112. ခ်င္းလ်ံဘုရားေက်ာင္းမွ ဇီးပြင့္မ်ား၏ ရနံ႔

                                    

                                          
သခင္မႀကီးခ်င္းသည္ ေတာ္ဝင္မင္းသမီးက မို႔႐ႊီတုန္းအတြက္ စကားေျပာဆိုေပးသည္ကို ျမင္ေသာအခါတြင္ သူမ အာ႐ုံမ်ား တက္လာခဲ့ၿပီး သူမ တစ္ခုခုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သိသြားခဲ့တယ္ ။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ သူမက မင္းသမီးကို ေစာ္ကားသလို ျဖစ္သြားလိမ္မည္ ။ 
သူမ ယုစီလုံကို ေလးေလးနက္နက္ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ တုတ္ေကာက္ကို ေျမျပင္ေပၚ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႐ိုက္ခ်လိုက္တယ္။  သူမက ယုစီလုံကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ေဒါသတႀကီးနဲ႔ေျပာတယ္ 
"သခင္မေလးယု ၊ ခ်င္းမိသားစုက မင္းကို အၿမဲတမ္း ၾကင္နာခဲ့ၿပီး တုန္းအာက မင္းကို အစ္မတစ္ေယာက္လို အၿမဲတမ္း ဆက္ဆံခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး မင္းဘယ္လိုလုပ္ႏိုင္ခဲ့တာလဲ။  ေတာင္ေပၚကို ကိုယ္တိုင္ေတာင္ တက္ခဲ့ၿပီး တုန္းအာကို စြပ္စြဲတယ္ ။ မင္းက တုန္းအာကို ေသတဲ့အထိ ေသဒဏ္ေပးခ်င္ေနတာလား ၊ သူ႕ကို ဘယ္သူမွ မကူညီႏိုင္ဘူးလို႔ မင္းတကယ္ထင္ေနတာလား ၊ မင္းက အရမ္း ရက္စက္လြန္းတဲ့အတြက္ ဒီေန႔ကစၿပီး ခ်င္းႏွင့္ ယု မိသားစုက ေနာက္ထပ္အဆက္အသြယ္ေတြ မ႐ွိႏိုင္ေတာ့ဘူး "  ဆိုလိုသည္မွာ သူမသည္ မို႔႐ႊီတုန္းဘက္တြင္ ရပ္တည္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။  
ထို႔ေနာက္ သခင္မႀကီးခ်င္း သည္ ေဘးတြင္ရပ္ေနေသာ မို႔႐ႊီတုန္းကိုၾကည့္လိုက္သည္။ မို႔႐ႊီတုန္း၏ပုံစံသည္ မွားယြင္းစြာ စြပ္စြဲခံရသလို စိုးရိမ္တႀကီး ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားသည္။  သို႔ေသာ္လည္း သူမသည္ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ မငိုဘဲ ၊ သိကၡာ႐ွိကာ အထီးက်န္ၿပီး ဝမ္းနည္းေနပုံရသည္။  
သခင္မႀကီးခ်င္းသည္ မို႔႐ႊီတုန္းအေပၚ တကယ္ျပစ္မွားမိသလို ခံစားရတယ္။ မို႔႐ႊီတုန္းသည္ ဝမ္းနည္းေနေသာ္လည္း ခိုင္ခံစြာ ရပ္တည္ေနသည္ကို သူမျမင္ၿပီး သူမ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါသြားသည္ ။  
သူမ မို႔႐ႊီတုန္းကို ေပြ႕ဖက္ကာ "တုန္းအာ ၊ ကေလး၊ မင္းအတြက္ ခက္ခဲေစမိၿပီ။ အဲဒါက အဘြားရဲ႕ အျပစ္ပါ။ အဘြားက အျဖစ္မွန္ အားလုံးကို မသိလို႔ မင္းကို ဒုကၡေရာက္လုနီးပါး ျဖစ္ေစခဲ့တယ္ ။ ဒီလူေတြက ႐ူးေနၾကတာ ။  မင္းကို ဒီလိုမ်ိဳး လုပ္ဖို႔ သူတို႔ ဘယ္လိုႀကိဳးစားႏိုင္ရတာလဲ ။  ကံေကာင္းေထာက္မစြာ၊ ဒီလူဆိုးေတြက သူတို႔ထိုက္တန္တဲ့အရာကို ရခဲ့တယ္ "