Part 32
Unicide...
ထိုနေ့ညက ဟံသာဦးနှင့် ညီသု့တို့ စာမေးပွဲအတွက် စာလုပ်နေခဲ့ကြသည်..။ ဖြစ်ချင်တော့ မီးပျက်နေသည်မို့ အခန်းထဲ ဖယောင်းတိုင် ကိုယ်စီနှင့်ပင်... ဒါပေမဲ့ ထုံးစံအတိုင်း စကားလေး တစ်ပြောပြောနှင့်ပေါ့...
"ဟားဟား.. သခင်လေး ဘယ်လိုတွေ ချော်လဲလာလို့ အဲ့လောက်အထိ ဖြစ်ရတာလဲ.."
"ကျစ်..မသိဘူးကွာ..အဲ့ညောင်မြစ်ကြောင့်ဖြစ်တာ..."
"ဟ..သခင်လးရ ... ညောင်မြစ်အနားကနေ ဘာလို့ ကပ်လျှောက်လဲ ကျောင်းတံခါးကြီးမှ မြေကြီးတူးစက် ဆယ်လုံး ပြိုင်တူဝင်လို့ရတယ့်ဟာကို..."
အောက်နှုတ်ခမ်းအား တစ်ချက်ဖိကိုက်ရင်း grammar ရေးနေသည့် စာသို့သာ ဟံသာဦး အာရုံပြန်စိုက်၏..။ ဒါတောင် ဘေးက ခွေးသားက မတရား လိုက်စနေသေး၏..။
ဘာလို့ဆိုတော့ သူ ဒီနေ့ ကျောင်းအဝင်ဝမှာ ကန့်လန့်ကြီးခံနေတဲ့ ညောင်မြစ်ကိုမှ ခလုတ်ဝင်တိုက်သည်ကြောင့် ရှေ့က ကလေးငယ်ပေါ် ပစ်လဲကျခါ နှုတ်ခမ်းချင်းပင် ထိမိသည်အထိ အားပါသွား၏..။
လူတွေကလည်း ဝိုင်းကြည့်နေတာမို့ ရှက်ရှက်နှင့် ပြေးထွက်လာခဲ့လိုက်တာ တဖတ်က ကလေးငယ်ကိုပင် တောင်းပန်ဖို့ မေ့လျော့ခဲ့သည်အထိ...
"ဒါနဲ့ အဲ့ကလေးလေးက ကောင်မလေးလား"
"တိတ်စမ်း! အဲ့စောက်ကလေးအကြောင်း ပြောနေတာရပ်တန်းက ရပ်တော့..."
ညီသု့က အပြုံးဆက်ကျင်းနဲ့ ခေါင်းတစ်ညှိမ့်ညှိမ့်လုပ်ခါ ရေးလက်စ Q and A ကိုအပြီးသတ်လိုက်သည်။
"ဒေါက်..ဒေါက်..ဒေါက်"
တံခါးခေါက်သံအပြီးမှာ တံခါးရွက်နောက်က ပေါ်ထွက်လာတဲ့ လူရိပ်ကြောင့် ဟံသာဦးရော ညီသု့ပါ လှည့်ကြည့်လိုက်ကြသည်။
"လေးလေး.."
"အော် အကိုလေး..."
စာလုပ်ပြီး ဘောပင် ခဲတံသိမ်းဆည်းနေသည့် ညီသု့မှာ အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ အရက်နံ့ နံနေတဲ့ နေမင်းခကြောင့် ခပ်လန့်လန့်တော့ရှိသည်။ ထို့နောက်ဘာစကားမှမဆိုတော့ဘဲ ညီသု့ သူသခင်လေးကိုသာ ခွင့်တောင်းပြီး အခန်းထဲမှ လှည့်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်..။
