Ken: Pau, ganito. May proposal ako.
Paulo: Okay? *still busy typing in his phone*
Ken: May laro tayo.
Paulo: Saan? Sino'ng kakampi natin?
Ken: Tangek. Hindi basketball. Tayong dalawa lang. Promise, masaya ito.
Paulo: Sige. Ano 'yan?
Ken: Magbabanggit ako ng tatlong prutas at tatlong kulay. Kada banggit ko ng prutas, sasabihin mo, Date Me. Kapag magbabanggit ako ng kulay, sasabihin mo, Yes.
Paulo: What? Ano'ng klaseng mechanics iyan, Suson? Ang badoy. Tigilan mo nga ako. Ang gulo-gulo ng game mo. Do'n ka sa iba makipaglaro.
Ken: Eh ikaw ang gusto ko—makalaro.
Paulo: Ang pangit ng mechanics.
Ken: Dali na, Pau.
Paulo: ...
Ken: Start na tayo. Maroon.
Paulo: *nakasimangot* Hindi ko pa rin gets ang mechanics mo.
Ken: *deadma* Maroon.
Paulo: Yes.
Ken: Green.
Paulo: *frustrated* Yes.
Ken: Go out with me.
Paulo: Ha???
Ken: Orange.
Paulo: ...
Ken: Orange.
Paulo: Kulay ba o prutas?
Ken: *grinning* Orange...
Paulo: *stood up* *collects his things* *headchopped Ken*
Ken: Aray naman...
Paulo: Oo na. Makikipag-date na. Libre mo. Bahala ka riyan! *walks away*
Ken: *laughs evilly* I WIN! I WIN!
Paulo: Pangit ng laro mo. Wala akong naintindihan ni isa.
Ken: Gano'n din ang feeling ko no'ng minahal kita. Hindi ko rin naintindihan kung bakit pero wala eh. Kahit nga ako, hindi ko rin gets ang laro ko. *tumawa ng malakas*
Paulo: Badoy mo!
Ken: Oo. Aylabyo!
Paulo: -_-
YOU ARE READING
Nah, Just SeKen
FanfictionThis is just some random SeKen imagines or drabble on the writer's past time. Some might find this cringe-y, or maybe some butterfly flapping its wings on their stomach. Few would also tear up, who knows what to find inside; anything childish, daddy...
