chapter -27-[အခြားရွာမှ အကူအညီရှာဖွေခြင်း]

                                    

                                          
~အခြားရွာမှ အကူအညီရှာဖွေခြင်း~
" ရွာသူကြီးက ငါတို့ကို မကူညီပေးဘူးမလား ။ "
ချန်းရှောင်မီ လုလင်းအားမေးလိုက်သည် ။ 
" ဟုတ်တယ် ။ ဒါပေမယ့် ဒါက သွားတယ်လို့အယောင်ပြယုံသက်သက်ပဲလေ။ တခြားရွာမှာ သွားရှာကြစို့ ။ အုတ်ခဲတွေလည်း ဝယ်ရဦးမှာ ။ အခန်းသစ်ဆောက်နေတဲ့အချိန် ကြမ်းခင်းတချို့ပါ တစ်ခါတည်းပြင်လိုက်ရတာ သိပ်မသိသာပါဘူး ။ "
ချန်းရှောင်မီ စိုက်ကြည့်လာကာ -
" ဘာလို့ ပြင်မှာလဲ ?"
လုလင်းပြုံးပြလိုက်ကာ -
" ကိုယ်တို့က ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အခန်းသစ်တစ်ခန်းဆောက်ရမှာပဲလေ ။ အဲ့တော့ ကိုယ်တို့ရဲ့အခန်းဟောင်းကိုလည်း သက်သောင့်သက်သာဖြစ်ပြီး ပိုကောင်းအောင်ဘာလို့မလုပ်ရမှာလဲ ။ "
' ဘယ်လိုတောင် ဇီဇာကြောင်တဲ့ လူချမ်းသာလဲ ။ '
ချန်းရှောင်မီ စိတ်ထဲကနေ မျက်လုံးလှိမ့်လိုက်မိပေမယ့် လုလင်းအကြံကို မငြင်းဆိုခဲ့ချေ ။ 
မကြာခင်မှာပဲ ရွာသားတွေက လုလင်းဟာ အခန်းသစ်ဆောက်ဖို့နဲ့ပတ်သတ်ပြီး ရွာသူကြီးဆီကို လာကြောင်း သတင်းရသွားသည်။ သူတို့အားလုံး ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်နေကြရသည် ။ ချန်းရှောင်မီ ဘယ်လောက်တောင်ချမ်းသာနေရတာလဲနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး မယုံနိုင်ဖြစ်ကြရသည်။ 
သူက မြင်းလှည်းတစ်ကောင်ဝယ်ပြီးတာတောင်မှ အခန်းသစ်ဆောက်ဖို့တတ်နိုင်သေးတယ်တဲ့ ။ တချို့ရွာသားတွေကတော့ စပျစ်ချဉ်သီး(အထင်မြင်သေးကာ အရေးမစိုက်ကြပေ )သဖွယ် အေးဆေးပင်။  
" ငါတို့ တစ်ရွာလုံး သူ့ကို ကူညီပေးမယ့်သူတစ်ယောက်မှမရှိဘူးလေ ။ လူမုန်းများတာထက် ဆင်းရဲတာကပိုကောင်းပါတယ် ။ "
လုလင်းနဲ့ ချန်းရှောင်မီက နောက်တစ်နေ့တွင် မြို့ပေါ်သို့ ထပ်သွားကြသည် ။ သူတို့က အလုပ်သမားဈေးကိုဦးစွာ တိုက်ရိုက်သွားလိုက်ပြီး ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့ ကျပန်းအလုပ်သမားတွေကို ရှာဖွေကြသည် ။
အိမ်ဆောက်ရာမှာအတွေ့အကြုံရှိတဲ့ လူငါးယောက်တစ်စုကို ရွေးချယ်လိုက်သည် ။ အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် နံမည် လွီကွေ့ရုံ ဖြစ်သည်။ သူ ကအသက်သုံးဆယ်ဝန်းကျင်ဖြစ်ပြီး သားနှစ်ယောက်နဲ့ ငယ်ရွယ်တဲ့အလုပ်သင်နှစ်ယောက်ရှိကာ အဖွဲ့ကောင်းတစ်ဖွဲ့ပင် ။ လွီကွေ့ရုံနဲ့ သူ့အဖွဲ့ က သူတို့ရဲ့လယ်အလုပ်ပါးတဲ့အချိန်မှာ အမြဲအလုပ်ကိုရှာဖွေလေ့ရှိ‌သည် ။သူတို့က ရက်အကြာကြီး အလုပ်မရ‌ခဲ့တာကြောင့် ချန်းရှောင်မီနဲ့ လုလင်း သူတို့ကိုအလုပ်ငှားချင်မှန်းသိရတဲ့အချိန်မှာ စိတ်ဝင်စားမိသွားသည် ။ လွီကွေ့ရုံက အိမ်ကိုလက်ဗလာနဲ့ပြန်ရမှာကို မုန်းသည်။