Bu kitapta kimse masum değildi.
Katilin tek bir amacı vardı?
Peki ya neydi bu amacı?
intikam mı?
Peki masum insanlar
Kurban mı ?
Her şey karanlığa gömülmüştü. sırlar yalanlar gerçekler ve sevgiler. Bir suçlu hepsini yıkmıştı.
İki komiser tek bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KELEBEĞİN ÖMRÜ
Küçüklüğümden beri hayatım boyunca etkilendiğim olaylar yüzünden hep halüsinasyon görürdüm. Gördüklerimi gerçek sanıp korkardım. Saklanır hayali şeylerden kaçar aileme sığınırdım. Bana korkmamam gerektiğini güçlü durmamı söylerlerdi. Zamanla büyüdükçe olmayan şeyleri görmem azaldı. Polis oldum. Kötü olaylar karşısında dik durmayı öğrendim.
Karşımda gördüğüm şeyde halüsinasyon olabilirdi. Evet... evet gerçek olamazdı.Ailemi canımdan çok sevdiğim kardeşimi kaybetmiş olamazdım.
Emin olmak için gözlerimi kapattım.. açtım fakat gitmedi, karşımdaki görüntü gitmedi.
Tekrar dene Başak hayâl görüyorsun.Yerde yatan sadece kardeşine benzeyen bir kız. Gözlerin seni yanıltıyor.
Denedim.. denedim gözlerimi sımsıkı kapatıp açtım. Olmuyordu. Hiç bir şey değişmiyordu. Kardeşim, hayatta ki tek ailem olan kişi yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Yüzü solgun bembeyazdı.
Başımı olumsuzca iki yana salladım. "Hayır.."dedim fısıldayarak. Bir adım geri gittim. "Hayır.. gerçek değil."
Bir adım daha geri gittim.
"Bu... bu Zeynep değil. Kardeşim değil."dedim seslice. İnanmak istemiyordum. Ben kardeşimi kaybetmek istemiyordum.
Demir'in sesini duydum "Başak iyimisin? Kendine gel." Kimseyi duymak istemiyordum.
Polisin sesini duydum. "Demir komiserim, öldürülen kız Zeynep Erol. Cinayet yeni işlenmemiş. Ceset evin içinden çıkarılıp buraya taşınmış." dedi.
Duymak istemiyordum. "İlk önce bıçakla sardılırmış. Sonrada kafasına sert bir cisimle vurularak öldürülmüş" dedi polis.
Gözümden yaş aktı. Dizlerim beni taşıyamaz hale geldi. "Hayır, kardeşim ölmedi."dedim. Demir "Başak sakin ol. Bakma, sakın bakma."dedi. Gözlerim halâ yerdeydi. Kardeşimdeydi. "Demir.. kardeşim."
Polisin sesi beynim yankılandı. Öldürülen kız Zeynep Erol Bıçakla sardırılmış.
Kulağımı kapattım. Sesleri duymamaya çalıştım.
Öldürülen kız Zeynep Erol.
"HAYIR! BENİM KARDEŞİM ÖLMEDİ!" bağırdım. "ÖLMEDİ ZEYNEP ÖLMEDİ!" Gözlerimden akan yaşlara engel olamadım.
Demire baktım "Ölmedi değil mi komiser? Ben hayâl görüyorum değil mi?" sustu. Gözlerinde çaresizlik vardı." SUSMA KONUŞ! BANA GERÇEK DEĞİL DE! "diye bağırdım. Kardeşime baktım. Yüzünü kapatıyorlardı.
