam tak w naturze, że walczę do końca. 
Po tym jak wyszłam z gabinetu ojca podczas naszej rozmowy z rodziną Matea udałam się do magazynów.
- Szefowo, czy wszystko w porządku?- zapytał mnie Froso.  Mimo tego iż jestem poniekąd jego szefową i córką jego szefa ma do mnie szacunek jako do osoby a nie tylko przez wzgląd na to kim jestem i się o mnie martwi. Jakby nie było już znamy się kilka lat i dobrze nam się razem pracuje. Przyjacielem bym go nie nazwała ale myślę, że lepszym znajomym już tak.
- Tak Froso, wszystko jest w porządku. Dlaczego pytasz?
- Bo szefowa tak tutaj przyjechała bez słowa, bez żadnych zadań dla nas i na dodatek w sukience.- on naprawdę nie mógł uwierzyć, że mam na sobie coś innego niż top, bojówki, pasek z bronią i trapery.
- Cóż chowam się tu przed moim przyszłym mężem.- odpowiedziałam nawet serdecznie i się zaśmiałam.
- Mężem?- jego oczy stały się dwa razy większe niż ma normalnie.
- Tak, właśnie wraz z ojcem ustalają szczegóły dotyczące naszego ślubu a ja nie mam zamiaru słuchać tych bzdur więc po prostu wstałam i wyszłam tak jak byłam ubrana.- powiedziałam już zirytowana na samą myśl o tym co mnie czeka za dwa miesiące.
- Może nie będzie tak źle. Może będzie sympatyczny i przystojny.- zaśmiał się serdecznie chcąc poprawić mi humor.
- Tak Froso nie będzie. O ile wygląda nawet nieźle bo to wysoki brunet w moim typie o tyle z charakteru to totalny dupek. My się pokłóciliśmy nim jeszcze nas ze sobą oficjalnie przedstawiono i marnie widzę moje równouprawnienie z nim w jednym domu. Wiadomo, że będę o to walczyła ale będzie ciężko.- westchnęłam zmęczona na samą myśl o tym.
- Czyli jest źle? 
- Jest tragicznie. Jak nasza znajomość dalej będzie tak wyglądała jak nasze dotychczasowe dwa spotkania to my mieszkając w jednym domu się pozabijamy.
- Jak coś to do mnie dzwoń, znam się na sprzątaniu ciał.- oboje zaśmialiśmy się w głos.
- Zapamiętam to sobie.- odparłam lekko się uśmiechając. 
Po rozmowie z Froso było mi trochę lepiej. Wiem, że mam jego wsparcie i trochę poprawił mi humor żartując sobie z mojego ślubu. 
Na magazynach trochę się pokręciłam, poszłam zobaczyć treningi chłopaków i dałam im trochę wskazuwek oraz zaczęłam sprzątać w dokumentach. Na magazynach jest całe pomieszczenie poświęcone różnym teczką i innym papierom. I o ile odkąd tu nazwijmy to pracuję utrzymuję porządek w dokumentach o tyle dokumenty z początków pracy mojego ojca nie są ani poukładane ani posegregowane a o dokumentach powstałych za czasów mojego dziadka nawet nie wspomnę. Cóż ten człowiek nie umiał zachować porządku i jak sam twierdził to nie był bałagan bo zawsze wiedział co gdzie ma i faktycznie tak było.
***
Do domu wróciłam wieczorem. Na magazynach było dzisiaj nadzwyczaj spokojnie a co do dokumentów to już prawie wszystkie posprzątałam.
- Hej, tato.- przywitałam się zaglądając do jego gabinetu.
- Część Aurora.- oderwał się od komputera i na mnie spojrzał.- Wejdź, wydaje mi się, że musimy porozmawiać.- skinęłam głową i usiadłam na fotelu przed jego biurkiem.
- Wiem, że musimy. Przepraszam, że tak dzisiaj wyszłam.- cóż wiem, że źle zrobiłam ale tego nie żałuję. Naprawdę nie chciałam dzisiaj tego słuchać.
