13

                                    

                                          
Aradan geçen iki haftanın ardından hergün Orhan' ı görmeye gitmiştim. Cevher abla sağolsun her gün beni götürüp getiriyordu, bugünde o günlerden biriydi ve Cevher ablanın arabasında tekrar eve dönüyordum.
Babam abimleri evden kovmuştu, daha doğrusu artık bizle yaşamıyorlardı farklı bir evde kaldıklarını biliyordum ama artık hiç eve gelmiyorlardı. Bu da daha iyiydi. Babam ve annem artık Orhan' a daha iyi davranıyordu ama bu pekte umurumda değildi. Orhan' da travma yaratmadan önce iyi davranacaklardı. 
Puflayarak camdan dışarıyı izlemeyi bırakıp dikkatlice yola bakarak araba süren Cevher ablaya baktım. Beni her baba evime götürdüğünde Hatice ile buluşma şansını elde ediyordu yani onunda işine geliyordu beni getirip götürmek. Ama işine gelmsede beni yine evime kadar götürüp geri getireceğini biliyordum. Yaklaşık 1 aydır bu evdeydim ve herkesi iyice tanımıştım. 
Ahmet her ne kadar odama gelmiyor olsada yemekte hâlâ beni izlediğini biliyordum. O iğrenç bakışlarını üstümden çekmiyordu ama umursamıyordum artık. 
Ha Aslı' ya gelecek olursak ona çok minnettardım. Bana çok destek olmuştu bu süre zarfında ve onu daha da sempatik bulmaya başlamıştım.
Ben düşüncelerimle boğuşurken arabanın durmasıyla geldiğimizi anlamıştım. Şoför koltuğunda oturan Cevher ablanın kapıyı açıp inmesiyle bende kendi sağımdaki kapıyı açıp indim. Cevher abla arabasının anahtarıyla tuşa basıp arabayı kilitlerken ben hafiften eve doğru yürümeye başlamıştım. Cevher abla da arkamdan gelirken evin dış kapısının önüne gelince cebimden anahtarımı çıkarıp evin kapısını açtım. Bana da bir tane anahtar çıkarttırmıştık.
Evden içeri girince direkt alt katta bulunan ortak tuvalete doğru yürüdüm. Bir an önce elimi yıkayıp kızlara yemeğin yapılmasında yardım etmem gerekti çünkü. Tuvalet kapısının önüne gelince kapıyı açıp içeri girdim ve elimi yıkamaya başladım. Elimi güzelce sabunlayıp duruladıktan sonra havluyla kurulayıp tekrardan tuvaletten çıktım. Salonda oturan Zekiye anneyi görünce hafiften gülümsedim ve oda bana karşılık verdi. Nedendir bilmem ama büyük ihtimalle kardeşimin durumundan dolayı bana şu sıralar bayağı bir tolerans gösteriyordu. Ve bu beni mutlu ediyordu, şu sırlar evdeki herkes bana daha iyi davranıyordu, Ayça dışında.
Mutfağın her zamanki gibi kapalı olan kapısını açıp içeri girdim. Yemek kokusu eve gitmesin diye kapıyı kapatıp yemek yapıyorduk ve hava zaten sıcakken bu resmen beni öldürüyordu. Mutfağa girince sadece Aslı' nın mutfakta olduğunu görünce sinsice sırıttım. Arkası bana dönüktü ve geldiğimi fark etmemiş gibi görunüyordu. Çok yavaş ve sessiz atmaya çalıştığım adımlarımla yanına yaklaştım, onu korkutmayı planlıyordum.
"Begüm arkamda olduğunu biliyorum, yani boşuna deneme bile."
Kaşlarım çatıp hüzünle başımı eğdim. Planlarım mahvolmuştu. Aslı elindeki telefonuyla uğraşıyordu ve bana bakma tenezzülü bile göstermemişti. Ne yapıyorsa yüzünde bir gülümsemeyle bakıyordu. Kulağındaki kulaklıkla birlikte sırıtarak birşeyler yapıyordu ve bu benim sinirlerimi oldukça bozuyordu. Neden sinirlendiğimi ben de bilmiyordum açıkçası. 
Sinirle elinden telefonunu çektiğimde yaptığım hareketle bende şaşırsamda siktir edip telefonda ne yaptığına baktım. Bir uygulamaydı ve beyaz bir sayfa üzerinde yazılar yazıyordu. Yazıları okumaya başladığımda her saniye gözlerim daha da açılıyordu.
"LAN VER ŞUNU!"
Telefonu elimden çekmeye çalıştığında sırıtarak bende geriye çekildim. Bu nasıl bir uygulamaydı bilmiyordum ama tam şuanda iki erkeğin 18 sahnelerinin yazılı olduğu kitaba benzer birşeyler okuyordum. Vay Aslı' da da ne kirli çıkılar varmış. Aslı tekrar telefonu almaya çalıştığında geri çekilirken ayağım kaymış ve popom üstüne yere yapışmıştım. Canım fena acırken acıyla inlediğimde Aslı yere düşmemi hiç umursamadan telefonu elimden çekip almıştı. Ona kötü kötü bakarken o omuz silkip telefonunu mutfak masasının üstüne koyarken vicdana gelipte kalkmama yardım eder diye beklemeye devam ediyordum.