CHAPTER 33

                                    

                                          
Nagising akong ibang lugar at ibang kama na ang hinihigaan ko. Nakapikit pa lang ako ay alam kong nandito ako sa ospital dahil sa amoy. Hindi ko alam kung sino nagdala sa akin dito. Ang naaalala ko lang ay noong nawalan ako ng malay at pagkatapos ay wala na akong matandaan.
"Kaibigan ko ang dinadalaw ko at hindi ikaw." Rinig ko mula sa labas. Boses ito ni Lely. Nakabukas kasi ang pinto nitong kwarto at tanging likod lang ni Camille ang nakikita ko. Tiyak kong siya ang kausap ni Lely.
"I don't care, Lely. You know what? Ngayon ko lang din nalaman na boyfriend pala ng cousin ko ang target mo."
Napakunot ang noo ko dahil sa salitang 'target'. Hindi ko alam kung anong ibig sabihin ni Camille at dahil doon ay nagising ang pagiging kuryoso ko lalo na't may kinalaman ako rito.
"What do you mean by 'target'? Kapal ng mukha mo!" 
"Ikaw ang makapal ang mukha! Akala mo hindi ko alam mga pinaggagawa mo, Lely? Ikaw ang dahilan kung bakit bumagsak ang kompanya ng pamilya ng boyfriend ni Hazel. Ginawa mo iyon para wala silang ibang magagawa kundi ang pakasalan ka ng boyfriend niya." Mas napakunot ang noo ko sa mga binabanggit ni Camille. Nalilito ako at hindi ko alam kung paniniwalaan ko ba ito o hindi. 
"Hindi ko alam ang sinasabi mo, Camille."
"Tsk! Nagmamaang-maangan ka pa? Lely, pasalamat ka hindi ko nalaman noon na boyfriend pala ni Hazel ang pinagplanuhan mong agawin. I thought na iba iyong target mo, iyon pala boyfriend ng 'kaibigan' mo. Well, kaibigan ba nga ba ang tawag diyan?"
"Shut your f*cking mouth up or else--"
"Or else what? Ipapatay mo 'ko? Tsk! Belib rin ako sa iyo, Lely. For the longest time nag-pretend ka na hindi mo kilala iyong boyfriend ni Hazel at nakilala mo lang siya noong pinakilala siya ni Hazel sa iyo. At saka, paano mo nga ba natiis iyong mga sweet moments nila-- habang ikaw kinakain na pala ng selos? Hindi ka pa nga nakontento at ginamit mo si kuya Jensie para mapalapit pa lalo sa boyfriend ni Hazel. How pathetic you are, Lely. Napakadisperada mo!"
Napahinto ako sa akmang pagtayo nang marinig ko ang tunog ng isang malakas na sampal. Dali-daling hinahanap ng mga paa ko ang tsinelas habang hindi ko inaalis ang aking paningin sa likod ni Camille.
"Masyado kang madaldal! Ang dami mo ng alam!"
Nanginginig ako habang naglalakad papalapit kay Camille. Ngunit eksakto rin nang makalapit ako sa pintuan ay dumating si Aljun kaya naagaw niya ang atensyon ng dalawa.
"What are you doing here?" Nakakunot ang noo niyang tanong kay Lely. "Hihingi ka ng sorry? Huli na, Lely. You better go now bago pa ako makasabi ng masasakit sa iyo," dugtong pa niya.
"Wait!" pigil ko kay Lely sa akmang pag-alis. Ramdam ko ang galit at init ng dugo ko habang papalapit sa kanya. Sakit at galit ang idinulot niya sa akin.
"Bell--"
Isang matunog na sampal ang isinalubong ko sa kanya. "Ang galing mo magpanggap. Kaming lahat pinaniwala mo! Pinakita mo pa sa akin na suportado ka sa relasyon namin ni Miguel--pero iyon pala may plano kang agawin siya?! Anong klase kang kaibigan! Traydor ka, Lely!" Sa galit ko ay nasampal ko pa ulit siya.
Mas nagtiim pa ang bagang ko nang binigyan niya ako ng sarkastikong ngiti. "Miguel was just wanted you but he don't need you. You know what, Bell? If he needs you, he won't let his stepmother to arrange our marriage. He won't let me to said yes in the day of his proposal." Pasinghal pa siyang natawa kasabay ang pag-iling. "Bell, mahal mo si Miguel, right? So, why don't you let him go? Ipaubaya mo siya sa akin. Pangako ko naman na mamahalin ko siya ng higit pa sa pagmamahal mo sa kanya--"