- Ja się Aurora w ogóle na Ciebie nie gniewam, nawet Cię rozumiem ale niestety nie unikniesz tego ślubu.- widziałam w ojcu szczerość. Zawsze tak było. Nasza więź była niezwykle silna i rozmawiałam z ojcem o wszystkim, naprawdę o wszystkim. Tata był tą osobą, która wiedziała wszystko, z którą nie było tematów tabu i podczas trudnych rozmów dla większości rodziców u nas nawet nie było niezręcznie a nawet wręcz śmiesznie.
- Wiem, że go nie uniknę. Ale chciałabym być tam zrozumiana tylko tyle.- przyznałam szczerze. Ojciec skinał głową i chyba wyczuł, że mam coś jeszcze do powiedzenia bo dał mi znak abym kontynuowała.
- Chciałabym porozmawiać z ojcem Matea a nawet i z Mateo. Uważam, że powinnam zwłaszcza Rafaelowi jeszcze przed ślubem wyjaśnić tą sytuację z bankietu.- on musiał wiedzieć na co się pisze przyjmując mnie do swojej rodziny.
- Też tak uważam. W umowie jest wzmianka o poufności w sprawach rodzinnych i osobistych więc poproszę ich o spotkanie podczas, którego możesz być całkowicie szczera i powiedzieć im o wszystkim.- ojciec był pewny tego co mówi, poza tym umowa naszego ślubu była pewnego rodzaju zabezpieczeniem więc mogłam mówić prawdę i być sobą.- Poproszę ich aby jutro do nas przyjechali i tu porozmawiacie. - skinęłam głową na zgodę i udałam się do swojego pokoju uszykować się do spania.
***
Następnego dnia wstałam około 4:30 i poszłam pobiegać. Do domu wróciłam godzinę później i poszłam wziąć szybki prysznic a następnie ubrałam się w mój ulubiony strój. Składał się on z topu, bojówek, traperów i paska z bronią a to wszystko było w kolorze czarnym. Włosy związałam w wysokiego kucyka i zrobiłam lekki makijaż a do tego narysowałam sobie kreski eyelinerem.
Później poszłam do gabinetu ojca aby omówić najważniejsze sprawy naszej mafii. Omówiliśmy również tematy mojej rozmowy z Rafaelem i Mateo, którzy mieli do nas przyjechać między godziną dwunastą a trzynastą.
Było już po godzinie dziesiątej jak wróciłam do pokoju aby czymś się zająć przez te dwie godziny. Nie lubię marnować czasu więc postanowiłam zrobić przegląd moich broni. W samym moim pokoju mam całą szafkę pistoletów i noży. 
Większość pistoletów położyłam na łóżku i zaczęłam je sprawdzać. Sprawdziłam ilość nabojów w magazynach, czyściłam broń i sprawdzałam ich ogólny stan ( czy są obecne wszelkiego rodzaju zarysowania itp.). 
Nim się obejrzałam była już godzina 12:00. Do tego czasu przejrzałam niemal wszystkie pistolety bowiem został mi jeszcze tylko jeden do wyczyszczenia. 
Usiadłam sobie na łóżku pełnym broni i wzięłam specjalną szmatkę do czyszczenia pistoletów. Miałam zamiar wyczyścić broń do końca, poukładać ją z powrotem w szafce i poczekać w salonie na chłopaków. Ale jak to życie miało dla mnie inny plan. 
Zaraz po tym jak wzięłam się do pracy drzwi do mojego pokoju się otworzyły a w nich stanął ojciec mój i Matea. Mojego ojca nie zdziwiło to co zobaczył natomiast Rafaela już trochę tak.
- Aurora...
Hejka <3
Za nami już kolejny rozdział. Zachęcam was do zostawiania gwiazdek i komentarzy ;)
Rozdział był raczej spokojny i wiem, że pewnie czekacie na rozmowę Aurory i Rafaela ale to pojawi się w następnym rozdziale. 
Cóż, widzimy się za cztery dni. 
Do zobaczenia ❤️